Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III S 126/14

POSTANOWIENIE

Dnia 9 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - SSO Krystyna Hadryś

Sędziowie SSO Gabriela Sobczyk (spr.)

SSR(del.) Roman Troll

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 września 2014 roku

sprawy ze skargi I. O. na naruszenie prawa strony do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Rybniku pod sygnaturą II Co 69/14

przy udziale Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Rejonowego w Rybniku

postanawia:

1.  stwierdzić, że w postępowaniu toczącym się pod sygnaturą II Co 69/14 Sądu Rejonowego w Rybniku nastąpiła przewlekłość postępowania;

2.  przyznać skarżącemu I. O. od Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 2000 zł (dwa tysiące złotych);

3.  oddalić skargę w pozostałej części.

SSR(del) Roman Troll SSO Krystyna Hadryś SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

I. O. złożył w dniu 24 czerwca 2014r. skargę, domagając się stwierdzenia przewlekłości w sprawie II Co 69/14 Sądu Rejonowego w Rybniku i przyznanie mu od Skarbu Państwa kwoty 8000 zł.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 9 stycznia 2014r. złożył skargę na czynność komornika i do dnia wniesienia niniejszej skargi nie uzyskał informacji o postępie sprawy, na podstawie informacji Biura (...) wie, że akta sprawy znajdują się u sędziego. Wskazał, że przewlekłe prowadzenie tej sprawy wiąże się dla niego z możliwymi tragicznymi konsekwencjami, albowiem prowadzona jest podwójna egzekucja., a w związku z tym skarżący nie jest w stanie regulować należności z tytułu opłat za mieszkanie. Wskazał, że jest osobą niepełnosprawną, a brak rozstrzygnięcia sprawy powoduje pogłębianie się jego zadłużenia, co może prowadzić do kolejnych egzekucji komorniczych, nie wyłączając utraty mieszkania i może doprowadzić do sytuacji, z której już sobie nie poradzi.

Skarb Państwa- reprezentowany przez Prezesa Sądu Rejonowego w Rybniku wniósł o nieuwzględnienie skargi.

Na podstawie akt sprawy II Co 69/14 ustalono, że skarga na czynność komornika złożona przez I. O. wniesiona została w dniu 16 stycznia 2014r. W skardze skarżący wniósł m.in. o zawieszenie postępowania egzekucyjnego. W tym samym dniu wydano zarządzenie wstępne o wpisaniu sprawy do repertorium, ustaleniu opłaty od skargi w kwocie 100 zł i wezwaniu skarżącego do uiszczenia opłaty od skargi – w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Jednocześnie zarządzono doręczenie komornikowi T. W. kserokopii skargi z zobowiązaniem do ustosunkowania się do jej treści i o doręczenie akt Kmp 250/06 w terminie 3 dni. Zarządzenie z dnia 16.01.2014r. zostało wykonane w dniu 28 stycznia 2014. W dniu 31 stycznia 2014r. komornik złożył na piśmie wyjaśnienie. Wezwanie do skarżącego dotarło w dniu 6 lutego 2014r. W dniu 10 lutego 2014r. skarżący wniósł wniosek o zwolnienie go od kosztów sądowych. Zarządzeniem z dnia 14 lutego 2014r. skarżący został wezwany do uzupełnienia wniosku poprzez złożenia oświadczenia obejmującego szczegółowe dane o stanie rodzinnym, majątku, dochodach o źródłach utrzymania w terminie tygodniowym od dnia doręczenia wezwania pod rygorem zwrotu wniosku, zarządzono też o dołączeniu do wezwania formularza oświadczenia. Zarządzenie to wykonano w dniu 17 lutego 2014r. Przesyłka została podwójnie awizowana pod adresem wskazanym przez skarżącego i zwrócona do Sądu jako niepodjęta w terminie w dniu 8 marca 2014r. Mimo to w dniu 6 marca 2014r.wpłynęło do Sądu uzupełniony przez skarżącego formularz oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania.

W dniu 27 czerwca 2014r. Sąd Rejonowy w Rybniku zwolnił skarżącego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej od skargi na czynność komornika sądowego i odrzucił jego skargę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Kontrola czynności podjętych w ocenianym postępowaniu niewątpliwie prowadzi do wniosku, że brak racjonalnych powodów, uzasadnionych charakterem sprawy czy okolicznościami dotyczącymi zachowania uczestników postępowania , które uzasadniałyby przerwę w tych czynnościach procesowych w okresie od 8 marca 2014r. do 27 czerwca 2014r. Okres bezczynności Sądu wynosi zatem ponad 3 miesiące.

Opisany bieg niniejszej sprawy wskazuje wyraźnie, że w sprawie doszło do przewlekłości postępowania w rozumieniu art. 2 ust.1 i 2 ustawy z dnia 17.09.2004 o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki( Dz. U. nr 179 poz. 1843 ze zm.). Niewątpliwie czynności trwały w niniejszej sprawie znacznie dłużej niż to potrzebne do jej rozpoznania czy nadania jej właściwego biegu na tym jej etapie.

W tych okolicznościach należało stwierdzić przewlekłość postępowania w niniejszej sprawie na podstawie art. 12 ust.2 ustawy z dnia 17.09.2004 o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki( Dz. U. nr 179 poz. 1843 ze zm.) i przyznać skarżącemu stosowną kwotę na podstawie art.12 ust.4. Sąd Okręgowy uznał, że taką właściwą kwotą będzie kwota 2000 zł. W realiach niniejszej sprawy odpowiada ona zarówno okresowi przewlekłości, jak i charakterowi niniejszej sprawy.

Dalej idący wniosek w tym zakresie( a zatem i skargę w pozostałej części) Sąd Okręgowy oddalił, uznając go za nieuzasadniony. W szczególności podnieść należy, że skarga na czynność komornika ma na celu kontrolę prawidłowości prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Skarżący wskazywał, że skutki opóźnienia w rozpoznaniu tej wniesionej przez niego skargi mogą być dla niego tragiczne, bowiem nie ma za co się utrzymać. Nie można jednak pominąć, że w posterowaniu egzekucyjnym, którego skarga dotyczyła egzekwowane są należności alimentacyjne skarżącego wobec małoletniego syna, a każda wyegzekwowana kwota wpływa na zmniejszenie zaległości alimentacyjnych skarżącego, a zatem zmniejsza jego dług.

Skoro sprawie w dniu 27 czerwca 2014r., a zatem po wniesieniu skargi został nadany bieg, nie było konieczności wydawania zaleceń co do nadania sprawie biegu na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy niezwłoczne nadanie biegu zażaleniu zgodnie punktem 3, a ewentualnie 4 zarządzenia z dnia 20 marca 2014r.

Z tych powodów orzeczono jak w sentencji.

SSR(del.) Roman Troll SSO Krystyna Hadryś SSO Gabriela Sobczyk