Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Marzena Głuchowska

Protokolant Barbara Wypych

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2014 r. w Kaliszu

odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 10 czerwca 2014 r. Nr (...)

w sprawie J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wypłatę świadczenia

1.  Oddala odwołanie,

2.  Wniosek odwołującego J. G. zawarty w piśmie z dnia 30 lipca 2014 r. przekazuje organowi rentowemu do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.06.2014 r. znak (...) organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. przyznał odwołującemu J. G. wyrównanie emerytury za okres od 01.10.2011 r. do 21.11.2012 r., odmawiając wypłaty świadczenia za okres od 01.03.2011 r. do 30.09.2011 r. i od 22.11.2012 r. do 31.12.2012 r.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył J. G., domagając się jej zmiany i wypłaty świadczenia za okres od okres od 01.03.2011 r. do 30.09.2011 r. i od 22.11.2012 r. do 31.12.2012 r.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Odwołujący J. G. jest rocznik 1946. W lipcu 1980 r. odwołujący wniósł o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 27.06.1985 r. odwołującemu przyznano rentę inwalidzką w związku z wypadkiem przy pracy. Świadczenie odwołujący pobierał do marca 1995 r. We wrześniu 2008 r. odwołujący złożył wniosek o emeryturę. Świadczenie było przyznane decyzją z dnia 13.11.2008 r., od dnia 01.09.2008 r. Do obliczenia świadczenia przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 250 % oraz kwotę bazową – 2275,37 zł. Wypłata emerytury została zawieszona wobec kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy. Jednocześnie odwołujący osiągał takie przychody, iż powodowałyby zawieszenie wypłaty świadczenia. W styczniu 2009 r. odwołujący został poinformowany przez organ rentowy o zmianie przepisów o zawieszalności świadczeń i możliwości pobierania emerytury bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą.

W lutym 2011 r. odwołujący skończył 65 lat.

W marcu 2011 odwołujący wniósł o doliczenie do stażu pracy dalszego okresu zatrudnienia oraz przeliczenie podstawy wymiaru świadczenia. Decyzją z dnia 31.03.2011 r. przeliczono odwołującemu podstawę wymiaru świadczenia. Emeryturę obliczono według wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 250 % oraz nowej kwoty bazowej co do całego świadczenia – 2822,66 zł. W decyzji stwierdzono, iż wypłata emerytury ulega zawieszeniu z uwagi na kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy.

W styczniu 2013 r. odwołujący złożył do organu rentowego wniosek o wypłatę emerytury od dnia 01.03.2011 r., gdyż nie dotyczyło go już zawieszenie emerytury z uwagi na wysokość osiąganych przychodów.

Decyzją z dnia 28.01.2013 r. odwołującemu wznowiono wypłatę emerytury od dnia 01.01.2013 r. Jednocześnie skierowano do odwołującego pismo z dnia 30.01.2013 r. informujące o przebiegu postępowania w sprawie odwołującego. Stwierdzono w nim, iż wniosek o wznowienie wypłaty świadczenia został złożony w dniu 14.01.2013 r. stąd wypłata świadczenia mogła nastąpić od dnia 01.01.2013 r. Powyższa decyzja nie została przez odwołującego zaskarżona.

W lutym 2011 r. odwołujący złożył ponownie wniosek o wypłatę świadczenia za okres od 01.03.2011 r. do 31.12.2012 r. W piśmie z dnia 13.03.2013 r. poinformowano odwołującego o braku możliwości wypłaty świadczenia za powyższy okres. Pismo to nie miało charakteru decyzji.

W marcu 2014 r. odwołujący wniósł o wypłatę zawieszonej emerytury za okres od 01.03.2011 r. do 31.12.2012 r., powołując się na ustawę z dnia 13.12.2013 r. o ustaleniu i wypłacie emerytur do których prawo zostało zawieszone w okresie od 01.10.2011 r. do 21.11.2012 r.

Decyzją z dnia 10.06.2014 r. – sporną w niniejszej sprawie, odwołującemu dokonano wypłaty emerytury za okres od 01.10.2011 r. do 21.11.2012 r., odmawiając jednocześnie wypłaty emerytury za okres od 01.03.2011 r. do 30.09.2011 r. i od 22.11.2012 r. do 31.12.2012 r.

Po powyższej decyzji w toku postępowania odwołujący złożył nowe żądanie dotyczące obniżenia wypłacanego świadczenia od lipca 2014 r. Powyższe żądanie nie zostało przez organ rentowy rozpoznane, stanowi – nowy wniosek, który należy przekazać organowi rentowemu do rozpoznania.

Co do odwołującego nie wydano decyzji, wydawanej zazwyczaj w październiku 2011 r. wstrzymującej wypłatę świadczenia wobec kontynuowania pracy u dotychczasowego pracodawcy i zmiany stanu prawnego – art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych (Dz. U. Nr 257 poz. 17260). Decyzja taka był zbędna wobec tego, iż odwołujący nie pobierał emerytury od chwili jej przyznania w 2008 r. z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy oraz wysokość osiąganych przychodów. Ta druga przesłanka co do odwołującego od marca 2011 r. nie była aktualna.

W sprawie odwołującego wyraźnie należy oddzielić wypłatę jego zawieszonego świadczenia za okres od 01.10.2011 r. do 21.11.2012 r. oraz za okres od 01.03.2011 r. do 30.09.2011 r. i od 22.11.2012 r. do 31.12.2012 r.. W pierwszym przypadku wobec orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wydana została ustawa z dnia 13.12.2013 r. o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od 01.10.2011 r. do 21.11.2012 r. Treść tej ustawy dotyczyła wypłaty zawieszonego świadczenia w ściśle określonych ramach czasowych. Dyspozycja ustawy została wobec odwołującego zrealizowana i wypłacono mu świadczenie za okres od 01.10.2011 r. do 21.11.2012 r. Przepisy powyższej ustawy odsyłają do odpowiedniego stosowania ustawy z dnia 19.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w szczególności do art. 135 dotyczących ustania przyczyn wstrzymania wypłaty świadczenia.

Ubocznie należy zauważyć, iż odwołujący nie należał do grupy osób, co do których wyrok Trybunału Konstytucyjnego kwestionował zawieszalność świadczeń wobec kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy Wyrok Trybunału stwierdził niekonstytucyjność art. 28 ustawy z dnia 16.12.2010o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r. Nr 257. poz. 1726 0) co do osób, którym przyznano emeryturę w okresie od 08.01.2009 r. do 31.12.2010 r. Ustawa z dnia 13.12.2013 r. dotycząca wypłaty zawieszonych emerytur i rent w okresie od 01.10.2011 r. do 21.011.2012 r. wydana była w wyniku uznania niekonstytucyjności ar. 28, o którym mowa wyżej, czyli powinna dotyczyć osób, co do których uznano niekonstytucyjność powyższego przepisu.

Co do wypłaty odwołującemu świadczenia za okres od 01.10.2011 r. do 21.11.2012 r., jak wyżej wskazano, sprawa została uregulowana odrębnym szczególnym przepisem, przepis ten zastosowano co do odwołującego i nie jest to przedmiotem spory w niniejszej sprawie.

Co do wypłaty świadczenia za okres od 01.03.2011 r. do 30.09.2011 r. i od 22.11.2012 r. do 31.12.2012 r. znajduje zastosowanie regulacja ogólna – przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z art. 135 powyższej ustawy w razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu.

Odwołujący wniosek o wznowienie wypłaty świadczenia złożył w marcu 2013 r., stąd od tego miesiąca świadczenie wypłacono.

W myśl art. 135 ust 3 cyt. ustawy emerytalnej, jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło wskutek błędu organu rentowego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym je wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata poprzedzające bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty świadczenia lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu. W sprawie rozważenia wymaga to, czy w decyzji z dnia 31.03.2011 r., w której przeliczano odwołującemu świadczenie i stwierdzono iż podlega ono zawieszeniu, organ rentowy nie popełnił błędu. W tym czasie co do odwołującego nie znajdowały już zastosowania przepisy o zawieszalności świadczeń wobec osiągania przychodu w określonych kwotach. Natomiast istotny jest stan prawny co do zawieszalności świadczeń wobec kontynuowania zatrudnienia wobec dotychczasowego pracodawcy.

Od dnia 01.03.2004 r. w przepisach ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS obowiązywał przepis art. 103 ust 2a, zgodnie z którym w przypadku kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy świadczenie podlegało zawieszeniu bez względu na wysokość osiąganego przychodu. W momencie przyznawania odwołującemu emerytury w 2008 r. taki był stan prawny. Od dnia 08.01.2009 r. art. 103 ust 2a został uchylony. Odwołujący został poinformowany o zmianie stanu prawnego. Od dnia 01.01.2011 r. zostały ponownie zmienione zasady zawieszalności świadczeń. W art. 6 punkt 1 ustawy z dnia 16.12.2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r. Nr 257. poz. 1726) stwierdzono, iż art. 103 ust 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z dnia 17.12.1998 r. otrzymuje brzmienie : punkt 1. Prawo do emerytur i rent ulega zawieszeniu za zasadach art. 103a-106, punkt 2- przepisu powyższego nie stosuje się do osób, które osiągnęły powszechny wiek emerytalny z zastrzeżeniem art. 103 a, po art. 103 dodano art. 103 a, zgodnie z którym świadczenia podlegają zawieszeniu wobec kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy. Z powyższego wynika, iż od dnia 01.01.2011 r. świadczenia podlegają zawieszeniu wobec kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy. Ponieważ odwołujący nie pobierał emerytury, pozostawała ona nadal zawieszona także od 01.03.2011 r. wobec kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy. Taki obowiązywał w tym czasie stan prawny. Organ rentowy w marcu 2011 r. prawidłowo stwierdził zawieszalność świadczenia odwołującego. W cytowanej ustawie o zmianie ustawy o finansach publicznych zawarto także art. 28, zgodnie z którym osoby pobierające świadczenie i kontynuujące zatrudnienie u pracodawcy, u którego były zatrudnione przed przyznaniem świadczenia, musiały wybrać czy kontynuują zatrudnienie, czy pobierają emeryturę – w przypadku nie rozwiązania stosunku pracy, świadczenia były zawieszane. Ar 28 co do odwołującego nie znajdował zastosowania, gdyż nie podjęto wobec niego wypłaty emerytury. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego powoływany wyżej dotyczył niekonstytucyjności art. 28., który do odwołującego nie został zastosowany. Natomiast art. 103 a ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2011 r. nie został zakwestionowany jako niekonstytucyjny.

Odwołujący wniosek o wypłatę zawieszonego świadczenia złożył w styczniu 2013 r., od tego miesiąca wypłacono mu świadczenie. Żądanie wypłaty świadczenia za okres od 01.03.2011 r. do 30.09.2011 r. i od 22.11.2012 r. do 31.12.2012 r. nie znajduje uzasadnienia.

Stąd orzeczono w myśl art. 477 ¹⁴ § 1 kpc o oddaleniu odwołania co do żądanie wypłaty świadczenia za okres od 01.03.2011 r. do 30.09.2011 r. i od 22.11.2012 r. do 31.12.2012 r. oraz o przekazaniu nowego wniosku z dnia 30.07.2014 r. do rozpoznania organowi rentowemu w myśl art. 477 ¹⁰ § 2 kpc.