Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania E. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 27 września 2013 roku nr (...)

w sprawie E. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość świadczenia

zmienia zaskarżoną decyzję i przelicza wysokość emerytury ubezpieczonej E. C.ustalając jej wysokość od dnia 01 września 2013 roku w kwocie 782,37 zł brutto, a od dnia 01 marca 2014 roku w kwocie 794,89 zł brutto.

Sygn. akt IV U 1731/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 października 2014 r.

Decyzją z dnia 27 września 2013 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) oraz rozporządzenia WE 883/2004 z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE. L 166 z 30.04.2004 r.), po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonej z dnia 11.09.2013 r., odmówił E. C. przeliczenia emerytury i zaliczenia do stażu emerytalnego w Polsce okresów zatrudnienia od 21.05.1992 r. do 30.11.1993 r., od 01.12.1993 r. do 31.03.1994 r., od 01.04.1994 r. do 31.12.1995 r. na podstawie zeznań świadków oraz umów o pracę, ponieważ przedłożone dokumenty są niewystarczające do zaliczenia spornych okresów.

E. C. kwestionując decyzje ZUS z dnia 27.09.2013 r., domagała się uwzględnienia przez ZUS okresu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. oraz w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w (...) w B. w okresie od dnia 21.05.1992 r. do 31.12.1995 r. Odwołująca podała, że firmy te już nie istnieją dlatego okresy te zamierza wykazać zeznaniami świadków byłych przełożonych oraz pracownika firmy z którą w tym okresie wpółpracowała w ramach wykonywania obowiązków zawodowych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że odwołująca E. C. urodzona w dniu (...) od dnia 01.07.2013 r. pobiera emeryturę przyznaną decyzją organu rentowego z dnia 09.09.2013 r. Organ rentowy obliczył emeryturę odwołującej w 3 wariantach i najkorzystniejszym okazał się wariant liczony w myśl art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wyłącznie na podstawie polskich przepisów prawnych. Do obliczenia wysokości emerytury zgodnie z art. 53 powołanej ustawy organ rentowy przyjął 1 rok 4 miesiące i 10 dni okresów składkowych oraz okres nieskładkowy z tytułu studiów w wymiarze 5 miesięcy i 14 dni tj. w wymiarze ograniczonym do 1/3 okresów składkowych. Z uwagi na brak możliwości ustalenia podstawy wymiaru emeryturę przyznano w wysokości 24% kwoty bazowej tj. 739,40 zł. Kapitał początkowy odwołującej ustalony w decyzji z dnia 30.08.2013 r. wynosi 18901,96 zł, a po waloryzacji na dzień przyznania prawa do emerytury wynosi 58936,41 zł.

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny:

Wnioskiem z dnia 10.09.2013 r. odwołująca wystąpiła o zaliczenie do stażu pracy okresów zatrudnienia od 21.05.1992 r. do 30.11.1993 r., od 01.12.1993 r. do 31.03.1994 r., od 01.04.1994 r. do 31.12.1995 r. na podstawie zeznań świadków oraz umów o pracę.

Dowód: wniosek z dnia 10.09.2013 r. –k. 35-36 ar czII,

W okresie od 21.05.1992 r. do 30.11.1993 r., od 01.12.1993 r. do 31.03.1994 r., od 01.04.1994 r. do 31.12.1995 r. odwołująca była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w (...) w B. należącym do Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. następnie do Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. Spółki te odprowadzały składki na ubezpieczenie społeczne za zatrudnionych pracowników w Polsce. Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. odkupiło pod koniec 1991 r. od (...) (...) w B.. W okresie od końca 1993 r. do końca 1995 r. odwołująca w imieniu (...) w B. współpracowała z Firmą (...) obecnie (...) S.A. tj. zajmowała się na terenie W. sprzedażą produkowanych przez (...) włókiem poliestrowych.

dowód:

-

zeznania świadka J. M. - k. 42-43 as,

-

zeznania świadka M. K. (1) - k. 43 as,

-

zeznania świadka M. K. (2) –k. 43v as,

-

zeznania odwołującej –k. 43-44 as,

-

umowy o pracę –k. 44, 50,51 ar czII ,

Sąd zobowiązał organ rentowy do hipotetycznego przeliczenia przysługującej odwołującej emerytury przy uwzględnieniu do ogólnego stażu pracy od 21.05.1992 r. do 31.12.1995 r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. a następnie w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. świadczonej w całym tym okresie w (...) w B.. W piśmie z dnia 18 lipca 2014 r. ZUS podał, że w wariancie II do wyliczenia wysokości emerytury przyjął okres od 21.05.1992 r. do 31.12.1995 r. , a do podstawy wymiaru kapitału początkowego i emerytury przyjął przeciętne wynagrodzenie z uwagi na brak zarobków rzeczywistych w Polsce i emerytura od dnia 01.07.2013 r. wyniosłaby 782,37 zł, a od 01.03.2014 r. 794,89 zł. Ustosunkowując się do zarzutów odwołującej zawartych w piśmie z dnia 01.09.2014 r. organ rentowy wyjaśnił w piśmie z dnia 03.10.2014 r., iż hipotetyczny kapitał początkowy z uwzględnieniem przeciętnego wynagrodzenia wynosił przed waloryzacją 39532,35 zł, a zwaloryzowany 123262,01 zł i jest on wyższy od ustalonego obecnie kapitału początkowego odwołującej.

dowód:

-

pismo ZUS z dnia 18.07.2014 r. z załącznikami - k. 71-78 as,

-

pismo ZUS z dnia 03.10.2014 r. z załącznikami - k. 89-95 as,

Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie oparł się na dowodach z zeznań świadków, zeznaniach odwołującej i umowach o pracę. Zeznania świadków J. M. i M. K. (1) przełożonych odwołującej na przestrzeni spornego okresu oraz zeznania świadka M. K. (2), która z ramienia firmy (...) współpracowała zawodowo z odwołującą w spornym okresie pozwoliły przy uwzględnieniu dowodów z dokumentów ustalić, że odwołująca w okresie od 21.05.1992 r. do 31.12.1995 r. świadczyła pracę w (...) w B. w ramach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o., a następnie w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne w całości, tak samo jak zeznania odwołującej, które były logiczne, szczere i znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd dysponował co prawda informacją o wysokości wynagrodzenia odwołującej, ale była ona ustalona w walucie węgierskiej i dlatego też do ustalenia wysokości emerytury przyjął wysokość przeciętnego wynagrodzenia pracowników w spornym okresie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zalegające w aktach organu rentowego, które nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony postępowania. Brak więc jakichkolwiek podstaw, które należało by uwzględnić, nawet z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego znaczenia dowodowego.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie E. C. od zaskarżonej decyzji zasługuje na uwzględnienie.

W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w § 22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z 1983 r. 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami (wyrok SN z dnia 2 lutego 1996 r., II URN 3/95, OSNP 1996/16/239).

Zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno- rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych (por. wyrok SN z dnia 9 stycznia 1998 r., II UKN 440/97, OSNP 1998/22/667) i takie dowody przedstawił odwołujący w niniejszej sprawie.

Do wniosku o przeliczenie emerytury i zaliczenia do stażu emerytalnego w Polsce okresów zatrudnienia od 21.05.1992 r. do 30.11.1993 r., od 01.12.1993 r. do 31.03.1994 r., od 01.04.1994 r. do 31.12.1995 r. odwołująca przedłożyła zeznania świadków oraz umowy o pracę. W toku postępowania Sąd w oparciu o dostępne dowody oraz zeznania odwołującej ustalił, że odwołująca w okresie od 21.05.1992 r. do 31.12.1995 r. świadczyła pracę w (...) w B. w ramach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o., a następnie w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. Ustalenie to stanowiło podstawę do przeliczenia stażu pracy odwołującej przyjętego do ustalenia wysokości emerytury. W tym zakresie żądanie odwołującej okazało się uzasadnione. Ponadto odwołująca domagała się ustalenia wysokości zarobków na podstawie dokumentów z których wynika, że otrzymywała wynagrodzenie w walucie węgierskiej i w tym zakresie jej żądanie nie mogło zostać uwzględnione. Sąd do ustalenia wysokości emerytury przyjął wysokość przeciętnego wynagrodzenia pracowników w spornym okresie.

Organ rentowy, wykonując zarządzenie Sądu, dokonał przeliczenia należnej odwołującej emerytury, przy uwzględnieniu do ogólnego stażu pracy zatrudnienia od 21.05.1992 r. do 31.12.1995 r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. a następnie w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. świadczonego w (...) w B.. W piśmie z dnia 18 lipca 2014 r. ZUS podał, że w wariancie II do wyliczenia wysokości emerytury przyjął okres od 21.05.1992 r. do 31.12.1995 r. , a do podstawy wymiaru kapitału początkowego i emerytury przyjął przeciętne wynagrodzenie z uwagi na brak zarobków rzeczywistych w Polsce i emerytura od dnia 01.07.2013 r. wyniosłaby 782,37 zł, a od 01.03.2014 r. 794,89 zł. Ustosunkowując się do zarzutów odwołującej zawartych w piśmie z dnia 01.09.2014 r. organ rentowy wyjaśnił w piśmie z dnia 03.10.2014 r., iż hipotetyczny kapitał początkowy z uwzględnieniem przeciętnego wynagrodzenia wynosił przed waloryzacją 39532,35 zł, a zwaloryzowany 123262,01 zł i jest on wyższy od ustalonego obecnie kapitału początkowego odwołującej.

Wobec powyższych okoliczności, na mocy przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, Sąd orzekł jak w sentencji i zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 27 września 2013 r. w ten sposób, że przyznał odwołującej prawo do przeliczenia od dnia 1 września 2013 r. (od miesiąca zgłoszenia wniosku) emerytury ustalając jej wysokość od dnia 01.09.2013 r. w kwocie 782,37 zł brutto, a od dnia 01.03.2014 r. w kwocie 794,89 zł brutto.

Procesową podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.