Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2014r. w S.

odwołania P. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 stycznia 2014 r. Nr (...)

w sprawie P. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala , że ubezpieczonemu P. Ł. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od dnia 1 listopada 2013 r. do 30 października 2015 r.

Sygn. akt IV U 270/14

UZASADNIENIE

Decyzją z (...)r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił P. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionego Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 13.01.2014 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył P. Ł. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podniósł, że jego stan zdrowia nie uległ poprawie i nie pozwala mu na podjęcie pracy. Ubezpieczony podniósł, że choruje na stwardnienie rozsiane, postępujący zanik mięśni powoduje, że jest coraz słabszy, przy chodzeniu podciąga nogi i często się zatacza, odczuwa silne bóle głowy i mięśni (odwołanie k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 13 stycznia 2014 r. która nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca P. Ł. dnia 16 października 2013 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k. 313 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek P. Ł. był w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznanej do 31 października 2013 r. na podstawie decyzji z dnia 29.10.2010 r. (decyzja k. 262 akt organu rentowego). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 14 listopada 2013 r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 14.11.2013r. k.315 akt organu rentowego). P. Ł. wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k.316 akt organu rentowego).

Na skutek wniesienia sprzeciwu wnioskodawca skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 13 stycznia 2014 r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 13.01.2014r. k. 320 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 23 stycznia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy P. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 23.01.2014 r. k. 321 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy neurologa i psychiatry w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznał u ubezpieczonego: proces demielinizacyjny (stwardnienie rozsiane w obserwacji), organiczne zaburzenia nastroju o łagodnym przebiegu, SM w wywiadzie. Biegli po zbadaniu ubezpieczonego, po zapoznaniu się z załączoną dokumentacją medyczną uznali, że stan zdrowia ubezpieczonego uzasadnia orzeczenie dalszej częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.11.2013 r. do 30.10.2015 r. Wykonana diagnostyka neuroobrazowa (2007 r. i 2013 r.) wskazuje na istotne klinicznie zmiany stwierdzone w badaniu(...)głowy odpowiadające procesowi demielinizacyjnemu prawdopodobnie w przebiegu stwardnienia rozsianego. Obecnie w klinicznym badaniu neurologicznym stwierdzono występujące uprzednio objawy rozsianego uszkodzenia (...) pod postacią niedowładu połowicznego lewostronnego oraz chwiejnej próby R.. W badaniu części obwodowej układu nerwowego nie stwierdzono aktywnych objawów korzeniowych. Analizując stan kliniczny ubezpieczonego biegli stwierdzili, że brak jest podstaw do uznania poprawy stanu zdrowia. U ubezpieczonego wystąpiły również łagodne stany depresyjne. Przebiegały one łagodnie, bo nie wymagały skierowani go na kurację do oddziału psychiatrycznego. Nie sprowadzały też na ubezpieczonego samoistnie niezdolności do pracy z przyczyn psychiatrycznych. Biorąc jednak pod uwagę przebieg choroby podstawowej ubezpieczonego ((...)) to organiczne zaburzenia nastroju pogarszały jego codzienne funkcjonowanie do tego stopnia, iż można uznać go za częściowo niezdolnego do pracy (opinia biegłych k. 16).

Ubezpieczony P. Ł. z zawodu jest piekarzem, skończył szkołę zawodową. Pracował w zawodzie wyuczonym, oraz jako tokarz.

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, obdarzonego przez Sąd wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy P. Ł. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy: neurologa i psychiatry dała podstawy do ustalania, że wnioskodawca nadal od 1 listopada 2013 r. do 30.10.2015 r. jest osobą częściowo niezdolną do pracy.

W złożonej opinii biegli lekarze rozpoznali u ubezpieczonego: proces demielinizacyjny (stwardnienie rozsiane w obserwacji), organiczne zaburzenia nastroju o łagodnym przebiegu, (...) w wywiadzie. Wykonana u ubezpieczonego diagnostyka neuroobrazowa wskazuje na istotne klinicznie zmiany stwierdzone w badaniu (...) głowy odpowiadające procesowi demielinizacyjnemu prawdopodobnie w przebiegu stwardnienia rozsianego. Obecnie w klinicznym badaniu neurologicznym stwierdzono występujące uprzednio objawy rozsianego uszkodzenia (...) pod postacią niedowładu połowicznego lewostronnego oraz chwiejnej próby R.. W badaniu części obwodowej układu nerwowego nie stwierdzono aktywnych objawów korzeniowych. Analizując stan kliniczny ubezpieczonego biegli stwierdzili, że brak jest podstaw do uznania poprawy stanu zdrowia.

Analizując przedmiotową opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Ponadto przedmiotowa opinia nie została skutecznie zakwestionowana przez organ rentowy. Organ rentowy zgłosił zastrzeżenia do opinii pisemnej biegłych wnosząc o dopuszczenie dowodu z nowego zespołu biegłych podnosząc, że przebieg schorzenia neurologicznego ubezpieczonego jest stabilny, osłabienie lewych kończyn zgłaszane są od wielu lat (lewej kończyny górnej od 20 lat), a ponadto ponosząc, że mimo dolegliwości był aktywny zawodowo pracując jako pracownik gospodarczy. Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z nowego zespołu biegłych ze względu na to, że organ rentowy nie kwestionował stwierdzenia biegłych, że stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie w stosunku do ostatniego badania, będącego podstawą przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31.10.2013 r. Okoliczność podnoszona przez organ rentowy dotycząca natomiast utrwalonego stanu neurologicznego świadczy o tym, że ubezpieczony jest w dalszym ciągu niezdolny do pracy tak jak to stwierdzili biegli lekarze. Dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych stało się zatem bezprzedmiotowe.

Należy podkreślić, że wnioskodawca ma wykształcenie zawodowe –piekarz. Pracował w tym zawodzie od 09.04.1974 r. do 10.05.1976 r., 02.04.1979 r. do 15.05.1986 r. (k.3,5 akt rentowych). Ubezpieczony pracował też w zawodzie tokarza (k.4, 21 akt rentowych). Praca na wskazanych stanowiskach wymaga chodzenia, schylania się, dźwigania, zatem rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia powodują jego częściową niezdolność do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Stwierdzona u ubezpieczonego częściowa niezdolność do pracy trwa nadal po 31 października 2013 r. (data do kiedy ubezpieczony miał przyznaną rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy) i ma charakter okresowy tj. od 1 listopada 2013 r. do 30 października 2015 r. Pozostałe przesłanki do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy również są spełnione i nie były kwestionowane przez organ rentowy.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.