Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2014r. w S.

odwołania Z. D.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 4 listopada 2013 r. Nr (...)

w sprawie Z. D.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 1430/13 UZASADNIENIE

Decyzją z (...). Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie przepisów ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił Z. D. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, iż u wymienionego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożył Z. D. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Podniósł, iż decyzja organu rentowego jest krzywdząca. Stan zdrowia nie pozwala mu na wykonywanie jakiejkolwiek pracy w gospodarstwie rolnym i brak jest szans na poprawę tego stanu. Nie kwalifikuje się na operację, gdyż może to pogorszyć stan jego zdrowia (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy z 29 października 2013r., która uznała, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony Z. D. ma 54 lata. W dniu 6 września 2013r. ubezpieczony wystąpił do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (wniosek k.1 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 29 września 2013r. nie uznał ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy z 29 września 2013r. k.49 akt rentowych).

Na skutek odwołania ubezpieczonego od powyższego orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy, ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję L. Kasy, która w orzeczeniu z 29 października 2013r. nie uznała ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie ubezpieczonego od orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy k.54 i wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy z 29 października 2013r. k.58 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 4 listopada 2013r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja z 4 listopada 2013r. k.60 akt organu rentowego).

Ubezpieczony wraz z żoną jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,02 ha położonego na terenie wsi P., powiat S.. W gospodarstwie uprawiane jest zboże, brak jest zwierząt hodowlanych (wywiad zawodowy k.37 akt rentowych, wyjaśnienia ubezpieczonego k.22v – nagranie od minuty 1 do 14).

Ubezpieczony cierpi na okresowy zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez upośledzenia sprawności ruchowej i bez zespołu korzeniowego, nadciśnienie tętnicze łagodne, przemijające drętwienie prawych kończyn w 2010r. Stan zaawansowania tych schorzeń nie powoduje u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Schorzenie kręgosłupa przebiega z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości, aktualnie bez istotnego zaostrzenia dolegliwości. W badaniu neurologicznym stwierdza się prawidłową ruchomość kręgosłupa szyjnego i piersiowego oraz niewielkie ograniczenie ruchomości L/S bez objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznych istotnych funkcjonalnie. Ubezpieczony wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji w okresach zaostrzenia dolegliwości i wówczas może być okresowo niezdolny do pracy w ramach zasiłku chorobowego. Całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym nie powoduje również epizod przemijającego drętwienia prawych kończyn, bez zmian niedokrwiennych w obrębie struktur mózgowia w badaniu MR wykonanym po incydencie drętwienia kończyn, bez zaburzeń przepływu w tętnicach domózgowych i malformacji naczyniowych, bez objawów ogniskowego uszkodzenia cun w przedmiotowym badaniu neurologicznym (opinia biegłych lekarzy – ortopedy, neurologa i kardiologa k.8 i 10 oraz opinia biegłego neurochirurga k.25 i 28-29).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. D. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres, o którym mowa w ust.2 wskazanego przepisu – w przypadku ubezpieczonego, który ukończył 30 lat – przez okres co najmniej 5 lat, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Z ustaleń Sądu wynika, że ubezpieczony podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu jako rolnik – w trybie art.16 ust.2 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (zaświadczenie k.3 akt rentowych). Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii, neurologii i kardiologii oraz opinii biegłego neurochirurga nie dał natomiast podstaw do uznania, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Z ustaleń biegłych wynika, że u ubezpieczonego występuje schorzenie narządu ruchu w postaci okresowego zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych oraz schorzenie kardiologiczne w postaci nadciśnienia tętniczego łagodnego, ponadto w 2010r. u ubezpieczonego wystąpiło przemijające niedokrwienie mózgu objawiające się drętwieniem kończyn prawych i ich osłabieniem. W ocenie biegłych żadne z tych schorzeń z osobna ani wszystkie łącznie nie sprowadzają u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Schorzenie narządu ruchu nie powoduje istotnego upośledzenia sprawności ruchowej i przebiega bez objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznych. W okresie zaostrzenia dolegliwości schorzenie to może powodować u ubezpieczonego okresową niezdolność do pracy w ramach zasiłku chorobowego. Natomiast przebyty w 2010r. epizod niedokrwienia mózgu, który objawił się drętwieniem prawych kończyn, nie powtórzył się.

Analizując powyższe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajne i wiarygodne dowody w sprawie, gdyż wydane została przez lekarzy specjalizujących się w schorzeniach występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone zostały analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Należy zauważyć, że wnioski zawarte w łącznej opinii biegłych ortopedy, neurologa i kardiologa (k.10) i w opinii biegłego neurochirurga (k.25 i 28-29) – wywołanej na wniosek ubezpieczonego (k.22v) – są zbieżne. Po wydaniu opinii przez biegłego neurochirurga ubezpieczony w dalszym ciągu kwestionował ustalenia biegłych - przedstawiając subiektywną ocenę stanu zdrowia, ale nie zgłosił umotywowanych zastrzeżeń do opinii. Złożył natomiast dokumentację medyczną (w kopercie na k.31 akt sprawy), którą składał już przy badaniu przez pierwszych biegłych (w kopercie na k.9) i w toku rozprawy – przed dopuszczeniem dowodu z opinii biegłego neurochirurga (k.20-21), a także na etapie postępowania przed organem rentowym (k.47 akt rentowych).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał odwołanie ubezpieczonego za nieuzasadnione i na podstawie art.477.14§1 kpc odwołanie to oddalił.