Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 4 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa I. P. , C. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim VI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z siedzibą w K.

z dnia 17 czerwca 2014r. sygn. akt VI C 69/13

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

II Ca 465/14

UZASADNIENIE

Powodowie I. P. i C. S. wnieśli o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 1500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2012 r. i zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim VI zamiejscowy Wydział Cywilny z siedziba w K. wyrokiem z dnia 17 czerwca 2014 r. uchylił wyrok zaocznym Sądu Rejonowego w Krotoszynie z dnia 11 września 2012 r. w sprawie I C 360/12 i oddalił powództwo oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie swoje oparł na następujących ustaleniach:

Powodowie są właścicielami samochodu A. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Natomiast P. K. jest właścicielem samochodu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...), który był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.

W dniu 3 marca 2012 r. około godziny 12.50 w miejscowości K. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ulic (...) samochód marki A. (...) kierowany przez S. S. nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu samochodowi O. (...) kierowanemu przez M. K.. M. K. podjął próbę uniknięcia zderzenia i skręcił w lewo, co spowodowało wjechanie pojazdu O. (...) na wyspę ronda. Kierowca samochodu O. (...) nie ponosił winy za przedmiotowe zdarzenie. Ubezpieczyciel nie ponosi więc wobec powodów odpowiedzialności.

Apelację do tego rozstrzygnięcia złożył powód zaskarżając wyrok w całości. Zarzucił naruszenie prawa procesowego polegając na uznaniu, że pozwany skutecznie złożył sprzeciw od wyroku zaocznego i że zachodziły przesłanki do jego uchylenia w sytuacji gdy pozwany nie doręczył pełnomocnikowi powoda odpisu sprzeciwu w takim kształcie w jakim został on złożony do akt sprawy z uwagi na brak jakichkolwiek załączników wymienionych w treści zarówno sprzeciwu jak i odpowiedzi na pozew, która również obarczona jest wskazanym wyżej brakiem. Ponadto zarzucił błędy w ustaleniach faktycznych oraz oparcie rozstrzygnięcia o niepełny materiał dowodowy, z naruszeniem art. 233 § 1 k.p.c., na skutek przeprowadzenia przez Sąd pierwszej instancji postępowania dowodowego bez rozważenia w sposób bezstronny i wszechstronny zebranego w sprawie materiału dowodowego i w konsekwencji przyjęcie, że kierująca pojazdem powoda ponosi całkowitą winę za spowodowanie wypadku z dnia 3 marca 2012 r. podczas gdy z niespornych okoliczności i materiału dowodowego w postaci zeznań S. S., akt policji i opinii biegłego wynika, że bezpośrednią przyczyna kolizji pojazdów było postępowanie kierowcy O. przez to, że nie dostosował toru jazdy do geometrii skrzyżowania i przejechał przez wyspę ronda. Sąd zdaniem skarżącego przekroczył również granicę swobodnej oceny dowodów i uznał, że nie są wiarygodne zeznania świadka będącego uczestnikiem kolizji uznając jednocześnie za wiarygodne relacje świadków, którzy jedynie słyszeli od sprawcy kolizji , że ten nie przejeżdżał ronda przez obszar wyłączony z ruchu. Wskazał również na naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. przez nie wskazanie przyczyn, dla których Sąd pominął dowody wskazane przez powoda.

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa i przyznanie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie sprzeciw został wniesiony prawidłowo. Dał temu wyraz przewodniczący wyznaczając rozprawę. Przewodniczący zarządził również doręczenie sprzeciwu pełnomocnikowi powoda zgodnie z art. 345 k.p.c. Jedynymi załącznikami sprzeciwu był jego odpis i potwierdzenie wniesienia opłaty w wysokości 39 zł. Sąd w tym zakresie nie naruszył więc prawa procesowego i dlatego zarzuty zgłoszone w apelacji nie są zasadne.

Sąd Okręgowy uznał, że Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy i uznał te ustalenia za własne. Zarzuty zawarte w apelacji nie są uzasadnione. Sąd Rejonowy bowiem prawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy. Wskazał dowody na jakich się oparł i przyczyny, dla których dowodom przeciwnym odmówił wiarygodności. Dokonując tej oceny nie przekroczył zastrzeżonej dla sądów zasady swobodnej oceny dowodów. Sąd miał podstawy aby w całości dać wiarę świadkowi M. K., który był bezpośrednio uczestnikiem kolizji i którego wersja zdarzeń znalazła pełne potwierdzenie w opinii biegłego W. G.. Sąd również zasadnie – podając w uzasadnieniu szczegółowe argumenty – odmówił wiarygodności zeznaniom świadka - uczestniczki kolizji - S. S.. Jej wersji zdarzeń przeczy wyraźnie zakres uszkodzeń samochodu A. (...), a także położenie pokolizyjne pojazdów. Zupełnym nieporozumieniem jest zarzut nieuwzględnienia przez Sąd I instancji przy ustalaniu stanu faktycznego całości materiału dowodowego. Sąd Rejonowy bowiem wszystkie dowodu przytoczył, przeanalizował i omówił.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, na podstawie art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c.