IV CNP 4/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 4/10
POSTANOWIENIE
Dnia 15 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 24 lutego 2009 r., sygn. akt IX Ca (…),
w sprawie ze skargi pozwanego
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Rejonowego w L.
z dnia 28 grudnia 2006 r., sygn. akt I C (…)
w sprawie z powództwa Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W.
przeciwko Z. R.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 kwietnia 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Z. R. złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 24 lutego 2009 r., w którym uchylony został
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 25 września 2008 r. (obejmujący oddalenie skargi Z. R.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 28 grudnia
2
2006 r.) i w którym odrzucono wspomnianą skargę. Zaskarżeniem skargą objęta została
ta część zaskarżonego postanowienia, w której odrzucono skargę o wznowienie
postępowania. Skarżący powoływał się na przepis art. 4241
§ 2 k.p.c. i stwierdzał, że
zaskarżone postanowienie z dnia 24 lutego 2009 r. wydane zostało niezgodnie z art. 48
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 379 pkt 4 k.p.c. w wyniku „orzekania co do skargi o wznowienie
postępowania przez tego samego sędziego Sądu Rejonowego (...), który wydał
orzeczenie objęte skargą (o wznowienie)”. Według skarżącego, wydane orzeczenie w
zaskarżonej części wyrządziło skarżącemu szkodę, bowiem „doprowadziło do
niemożności wzruszenia orzeczenia stanowiącego podstawę egzekucji świadczenie
nienależnego”. Skarżący nie mógł wzruszyć zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
dostępnych środków prawnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jednym z podstawowych wymogów formalnych skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji jest m. in.
oznaczenie orzeczenia, od którego skarga została wniesiona (art. 4245
§ 1 pkt 1 k.p.c.).
W konsekwencji do tego właśnie, kwestionowanego w skardze, orzeczenia mają
odnosić się zarzuty świadczące o jego niezgodności z prawem (art. 4245
§ 1 pkt 3
k.p.c.).
Jako orzeczenie niezgodne z prawem w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c. skarżący
wskazał we wstępnej części skargi prawomocne postanowienie Sądu Okręgowego z
dnia 24 lutego 2009 r. [sygn. Akt – IX (…)]. Jednocześnie powołał się na przepisy prawa
procesowego (art. 48 § 3 k.p.c. w zw. z art. 379 pkt 4 k.p.c.), które mogą odnosić się
jednak do innych orzeczeń, poprzedzających zaskarżone rozstrzygnięcie Sądu
Okręgowego. W uzasadnieniu skargi stwierdzono bowiem, że wyrokiem z dnia 25
września 2008 r. [sygn. akt I C (…)] Sąd oddalił skargę skarżącego o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 28
grudnia 2006 r. [I C (…)], przy czym w rozpoznaniu skargi o wznowienie brał udział ten
sam sędzia Sądu Rejonowego, który uczestniczył wcześniej w wydaniu nakazu zapłaty z
dnia 19 grudnia 2005 r. [I Nc (…)]. Oznacza to, że zarzuty niezgodności z prawem
kierowane są w istocie wobec innego orzeczenia niż wskazanego we wstępnej części
skargi. W tej sytuacji istnieją usprawiedliwione podstawy do odrzucenia skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 15 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 24 lutego 2009 r., sygn. akt IX Ca (…),
w sprawie ze skargi pozwanego
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Rejonowego w L.
z dnia 28 grudnia 2006 r., sygn. akt I C (…)
w sprawie z powództwa Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W.
przeciwko Z. R.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 kwietnia 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Z. R. złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 24 lutego 2009 r., w którym uchylony został
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 25 września 2008 r. (obejmujący oddalenie skargi Z. R.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 28 grudnia
2
2006 r.) i w którym odrzucono wspomnianą skargę. Zaskarżeniem skargą objęta została
ta część zaskarżonego postanowienia, w której odrzucono skargę o wznowienie
postępowania. Skarżący powoływał się na przepis art. 4241
§ 2 k.p.c. i stwierdzał, że
zaskarżone postanowienie z dnia 24 lutego 2009 r. wydane zostało niezgodnie z art. 48
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 379 pkt 4 k.p.c. w wyniku „orzekania co do skargi o wznowienie
postępowania przez tego samego sędziego Sądu Rejonowego (...), który wydał
orzeczenie objęte skargą (o wznowienie)”. Według skarżącego, wydane orzeczenie w
zaskarżonej części wyrządziło skarżącemu szkodę, bowiem „doprowadziło do
niemożności wzruszenia orzeczenia stanowiącego podstawę egzekucji świadczenie
nienależnego”. Skarżący nie mógł wzruszyć zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
dostępnych środków prawnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jednym z podstawowych wymogów formalnych skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji jest m. in.
oznaczenie orzeczenia, od którego skarga została wniesiona (art. 4245
§ 1 pkt 1 k.p.c.).
W konsekwencji do tego właśnie, kwestionowanego w skardze, orzeczenia mają
odnosić się zarzuty świadczące o jego niezgodności z prawem (art. 4245
§ 1 pkt 3
k.p.c.).
Jako orzeczenie niezgodne z prawem w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c. skarżący
wskazał we wstępnej części skargi prawomocne postanowienie Sądu Okręgowego z
dnia 24 lutego 2009 r. [sygn. Akt – IX (…)]. Jednocześnie powołał się na przepisy prawa
procesowego (art. 48 § 3 k.p.c. w zw. z art. 379 pkt 4 k.p.c.), które mogą odnosić się
jednak do innych orzeczeń, poprzedzających zaskarżone rozstrzygnięcie Sądu
Okręgowego. W uzasadnieniu skargi stwierdzono bowiem, że wyrokiem z dnia 25
września 2008 r. [sygn. akt I C (…)] Sąd oddalił skargę skarżącego o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 28
grudnia 2006 r. [I C (…)], przy czym w rozpoznaniu skargi o wznowienie brał udział ten
sam sędzia Sądu Rejonowego, który uczestniczył wcześniej w wydaniu nakazu zapłaty z
dnia 19 grudnia 2005 r. [I Nc (…)]. Oznacza to, że zarzuty niezgodności z prawem
kierowane są w istocie wobec innego orzeczenia niż wskazanego we wstępnej części
skargi. W tej sytuacji istnieją usprawiedliwione podstawy do odrzucenia skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.).