I PO 6/96
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 24 maja 1996 r.
I PO 6/96
Sąd Najwyższy umarza postępowanie w razie cofnięcia przez Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej wniosku o stwierdzenie nieważności uchwał Na-
czelnej Rady Pielęgniarek i Położnych (art. 355 § 1 k.p.c.).
Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Sędziowie
SN: Józef Iwulski, Jerzy Kuźniar,
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 1996 r., sprawy z wniosku
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej [...] o stwierdzenie nieważności uchwał Naczelnej
Rady Pielęgniarek i Położnych z dnia 24 stycznia 1996 r.
p o s t a n o w i ł:
postępowanie umorzyć
U z a s a d n i e n i e
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w piśmie z dnia 26 marca 1996 r. zaskarżył
do Sądu Najwyższego cztery uchwały Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych z dnia
24 stycznia 1996 r. podnosząc ich sprzeczność z prawem i wnosząc o "stwierdzenie ich
nieważności."
Następnie złożył wniosek datowany 10 kwietnia 1996 r. o "wycofanie" wniosku o
stwierdzenie nieważności tych uchwał.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i
położnych (Dz.U. Nr 41, poz. 178 ze zm.) stanowi, że Minister Zdrowia i Opieki Spo-
łecznej może zaskarżyć do Sądu Najwyższego pod zarzutem sprzeczności z prawem
uchwały organu izby w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania uchwały. Sąd Najwyższy
utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy lub ją uchyla. Przepis ten nie reguluje procedury
rozpoznawania wniosków czy też "skarg" Ministra w nim opisanych. Zachodzi zatem
potrzeba odpowiedniego zastosowania przepisów postępowania przed Sądem
Najwyższym zawartych w jednym z Kodeksów postępowania.
Podobnie jak to miało miejsce w innych sprawach dotyczących zaskarżania
uchwał samorządów zawodowych (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 maja 1994 r. - I
PO 7/94 OSNAPiUS 1994 nr 6 poz. 106) i w tej sprawie Sąd Najwyższy uznał za
najbardziej odpowiednie zastosowanie przepisu kodeksu postępowania cywilnego i w
związku z opisaną wyżej sytuacją postępowanie umorzył na podstawie art. 355 § 1
k.p.c. z uwagi na zbędność wydania merytorycznego orzeczenia.
========================================
I PO 6/96
Sąd Najwyższy umarza postępowanie w razie cofnięcia przez Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej wniosku o stwierdzenie nieważności uchwał Na-
czelnej Rady Pielęgniarek i Położnych (art. 355 § 1 k.p.c.).
Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Sędziowie
SN: Józef Iwulski, Jerzy Kuźniar,
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 1996 r., sprawy z wniosku
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej [...] o stwierdzenie nieważności uchwał Naczelnej
Rady Pielęgniarek i Położnych z dnia 24 stycznia 1996 r.
p o s t a n o w i ł:
postępowanie umorzyć
U z a s a d n i e n i e
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w piśmie z dnia 26 marca 1996 r. zaskarżył
do Sądu Najwyższego cztery uchwały Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych z dnia
24 stycznia 1996 r. podnosząc ich sprzeczność z prawem i wnosząc o "stwierdzenie ich
nieważności."
Następnie złożył wniosek datowany 10 kwietnia 1996 r. o "wycofanie" wniosku o
stwierdzenie nieważności tych uchwał.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i
położnych (Dz.U. Nr 41, poz. 178 ze zm.) stanowi, że Minister Zdrowia i Opieki Spo-
łecznej może zaskarżyć do Sądu Najwyższego pod zarzutem sprzeczności z prawem
uchwały organu izby w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania uchwały. Sąd Najwyższy
utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy lub ją uchyla. Przepis ten nie reguluje procedury
rozpoznawania wniosków czy też "skarg" Ministra w nim opisanych. Zachodzi zatem
potrzeba odpowiedniego zastosowania przepisów postępowania przed Sądem
Najwyższym zawartych w jednym z Kodeksów postępowania.
Podobnie jak to miało miejsce w innych sprawach dotyczących zaskarżania
uchwał samorządów zawodowych (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 maja 1994 r. - I
PO 7/94 OSNAPiUS 1994 nr 6 poz. 106) i w tej sprawie Sąd Najwyższy uznał za
najbardziej odpowiednie zastosowanie przepisu kodeksu postępowania cywilnego i w
związku z opisaną wyżej sytuacją postępowanie umorzył na podstawie art. 355 § 1
k.p.c. z uwagi na zbędność wydania merytorycznego orzeczenia.
========================================