Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 21 marca 1997 r.
I PKN 58/97
Sąd Najwyższy jest związany ustaleniami zaskarżonego wyroku, jeżeli brak
jest zarzutu uchybienia konkretnemu przepisowi proceduralnemu.
Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Kazimierz
Jaśkowski, Walerian Sanetra (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 1997 r. sprawy z powództwa
Wiesława P. przeciwko SGL Carbon Spółka Akcyjna w N.S. o przywrócenie do pracy,
na skutek kasacji powoda, od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Krakowie z dnia 7 listopada 1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Powód Wiesław P. wniósł kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 7 listopada 1996 r. [...], którym Sąd ten
zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji (Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Nowym Sączu
z dnia 15 lipca 1996 r. [...]), w ten sposób, że oddalił powództwo Wiesława P. o
przywrócenie go do pracy u strony pozwanej SGL Carbon Group SA w N.S.
(poprzednio "P." SA). Jako podstawę kasacji wskazano naruszenie prawa ma-
terialnego, a konkretnie art. 10 i 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych
zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących
zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.),
oraz naruszenie przepisów postępowania, "które to uchybienie miało wpływ istotny na
wynik sprawy, poprzez ustalenie, iż powód został zwolniony z przyczyn eko-
nomicznych".
Z ustaleń dokonanych w toku postępowania sądowego wynika, że powód był
zatrudniony u strony pozwanej od czerwca 1972 r. w dziale zaopatrzenia. Z dniem 1
stycznia 1996 r. wskutek zmiany schematu organizacyjnego część pracowników biura
zakupów przeniesiono do nowej komórki (przygotowania remontów i inwestycji). W dniu
5 lutego 1996 r. powód otrzymał pismo o powierzeniu mu stanowiska samodzielnego
ekonomisty w tej komórce. Czynności wykonywane dotychczas przez powoda zostały
powierzone innym pracownikom. Zmiany schematu organizacyjnego były następstwem
zawartego przez stronę pozwaną porozumienia w sprawie zasad polityki kadrowej i
gospodarczej. Na podstawie tego porozumienia prezes zarządu w dniu 13 lutego 1995
r. wydał zarządzenie w sprawie zmniejszenia zatrudnienia w roku 1996 w "P." SA (w
załączniku do tego zarządzenia zostały określone kryteria doboru pracowników, którzy
mieli zostać zwolnieni). Pismem z dnia 12 marca 1996 r. powodowi wypowiedziano
umowę o pracę powołując się na zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych i
organizacyjnych. Konsekwencją sprzedaży większości akcji spółki "P." SA koncernowi
SGL Carton Group była konieczność dokonania zmian organizacyjnych, których celem
było maksymalne obniżenie kosztów, a tym samym zwiększenie zysku przez redukcję
zatrudnienia. Redukcja zatrudnienia nastąpiła w skali całego przedsiębiorstwa i
wyrażała się w likwidacji szeregu komórek organizacyjnych i stanowisk pracy. Od 1
stycznia 1996 r. do 25 kwietnia 1996 r. pracę utraciło 18 pracowników, przy czym
planowano dalsze zwolnienia. Stanowisko pracy powoda zostało zlikwidowane, gdyż
zadania objęte jego zakresem czynności zostały przydzielone (rozpisane) innym
pracownikom. Czynności, które wykonywał powód będąc zatrudniony w biurze
zakupów, po jego likwidacji, zostało rozdzielone pomiędzy pracowników nowej komórki
organizacyjnej (przygotowania remontów i inwestycji).
W uzasadnieniu kasacji powód nie wskazuje przepisów prawa procesowego,
które miałyby świadczyć, iż w toku postępowania sądowego doszło do uchybień
proceduralnych. Jego wywody sprowadzają się natomiast częściowo do polemiki z
ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, a
częściowo z kwalifikacją (oceną) prawną ustalonych przezeń faktów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty kasacji nie mogą być uwzględnione. Wskazuje się w niej, że wyrok Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych narusza przepisy postępowania, ale nie precyzuje się
na czym naruszenie to konkretnie polegało i jaki konkretny przepis postępowania został
przez ten Sąd pogwałcony. Z tego też powodu zarzut naruszenia przepisów
proceduralnych w toku postępowania kasacyjnego w ogóle nie mógł być brany pod
uwagę. W związku z zarzutem naruszenia prawa materialnego, powód kwestionuje
ustalenia faktyczne dotyczące likwidacji jego stanowiska, co jednak nie może mieć
znaczenia przy rozpoznawaniu kasacji, gdyż Sąd Najwyższy jest związany ustaleniami
dokonanymi w zaskarżonym wyroku w zakresie, w jakim dotyczą one faktycznej
podstawy rozstrzygnięcia, jeżeli jednocześnie brak jest zarzutu, iż są to ustalenia
błędne z uwagi na uchybienia konkretnemu (konkretnym) przepisowi proceduralnemu.
Innymi słowy oznacza to, że przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej brak jest możliwości
i podstaw do kwestionowania dokonanego przez Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
ustalenia, że stanowisko powoda w rzeczywistości zostało zlikwidowane, jak też
twierdzenia, iż nastąpiło to w związku z przeprowadzoną przez stronę pozwaną zmianą
swej wewnętrznej struktury organizacyjnej, która miała na celu zmniejszenie
zatrudnienia, stanowiącego drogę do poprawy wyników ekonomicznych (obniżenia
kosztów działalności). Wychodząc z założenia, iż nie ma podstaw formalnoprawnych do
kwestionowania ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w toku postępowania wywołanego skargą kasacyjną powoda, należy
jednocześnie stwierdzić, że kwalifikacja (ocena) prawna tych ustaleń w kategoriach
pojęciowych zawartych w ustawie z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy przyjęta przez
ten Sąd, nie nasuwa zastrzeżeń. Nie ulega bowiem wątpliwości, że motywem
dokonywanych zwolnień pracowników przez stronę pozwaną były wewnętrzne zmiany o
charakterze organizacyjnym, których przyczyną i celem były względy natury
ekonomicznej (konieczność zmniejszenia kosztów działalności). Powód został - obok
innych pracowników - zwolniony z pracy w następstwie tego typu działań podjętych
przez stronę pozwaną, nie zaś z jakiegoś innego powodu.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 393
12
KPC orzekł jak
w sentencji.
========================================