Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 29 kwietnia 1997 r.
II UZ 18/97
Sprawa, w której ubezpieczony wywodzi swoje roszczenia z twierdzenia, że
jego emerytura została zaniżona wskutek zastosowania przez organ rentowy
błędnego wskaźnika podstawy wysokości wymiaru świadczenia i błędnej
wysokości kwoty bazowej jest sprawą o świadczenie w rozumieniu przepisu art.
393 pkt 1 KPC.
Przewodniczący SSN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca),
Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 kwietnia
1997 r. sprawy z wniosku Edwarda A. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-
Oddziałowi w W. o wysokość świadczenia, na skutek zażalenia wnioskodawcy na
postanowienie Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku
z dnia 16 grudnia 1996 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
o d d a l i ć zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 16 grudnia 1996 r. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Gdańsku odrzucił kasację Edwarda A. wniesioną od wyroku
tego Sądu z dnia 17 października 1996 r. [...] przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych-Oddziału w W. o przyznanie wyższego świadczenia z ubezpieczenia
społecznego. W sprawie tej organ rentowy decyzją z dnia 26 stycznia 1996 r. ustalił
emeryturę wnioskodawcy w kwocie 382,58 zł miesięcznie od dnia 1 października 1995
r. i w kwocie 439,59 zł miesięcznie od 1 grudnia 1995 r., a Sąd Wojewódzki roz-
poznając jego odwołanie uznał, że powyższa decyzja jest prawidłowa. W związku ze
złożeniem przez wnioskodawcę apelacji Sąd Apelacyjny wezwał go do wskazania
przedmiotu zaskarżenia. Wnioskodawca uczynił to dwukrotnie: w piśmie pełnomocnika
wnioskodawcy adw. Marzenny K. z dnia 2 października 1995 r. [...] oraz w piśmie
samego wnioskodawcy z dnia 9 października 1996 r. [...] Według tych pism wartość
przedmiotu zaskarżenia wynosi 2.390,40 zł.
Po złożeniu przez wnioskodawcę kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego w
Gdańsku z dnia 17 października 1996 r. tenże Sąd wezwał jego pełnomocnika do
wskazania przedmiotu zaskarżenia. W piśmie z dnia 12 grudnia 1996 r. adw. Marzenna
K. określiła wartość przedmiotu zaskarżenia również na kwotę 2.390,40 zł [...]. Tę samą
wartość podaje także w skardze kasacyjnej [...]. W związku z tym, powołując się na art.
393
5
KPC, Sąd Apelacyjny odrzucił postanowieniem kasację jako niedopuszczalną,
stosownie do art. 393 pkt 1 KPC.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik wnioskodawcy żądał
uchylenia tego postanowienia i zasądzenia kosztów postępowania, podnosząc, że w
przedmiotowej sprawie wnioskodawca kwestionował przede wszystkim "zasady usta-
lania wysokości podstawy wymiaru świadczenia" i tylko w konsekwencji wysokość
otrzymywanego świadczenia, jednak nie odwrotnie. Poza tym wskazana wartość
przedmiotu zaskarżenia jest wartością w "zakresie najniższym" niż należny, gdyż ze
względu na "specyfikę dokonywania wyliczeń matematycznych przez organy rentowe"
wnioskodawca nie mógłby tego uczynić sam w sposób prawidłowy.
Sąd Najwyższy rozpoznając zażalenie zważył, co następuje:
Wbrew zapatrywaniu wnoszącego zażalenie sprawa nie dotyczy ustalenia prawa
do świadczenia z ubezpieczenia społecznego, lecz wysokości świadczenia.
Wnioskodawca zakwestionował bowiem wysokość zastosowanego przez organ rentowy
wskaźnika podstawy wysokości wymiaru świadczenia i wysokość kwoty bazowej, które
to elementy wpływają na wysokość emerytury. Zresztą już w odwołaniu od decyzji
przyznającej emeryturę wnioskodawca stwierdził, że "emerytura ta jest zbyt niska", gdyż
"opłacał składki w wysokości trzykrotnej podstawy" i w związku z tym "wnosi o
przeliczenie" świadczenia. Również pisma składane w toku postępowania przez
wnioskodawcę i jego pełnomocnika świadczą o tym, że przedmiotowa sprawa jest
sprawą o wysokość świadczenia. Rozbieżność między stronami wynika bowiem stąd,
że organ rentowy ustalił wysokość emerytury według innego wskaźnika (74,98%) niż
żąda wnioskodawca (107,94%). Z tej właśnie przyczyny wnioskodawca stwierdził, że
jego emerytura jest zaniżona w stosunku rocznym o 2.390,40 zł, przy czym w piśmie
procesowym z dnia 9 października 1996 r. przedstawił dokładne wyliczenie [...].
Według art. 393 KPC kasacja nie przysługuje między innymi w sprawach o
świadczenia, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 5.000 zł. Sto-
sownie zaś do art. 393
5
KPC kasacja wniesiona z pominięciem tego przepisu jest
niedopuszczalna i podlega odrzuceniu przez sąd drugiej instancji na posiedzeniu
niejawnym.
Skoro więc Sąd Apelacyjny tak postąpił, nie ma podstaw do kwestionowania
zaskarżonego postanowienia. Z tego względu i na podstawie art. 385 w związku z art.
393
19
i art. 397 KPC Sąd Najwyższy oddalił zażalenie.
========================================