Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 10 czerwca 1997 r.
II UKN 176/97
Wyłączony jest zbieg świadczeń wojskowych ze świadczeniami z zao-
patrzenia powszechnego (art. 7 i 53 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy i ich rodzin - Dz.U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.).
Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Zbigniew Myszka, Barbara Wagner.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 1997 r. sprawy z wniosku
Franciszka M. przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w K. o rentę inwalidzką, na
skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6
grudnia 1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Franciszek M. odwołał się od decyzji Wojskowego Biura Emerytalnego w K. z
dnia 1 marca 1996 r. dotyczącej waloryzacji wojskowej renty inwalidzkiej. Ubezpieczony
zarzucił, iż organ rentowy nie wypłaca mu zwiększonego świadczenia z tytułu
inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową.
Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania i wyjaśniła, że ubezpieczony
posiada prawo do renty inwalidzkiej I grupy bez związku ze służbą wojskową i z tego
tytułu pobiera rentę inwalidzką w wysokości 80% podstawy wymiaru. Jest także inwalidą
III grupy z tytułu wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową, jednakże
wypłacane jest świadczenie wyższe, którym jest renta I grupy z ogólnego stanu zdrowia.
Do podstawy wymiaru wliczona jest należność za stopień wojskowy. Ubezpieczony ma
stopień plutonowego.
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem
z dnia 27 czerwca 1996 r. oddalił odwołanie Franciszka M. i ustalił, że zgodnie z art. 22
ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.) renta inwalidzka wy-
nosi dla inwalidów zaliczonych do I grupy - 80% podstawy wymiaru. Ubezpieczony
został zaliczony w 1995 r. do III grupy inwalidów w związku ze służbą wojskową, nie
zgodził się na poddanie badaniom lekarskim dla ewentualnego ustalenia wyższej grupy
inwalidzkiej w związku ze służbą wojskową, zatem przysługiwałoby mu świadczenie w
łącznej wysokości 50% podstawy wymiaru. Z art. 22 ust. 2 ustawy wynika bowiem, że
rentę inwalidzką zwiększa się o 10% podstawy wymiaru inwalidom, których inwalidztwo
powstało między innymi wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą.
Ubezpieczonemu wypłacane jest świadczenie z ogólnego stanu zdrowia z tytułu I grupy,
jako świadczenie wyższe. [...]
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z
dnia 6 grudnia 1996 r. oddalił rewizję ubezpieczonego i podzielił stanowisko Sądu I
instancji, że decyzja organu rentowego o wypłacaniu ubezpieczonemu wyższego
świadczenia według I grupy inwalidzkiej z ogólnego stanu zdrowia jest zgodna z
przepisami ustawy z 10 grudnia 1993 r. oraz nie narusza art. 20 i 22 tej ustawy. Rów-
nież podnoszony przez ubezpieczonego zarzut niewłaściwego obliczenia okresu jego
służby wojskowej jest chybiony, bo gdyby nawet wynosiła ona, jak twierdzi ubez-
pieczony - 4 lata, a nie, jak wynika z akt wojskowych [...] - 3 lata, 11 miesięcy i 24 dni, to
uwzględniając fakt, że do podstawy wymiaru świadczenia wlicza się, między innymi,
uposażenie za stopień wojskowy, stawka tego uposażenia przy danym stopniu wojs-
kowym wzrasta skokowo w zależności od wysługi do 2 lat, powyżej 2 lat, powyżej 5 lat.
Zatem ubezpieczony zarówno z wysługą 3 lat, 11 miesięcy i 24 dni, jak i 4 lat mieści się
w tej samej grupie (powyżej 2 lat).
Pełnomocnik ubezpieczonego wniósł kasację od powyższego wyroku, zarzucając
naruszenie prawa materialnego - art. 20, 22 i 53 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i ich rodzin oraz prawa procesowego - art. 233 § 1,
328 § 2 i 382 KPC.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja nie jest zasadna. W rozpoznawanej sprawie nie doszło do naruszenia
art. 22, 23 i 53 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i
ich rodzin (Dz. U. z 1994 r., Nr 10, poz. 36 ze zm.), co bardzo starannie uzasadnił Sąd
Apelacyjny w zaskarżonym wyroku, bowiem ubezpieczonemu wypłacane jest
świadczenie korzystniejsze według I grupy inwalidzkiej z ogólnego stanu zdrowia niż
renta inwalidzka III grupy w związku ze służbą wojskową. Art. 53 ustawy reguluje
sposób przeliczenia przysługujących dotychczas wojskowych świadczeń rentowych i
emerytalnych według nowych zasad, które zgodnie z art. 7 ustawy nie pozwalają na
zbieg świadczeń wojskowych ze świadczeniami z zaopatrzenia powszechnego. Sąd
Apelacyjny wykazał, że wypłacane ubezpieczonemu świadczenie wynika z prawidłowo
wyliczonej podstawy jego wymiaru. Kasacja zawiera w załączniku wyliczenie strat
ubezpieczonego również z pięciu poprzednich decyzji organu rentowego z lat 1991-
1995, które nie stanowiły przedmiotu rozpoznania w niniejszej sprawie.
Sąd Najwyższy podziela stanowisko obu Sądów rozpoznających przedmiotową
sprawę w wyniku odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego z dnia 10
grudnia 1993 r., że w sprawie tej nie doszło do naruszenia prawa materialnego.
Naruszenie natomiast przepisów prawa procesowego, zarzucone w kasacji poprzez
wskazanie trzech przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, nie zostało przez ubez-
pieczonego niczym uzasadnione. Z kasacji nie wynika na czym miałoby polegać to
naruszenie. Samo wskazanie przepisów proceduralnych bez uzasadnienia i powiązania
tych naruszeń z ustalonym przez Sądy stanem faktycznym sprawy, czyni taką kasację
niezrozumiałą i uniemożliwia zbadanie zarzutów. Kasacja ubezpieczonego nie
odpowiada - w tym zakresie - wymaganiom z art. 393
3
KPC.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 393
12
KPC orzekł,
jak w sentencji.
========================================