Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 17 września 1997 r.
II UKN 238/97
Wniesienie apelacji do sądu drugiej instancji zamiast do sądu pierwszej
instancji, po prawidłowym pouczeniu strony o trybie i sposobie wniesienia
środka odwoławczego, nie usprawiedliwia przekroczenia terminu z art. 369 § 1
KPC.
Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Zbigniew Myszka, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 września 1997 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Tomasza Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w S. o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, na skutek
kasacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 26
lutego 1997 r. [...]
p o s t a n o w i ł :
o d d a l i ć kasację.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 29 lipca 1996 r. Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Szczecinie oddalił wniosek Tomasza Z. o przywrócenie terminu
do złożenia apelacji. Sąd Wojewódzki ustalił, że wnioskodawca uchybił terminowi z
art. 369 § 1 KPC bowiem odpis wyroku z uzasadnieniem został mu doręczony w dniu
3 września 1996 r., a apelacja wpłynęła do Sądu orzekającego w dniu 19 września
1996 r. Wnioskodawca nie dołożył należytej staranności w celu właściwego skierowa-
niu apelacji do Sądu Wojewódzkiego, skoro nadaną w Urzędzie Pocztowym w dniu
17 września 1996 r. apelację skierował bezpośrednio do Sądu Apelacyjnego w Po-
znaniu mimo, że był pouczony o trybie i sposobie zaskarżenia.
Postanowieniem z dnia 26 lutego 1997 r. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Poznaniu oddalił zażalenie wnioskodawcy, podzielając sta-
2
nowisko Sądu Wojewódzkiego, że kryterium braku winy, jako przesłanki zasadności
wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności
strony przy dokonywaniu czynności procesowych. Przywrócenie terminu nie jest więc
dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
Wnioskodawca zaskarżył kasacją powyższe postanowienie i zarzucając naru-
szenie art. 382 KPC, 168 § 1 i 2 KPC oraz art. 468 KPC przez przyjęcie, że omyłko-
we nadanie apelacji przez matkę wnioskodawcy stanowi jego winę - wnosił o uchyle-
nie zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od
wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie
z dnia 29 lipca 1996 r. [...]
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 392 § 1 KPC kasacja przysługuje od wyroku lub postanowienia,
wydanych przez sąd II instancji i kończących postępowanie w sprawie. Zaskarżone
postanowienie Sądu Apelacyjnego, którym oddalone zostało zażalenie wnioskodaw-
cy na postanowienie Sądu I instancji, oddalające jego wniosek o przywrócenie ter-
minu do złożenia apelacji, jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie,
bowiem po jego wydaniu dalsze postępowanie nie może już się toczyć. Zatem
kasacja wnioskodawcy, jako dopuszczalna, podlegała merytorycznemu rozpoznaniu.
Sąd Najwyższy uznał, że kasacja ta nie jest jednak zasadna. Wnioskodawca
przyznał, że omyłkowo skierował apelację do Sądu Apelacyjnego i w nadawaniu tej
przesyłki wyręczył się swoją matką, bo był w tym dniu szczególnie niedysponowany.
Przyznanie powyższe świadczy o braku należytej staranności wnioskodawcy w za-
adresowaniu tej przesyłki, nie dotyczy zaś samego faktu nadania apelacji w Urzędzie
Pocztowym przez jego matkę. Skoro wnioskodawca został należycie pouczony o try-
bie i sposobie wniesienia apelacji, to skierowanie jej do Sądu Apelacyjnego, zamiast
do Sądu Wojewódzkiego przemawia za jego niedbalstwem.
Sąd Najwyższy podzielił zatem stanowisko Sądu Apelacyjnego, że wniosko-
dawca ze swej winy uchybił terminowi z art. 369 § 1 KPC. W tych okolicznościach
sprawy Sąd Najwyższy nie dopatrzył się naruszenia przepisów postępowania, wska-
zanych w kasacji i na podstawie art. 39312
KPC kasacja wnioskodawcy podlegała
oddaleniu.
========================================