Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 25 czerwca 1998 r.
II UKN 106/98
Nie stanowią podstawy prawnej wznowienia postępowania (art. 403 § 2
KPC) zaświadczenia lekarskie wydane po upływie 3 lat od uprawomocnienia się
wyroku i oceniające odmiennie datę powstania inwalidztwa.
Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca), Sędziowie SN: Maria
Mańkowska, Andrzej Wasilewski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 1998 r. na posiedzeniu
niejawnym, sprawy z wniosku Leszka C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w W. o rentę rodzinną, na skutek kasacji wnioskodawcy od pos-
tanowienia Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we
Wrocławiu z dnia 15 grudnia 1997 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
o d d a l i ć kasację.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 15 grudnia 1997 r., od-
rzucił skargę Leszka C. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu
Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 31 maja 1993 r.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Apelacyjny podał, że wyrokiem z dnia 23
września 1992 r. Sąd Wojewódzki we Wrocławiu oddalił odwołanie Leszka C. od
decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w W. z dnia 27 sierpnia 1991 r.,
którą odmówiono mu prawa do renty rodzinnej po ojcu inwalidzie wojennym, ponie-
waż inwalidztwo wnioskodawcy powodujące całkowitą niezdolność do pracy (II
grupa), powstało po ukończeniu przez niego 16-tu lat. Sąd Wojewódzki na podstawie
dowodu z opinii biegłego psychiatry ustalił, że wnioskodawca [...] nie był inwalidą II
2
grupy przed 16-tym rokiem życia. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu oddalił rewizję
wnioskodawcy od tego wyroku Sądu Wojewódzkiego, ponieważ ustalenia tego Sądu
uznał za prawidłowe. Sąd Apelacyjny zwrócił szczególną uwagę na to, że warunkiem
przyznania renty rodzinnej jest stwierdzenie, iż inwalidztwo II grupy powstało przed
ukończeniem 16 lat. Sama data powstania, czy rozpoznania choroby, jest dla
nabycia prawa do renty bez znaczenia. Decydująca jest data powstania całkowitej
niezdolności do pracy.
Skargę o wznowienie postępowania zakończonego tym wyrokiem wniosko-
dawca uzasadnił treścią art. 403 § 2 KPC, ponieważ uzyskał nowe dowody mogące
mieć wpływ na wynik sprawy. Dowodami tymi są zaświadczenia lekarskie z dnia 3
lutego 1996 r. i z 18 czerwca 1996 r., z których wynika, że choroba psychiczna po-
wstała u niego przed szesnastym rokiem życia. Odrzucenie skargi o wznowienie pos-
tępowania Sąd Apelacyjny uzasadnił tym, że zgodnie z treścią art. 403 § 2 KPC, na
który to przepis skarga się powołuje, można żądać wznowienia postępowania w razie
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, z
których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, a które mogły
mieć wpływ na wynik sprawy. Sąd Apelacyjny stwierdził, że uzyskanie, po
uprawomocnieniu się wyroku, zaświadczenia lekarskiego zawierającego ocenę stanu
zdrowia badanego odmienną od wyrażonej przez biegłego lekarza w poprzednio
zakończonym postępowaniu, nie stanowi późniejszego wykrycia takiego środka
dowodowego, jaki ma na uwadze przepis art. 403 § 2 KPC.
W kasacji wniesionej od tego postanowienia pełnomocnik wnioskodawcy za-
rzucił naruszenie przepisów postępowania przez przyjęcie, że złożone przez wnios-
kodawcę zaświadczenia lekarskie nie stanowią wystarczającej podstawy wznowienia
postępowania. Skarga kasacyjna powołuje się ogólnie na naruszenie przepisów pos-
tępowania, nie podając w jaki istotny sposób Sąd naruszył je w zaskarżonym posta-
nowieniu.
Mimo tych uchybień kasacji Sąd Najwyższy rozpatrzył ją merytorycznie, albo-
wiem zaskarżone postanowienie dotyczyło wyłącznie art. 403 § 2 KPC, a więc prze-
pisu postępowania.
Wbrew zarzutom kasacji, postanowienie to zapadło zgodnie z treścią art. 403
§ 2 KPC. W postępowaniu zakończonym prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjne-
go z dnia 31 maja 1993 r., dla ustalenia daty powstania całkowitej niezdolności
3
wnioskodawcy do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia w normalnych warun-
kach, biegły lekarz sądowy w opinii uwzględnił zaświadczenie dr G., dotyczące daty
powstania schorzenia wnioskodawcy i stwierdził, że nie stanowi ono wystarczającej
podstawy do orzeczenia daty powstania inwalidztwa II grupy. Biegły szczegółowo
uzasadnił swoje stanowisko w odniesieniu do zaświadczenia dr G. Zaświadczenie
lekarskie z dnia 28 czerwca 1996 r., na podstawie którego wnioskodawca domagał
się wznowienia postępowania powołuje się właśnie na zaświadczenie dr G. Na pods-
tawie zaświadczenia tego lekarza, w zaświadczeniu z 28 czerwca 1996 r. zawarte
jest stwierdzenie o całkowitej niezdolności wnioskodawcy do pracy od dzieciństwa.
Drugie z załączonych zaświadczeń powołuje się „na względy humanitarne i fakty”.
W tych okolicznościach zaskarżone postanowienie, którym Sąd odrzucił
skargę o wznowienie postępowania, jest zgodne z treścią art. 403 § 2 KPC. Środek
dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku, nie stanowi postawy
wznowienia przewidzianej w art. 403 § 2 KPC. Taką uchwałę podjął Sąd Najwyższy
w składzie siedmiu sędziów w dniu 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68 (OSNC 1969 nr
12, poz. 208). Zaświadczenia lekarskie, na podstawie których wnioskodawca doma-
ga się wznowienia postępowania zostały wydane po upływie 3 lat od uprawomocnie-
nia się wyroku Sądu Apelacyjnego i nie mogą stanowić podstawy wznowienia postę-
powania, pomijając już ich treść. Uzyskane po uprawomocnieniu się wyroku świa-
dectwo lekarskie, które przedstawia wyniki badań wnioskodawcy i zawiera ocenę
zdrowia badanego odmienną od wyrażonej w zakończonym w poprzednim postępo-
waniu sądowym, nie stanowi późniejszego wykrycia takiego środka dowodowego,
jaki ma na uwadze art. 403 § 2 KPC. Na ten pogląd, wyrażony w postanowieniu
Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1975 r., III PZ 4/75 (OSN 1976 nr 2, poz. 38),
trafnie powołał się i podzielił go Sąd Apelacyjny w zaskarżonym postanowieniu.
Ponieważ zaskarżone postanowienie zapadło bez naruszenia art. 403 § 2
KPC, Sąd Najwyższy na mocy art. 393
12
KPC oddalił kasację jako nie uzasadnioną.
[...]
========================================