II CZ 143/98
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CKN 7/96 III CZ 56/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 143/98
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 9 grudnia 1998 r.
Sąd Najwyższy Izba Cywilna
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSN - Prezes T. Ereciński
Sędziowie: SN - G. Filcek
SN - J. Suchecki (spraw.)
po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 1998 r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa Z. P.
przeciwko J. J.
o zapłatę
na skutek zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 lipca 1998 r.,
p o s t a n a w i a :
oddalić zażalenie.
2
U Z A S A D N I E N I E
Powód wnosił o sprostowanie w wyroku zaocznym Sądu Wojewódzkiego
w K. oczywistej omyłki w oznaczeniu imienia pozwanego, które błędnie
wskazano w pozwie jako „Janusz” zamiast prawidłowego „Jan”.
Sąd Wojewódzki oddalił wniosek, a Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie powoda.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego powód zaskarżył kasacją, którą Sąd ten
odrzucił jako niedopuszczalną, gdyż zaskarżone orzeczenie nie jest kończącym
postępowanie w rozumieniu art. 392 § 1 kpc.
Odrzucenie kasacji powód zaskarżył zażaleniem wnosząc o zmianę
zaskarżonego postanowienia i „orzeczenie co do istoty sprawy”.
W motywach zażalenia twierdzi, że jeżeli w sprawie niniejszej kasacja jest
dopuszczalna co do istoty sporu z uwagi na wartość jego przedmiotu, to należy
przyjąć jej dopuszczalność także co do zagadnień nie dotyczących tej istoty, w
tym takich jakich dotyczy zażalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie ugruntowany jest już pogląd, że kasacja przysługuje
wyłącznie od postanowień kończących sprawę jako całość, natomiast nie
przysługuje od postanowień o charakterze incydentalnym. Wynika to m.in. z
wykładni prawa zawartej w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 14.XI.
1996 r., I CKN 7/96 (OSN 3/1997 poz. 31). Zasada ta dotyczy wszelkich
postanowień incydentalnych bez względu na to czy kasacja byłaby
dopuszczalna co do całości sprawy z uwagi na jej charakter lub wartość
przedmiotu zaskarżenia. Nie ulega wątpliwości, że orzeczenie w przedmiocie
sprostowania oczywistej omyłki w orzeczeniu wcześniejszym ma charakter
incydentalny w rozumieniu przedstawionej wykładni (tak też wskazuje Sąd
Najwyższy m.in. w postanowieniu z dnia 2.XI.1997 r., III CZ 56/97 - niepubl.).
3
Z tych względów i z mocy art. 39318
i 39319
oraz art. 397 § 2 i 385 kpc
należało orzec, jak w sentencji.
jb.
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 9 grudnia 1998 r.
Sąd Najwyższy Izba Cywilna
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSN - Prezes T. Ereciński
Sędziowie: SN - G. Filcek
SN - J. Suchecki (spraw.)
po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 1998 r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa Z. P.
przeciwko J. J.
o zapłatę
na skutek zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 lipca 1998 r.,
p o s t a n a w i a :
oddalić zażalenie.
2
U Z A S A D N I E N I E
Powód wnosił o sprostowanie w wyroku zaocznym Sądu Wojewódzkiego
w K. oczywistej omyłki w oznaczeniu imienia pozwanego, które błędnie
wskazano w pozwie jako „Janusz” zamiast prawidłowego „Jan”.
Sąd Wojewódzki oddalił wniosek, a Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie powoda.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego powód zaskarżył kasacją, którą Sąd ten
odrzucił jako niedopuszczalną, gdyż zaskarżone orzeczenie nie jest kończącym
postępowanie w rozumieniu art. 392 § 1 kpc.
Odrzucenie kasacji powód zaskarżył zażaleniem wnosząc o zmianę
zaskarżonego postanowienia i „orzeczenie co do istoty sprawy”.
W motywach zażalenia twierdzi, że jeżeli w sprawie niniejszej kasacja jest
dopuszczalna co do istoty sporu z uwagi na wartość jego przedmiotu, to należy
przyjąć jej dopuszczalność także co do zagadnień nie dotyczących tej istoty, w
tym takich jakich dotyczy zażalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie ugruntowany jest już pogląd, że kasacja przysługuje
wyłącznie od postanowień kończących sprawę jako całość, natomiast nie
przysługuje od postanowień o charakterze incydentalnym. Wynika to m.in. z
wykładni prawa zawartej w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 14.XI.
1996 r., I CKN 7/96 (OSN 3/1997 poz. 31). Zasada ta dotyczy wszelkich
postanowień incydentalnych bez względu na to czy kasacja byłaby
dopuszczalna co do całości sprawy z uwagi na jej charakter lub wartość
przedmiotu zaskarżenia. Nie ulega wątpliwości, że orzeczenie w przedmiocie
sprostowania oczywistej omyłki w orzeczeniu wcześniejszym ma charakter
incydentalny w rozumieniu przedstawionej wykładni (tak też wskazuje Sąd
Najwyższy m.in. w postanowieniu z dnia 2.XI.1997 r., III CZ 56/97 - niepubl.).
3
Z tych względów i z mocy art. 39318
i 39319
oraz art. 397 § 2 i 385 kpc
należało orzec, jak w sentencji.
jb.