Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 7 kwietnia 1999 r.
I PKN 668/98
Popełnienie przez pracownika przestępstwa może uniemożliwiać jego
dalsze zatrudnianie na zajmowanym stanowisku także wówczas, gdy nie było
dokonane na szkodę pracodawcy, jeżeli rodzaj przestępstwa ma związek z cha-
rakterem zatrudnienia pracownika.
Przewodniczący: SSN Walerian Sanetra, Sędziowie SN: Maria Mańkowska
(sprawozdawca), Zbigniew Myszka.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 1999 r. sprawy z powódz-
twa Jarosława K. przeciwko Politechnice C. w C. o przywrócenie do pracy, na skutek
kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Spo-
łecznych w Częstochowie z dnia 15 września 1998 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Częstochowie wyrokiem z dnia 29 maja 1998 r.
oddalił powództwo Jarosława K. przeciwko Politechnice C. o przywrócenie do pracy i
ustalił, że powód był zatrudniony u strony pozwanej od 1 stycznia 1995 r. w charak-
terze portiera w Domu Studenckim [...] i w dniu 20 marca 1998 r. została rozwiązana
z nim umowa o pracę w trybie dyscyplinarnym, ponieważ wyrokiem Sądu Rejonowe-
go w Częstochowie z dnia 3 października 1997 r. [...] powód został uznany winnym
dokonania czynu z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji lud-
ności i dowodach osobistych, polegającego na legitymowaniu się przywłaszczonym
dowodem osobistym.
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie wy-
rokiem z dnia 15 września 1998 r. oddalił apelację powoda podzielając pogląd Sądu
pierwszej instancji, iż czyn powoda uniemożliwia jego zatrudnianie na zajmowanym
stanowisku portiera, który ma dostęp do dokumentów tożsamości pozostawianych
2
przez osoby odwiedzające studentów, a także do pomieszczeń mieszkalnych stu-
dentów.
Pełnomocnik powoda zaskarżył kasacją powyższy wyrok, zarzucając naru-
szenie prawa materialnego przez błędną interpretację art. 52 § 1 pkt 2 KP i uznanie
popełnionego przez pracownika przestępstwa za czyn uniemożliwiający dalsze za-
trudnianie powoda na zajmowanym stanowisku pomimo braku związku pomiędzy
czynem pracownika a wykonywanym zakresem obowiązków oraz naruszenie przepi-
sów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja nie jest zasadna. Popełnienie przez pracownika w czasie trwania
umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie na zajmowa-
nym stanowisku uzasadnia zastosowanie rozwiązania stosunku pracy bez wypowie-
dzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 2 KP. Nie ma natomiast znaczenia, czy przestępstwo
pracownika miało bezpośredni związek z wykonywanymi przez niego obowiązkami
pracowniczymi. Czyn przestępny może uniemożliwiać dalsze zatrudnianie pracowni-
ka na zajmowanym stanowisku także wówczas, gdy nie został popełniony na szkodę
pracodawcy, jeżeli rodzaj przestępstwa ma związek z charakterem zatrudnienia pra-
cownika.
Analogiczne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 październi-
ka 1976 r. (OSNCP 1977 z. 4, poz. 67), w której stwierdzono, że rozwiązanie umowy
o pracę przez zakład pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika może nastąpić
niezależnie od tego, czy popełnił on przestępstwo na szkodę zakładu pracy, czy też
na szkodę osoby trzeciej, oraz czy szkoda pozostaje w związku z pracą, jeżeli przes-
tępstwo - popełnione w czasie trwania umowy o pracę - uniemożliwia dalsze zatrud-
nianie pracownika na zajmowanym stanowisku.
Powód pracował w charakterze portiera w domu studenckim, miał więc dostęp
nie tylko do mieszkań studentów, ale również do dokumentów tożsamości osób od-
wiedzających studentów. Rodziło to po stronie pracownika obowiązek bezwzględnej
uczciwości, znajdujący potwierdzenie w treści jego obowiązków pracowniczych w
ramach wykonywanej umowy o pracę na stanowisku portiera. Fakt legitymowania się
więc przez powoda cudzym dowodem osobistym uniemożliwia dalsze jego zatrud-
nianie na tym stanowisku. Z tych względów Sąd Najwyższy uznał, że Sądy obu ins-
3
tancji prawidłowo zakwalifikowały czyn powoda jako przyczynę uzasadniającą zasto-
sowanie przez pozwany zakład pracy art. 52 § 1 pkt 2 KP.
Sąd Najwyższy nie rozpoznawał kasacji w zakresie zarzutu naruszenia prze-
pisów postępowania wobec braku wskazania w kasacji, jaki przepis prawa proceso-
wego miał być naruszony przez Sąd drugiej instancji.
Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 39312
KPC Sąd Najwyższy
orzekł, jak w sentencji.
========================================