II KKN 387/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KKN 387/99
W Y R O K
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 stycznia 2000 r.
Sąd Najwyższy w Warszawie - Izba Karna na rozprawie w składzie
następującym:
Przewodniczący: SSN – Piotr Hofmański (spr.)
Sędziowie: SN – Andrzej Siuchniński
SN – Józef Szewczyk
Protokolant – Danuta Bratkrajc
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej – Aleksandra Herzoga
po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2000 r.
sprawy A. J.
oskarżonego z art. 310 § 1 i 2 kk i innych
z powodu kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na niekorzyść oskarżonego
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 22 czerwca 1999 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu
w O. do ponownego rozpoznania.
U Z A S A D N I E N I E
2
A. J. oskarżony został między innymi o czyn zakwalifikowany w akcie
oskarżenia z art. 310 § 1 i 2 kk. Sąd Okręgowy w O., wyrokiem z dnia 22
czerwca 1999 r., skazał go za to przestępstwo, przyjmując przypadek mniejszej
wagi określony w art. 310 § 3 kk.
Wyrok powyższy uprawomocnił się bez postępowania odwoławczego.
Prokurator Generalny zaskarżył powyższy wyrok w całości na niekorzyść
skazanego podnosząc zarzut obrazy art. 28 § 3 kpk, według którego w sprawach
o przestępstwa, za które ustawa przewiduje karę 25 lat pozbawienia wolności
albo dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka w składzie dwóch
sędziów i trzech ławników. W niniejszej sprawie zaskarżony wyrok Sądu
Okręgowego wydany został natomiast w składzie jednego sędziego i dwóch
ławników.
Zarzut powyższy jest zasadny. Wskazane w kasacji uchybienie procesowe
należy do kategorii tzw. bezwzględnych przyczyn uchylenia orzeczenia
wymienionych w art. 439 § 1 kpk (pkt 2 tego przepisu). W realiach
rozpoznawanej sprawy niczego nie zmienia okoliczność, że Sąd Okręgowy
skazał oskarżonego z art. 310 § 3 kk, który to przepis nie przewiduje ani kary
dożywotniego pozbawienia wolności, ani też kary 25 lat pozbawienia wolności.
Z punktu widzenia przepisów o składzie sądu miarodajna jest bowiem
kwalifikacja czynu przyjęta w akcie oskarżenia.
Uwzględniając kasację, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w
całości, nie zaś w części dotyczącej skazania z art. 310 § 3 kk. Wprawdzie w
odniesieniu do dwóch pozostałych czynów zarzuconych oskarżonemu art. 28 §
3 kk nie znajdował zastosowania, albowiem ani przestępstwo z art. 278 § 1 w
zw. z art. 275 § 1 kk, ani też przestępstwo z art. 279 § 1 kk nie jest zagrożone
karami, o których mowa w tym przepisie, to jednak właściwość Sądu
3
Okręgowego w odniesieniu do tych dwóch czynów wynikała z łączności spraw
(art. 33 § 2 kpk). Skoro zaś tak, to wynikający z art. 28 § 3 kpk nakaz
rozpoznania sprawy w składzie pięcioosobowym należy odnosić do wszystkich
czynów, o które A. J. został w sprawie oskarżony.
Przeciwko uchyleniu wyroku jedynie w części dotyczącej skazania A. J.
za przestępstwo z art. 310 § 3 kk przemawiają także praktyczne konsekwencje
takiego rozstrzygnięcia. Kara łączna ulegałaby bowiem wówczas rozwiązaniu,
zaś uwagi na to, że oskarżony został skazany jednym wyrokiem, brak byłoby
podstaw do orzeczenia wyroku łącznego aż do czasu ewentualnego wydania
wyroku skazującego za zarzucone oskarżonemu przestępstwo z art. 310 kk.
Wykonaniu podlegałyby zatem orzeczone jako bezwzględne kary pozbawienia
wolności orzeczone za przestępstwa wymienione w pkt I i II aktu oskarżenia.
Warunkowe zawieszenie dotyczy bowiem nie tychże kar jednostkowych ale
wymierzonej oskarżonemu kary łącznej.
Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy w O. zasiądzie w składzie
przewidzianym w art. 28 § 3 kpk, co nie wyklucza przyjęcia, że czyn zarzucany
oskarżonemu w pkt III aktu oskarżenia wyczerpuje znamiona występku z art.
310 § 3 kk.
f/es
W Y R O K
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 stycznia 2000 r.
Sąd Najwyższy w Warszawie - Izba Karna na rozprawie w składzie
następującym:
Przewodniczący: SSN – Piotr Hofmański (spr.)
Sędziowie: SN – Andrzej Siuchniński
SN – Józef Szewczyk
Protokolant – Danuta Bratkrajc
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej – Aleksandra Herzoga
po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2000 r.
sprawy A. J.
oskarżonego z art. 310 § 1 i 2 kk i innych
z powodu kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na niekorzyść oskarżonego
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 22 czerwca 1999 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu
w O. do ponownego rozpoznania.
U Z A S A D N I E N I E
2
A. J. oskarżony został między innymi o czyn zakwalifikowany w akcie
oskarżenia z art. 310 § 1 i 2 kk. Sąd Okręgowy w O., wyrokiem z dnia 22
czerwca 1999 r., skazał go za to przestępstwo, przyjmując przypadek mniejszej
wagi określony w art. 310 § 3 kk.
Wyrok powyższy uprawomocnił się bez postępowania odwoławczego.
Prokurator Generalny zaskarżył powyższy wyrok w całości na niekorzyść
skazanego podnosząc zarzut obrazy art. 28 § 3 kpk, według którego w sprawach
o przestępstwa, za które ustawa przewiduje karę 25 lat pozbawienia wolności
albo dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka w składzie dwóch
sędziów i trzech ławników. W niniejszej sprawie zaskarżony wyrok Sądu
Okręgowego wydany został natomiast w składzie jednego sędziego i dwóch
ławników.
Zarzut powyższy jest zasadny. Wskazane w kasacji uchybienie procesowe
należy do kategorii tzw. bezwzględnych przyczyn uchylenia orzeczenia
wymienionych w art. 439 § 1 kpk (pkt 2 tego przepisu). W realiach
rozpoznawanej sprawy niczego nie zmienia okoliczność, że Sąd Okręgowy
skazał oskarżonego z art. 310 § 3 kk, który to przepis nie przewiduje ani kary
dożywotniego pozbawienia wolności, ani też kary 25 lat pozbawienia wolności.
Z punktu widzenia przepisów o składzie sądu miarodajna jest bowiem
kwalifikacja czynu przyjęta w akcie oskarżenia.
Uwzględniając kasację, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w
całości, nie zaś w części dotyczącej skazania z art. 310 § 3 kk. Wprawdzie w
odniesieniu do dwóch pozostałych czynów zarzuconych oskarżonemu art. 28 §
3 kk nie znajdował zastosowania, albowiem ani przestępstwo z art. 278 § 1 w
zw. z art. 275 § 1 kk, ani też przestępstwo z art. 279 § 1 kk nie jest zagrożone
karami, o których mowa w tym przepisie, to jednak właściwość Sądu
3
Okręgowego w odniesieniu do tych dwóch czynów wynikała z łączności spraw
(art. 33 § 2 kpk). Skoro zaś tak, to wynikający z art. 28 § 3 kpk nakaz
rozpoznania sprawy w składzie pięcioosobowym należy odnosić do wszystkich
czynów, o które A. J. został w sprawie oskarżony.
Przeciwko uchyleniu wyroku jedynie w części dotyczącej skazania A. J.
za przestępstwo z art. 310 § 3 kk przemawiają także praktyczne konsekwencje
takiego rozstrzygnięcia. Kara łączna ulegałaby bowiem wówczas rozwiązaniu,
zaś uwagi na to, że oskarżony został skazany jednym wyrokiem, brak byłoby
podstaw do orzeczenia wyroku łącznego aż do czasu ewentualnego wydania
wyroku skazującego za zarzucone oskarżonemu przestępstwo z art. 310 kk.
Wykonaniu podlegałyby zatem orzeczone jako bezwzględne kary pozbawienia
wolności orzeczone za przestępstwa wymienione w pkt I i II aktu oskarżenia.
Warunkowe zawieszenie dotyczy bowiem nie tychże kar jednostkowych ale
wymierzonej oskarżonemu kary łącznej.
Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy w O. zasiądzie w składzie
przewidzianym w art. 28 § 3 kpk, co nie wyklucza przyjęcia, że czyn zarzucany
oskarżonemu w pkt III aktu oskarżenia wyczerpuje znamiona występku z art.
310 § 3 kk.
f/es