Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 14 września 2000 r.
II UKN 702/99
Niepoinformowanie przełożonego o wypadku bezpośrednio po zdarzeniu
nie pozbawia pracownika prawa żądania ustalenia, że miało ono charakter wy-
padku przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity
tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).
Przewodniczący SSN Teresa Romer (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Krystyna Bednarczyk, Roman Kuczyński.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 września 2000 r. sprawy z po-
wództwa Zygmunta K. przeciwko Spółdzielni Mleczarskiej „M.” w G. o sprostowanie
protokołu powypadkowego, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu
Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 24 wrze-
śnia 1999 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Spółdzielnia Mleczarska „M.” wniosła kasację od wyroku Sądu Okręgowego w
Białymstoku z dnia 24 września 1999 r. w sprawie z powództwa Zygmunta K. prze-
ciwko tej Spółdzielni o sprostowanie treści protokołu powypadkowego.
Zdaniem wnoszącego kasację zaskarżony wyrok narusza przepis prawa mate-
rialnego - § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie usta-
lania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowa-
nia a także zakresu informacji zamieszczonych w rejestrze wypadków przy pracy
(Dz.U. Nr 115, poz. 744) poprzez przyjęcie, że zdarzenie z dnia 16 lutego 1999 r. jest
wypadkiem przy pracy.
W kasacji zażądano zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa w
całości lub o uchylenia tego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego
2
rozpoznania. W uzasadnieniu kasacji podano, że nie kwestionuje ona, iż powód
upadł podczas wchodzenia na samochód. Zdaniem wnoszącego kasację powód,
który nie poinformował o tym zdarzeniu przełożonego i pracował jeszcze przez 4
godziny po upadku, dopuścił się tym samym uchybienia formalnego trybu zgłaszania
wypadków przy pracy. Ponadto, według autora kasacji, ponieważ powód udał się do
lekarza następnego dnia po urazie – nie można wykluczyć, że doznał urazu ciała
„poza godzinami pracy”.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Zaskarżonym wyrokiem Sąd drugiej instancji oddalił apelację pozwanej Spół-
dzielni od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 20 maja 1999 r. W wyroku tym Sąd Rejo-
nowy, po przeprowadzeniu dowodu z zeznań 5 świadków sprostował protokół powy-
padkowy nr 004/1999 sporządzony przez pozwaną Spółdzielnię w dniu 12 marca
1999 r. i ustalił, że zdarzenie z dnia 16 lutego 1999 r. jest wypadkiem przy pracy. W
uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy powołał art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r.
o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst:
Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) i po przeprowadzeniu analizy materiału do-
wodowego uznał, że powód uległ w dniu 16 lutego 1999 r. wypadkowi przy pracy w
rozumieniu tego przepisu. Sąd pierwszej instancji przeanalizował także fakt, iż po-
wód dopiero następnego dnia zgłosił się do lekarza.
Sąd drugiej instancji podzielił w całości ustalenia Sądu pierwszej instancji. Sąd
Okręgowy podkreślił, że wnoszący apelację nie kwestionuje ustaleń, iż powód pod-
czas pracy (załadunku towarów na samochód) spadł z naczepy samochodu i zwrócił
uwagę, że pozwana Spółdzielnia nie kwestionuje także, iż wypadek jakiemu uległ
powód nosi cechy wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ustawy o świadczeniach z
tytułu wypadków przy pracy. Kasacja jest środkiem ściśle prawnym, który musi od-
powiadać warunkom przepisanym dla pisma procesowego. Kasacja, jak w niniejszej
sprawie, oparta na pierwszej z przesłanek przewidzianych w art. 3931
KPC powinna
wskazać na czym polegało naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wy-
kładnię lub niewłaściwe zastosowanie. W rozpoznawanej sprawie Sąd drugiej instan-
cji zastosował jedynie art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z ty-
tułu wypadków przy pracy. Ten przepis prawa materialnego miał podstawowe zna-
czenie dla rozstrzygnięcia roszczenia powoda. Kasacja nie zarzuca wyrokowi Sądu
3
Okręgowego ani niewłaściwego zastosowania art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975
r., ani też błędnej interpretacji tego przepisu.
Oparcie kasacji na zarzucie naruszenia przez Sąd Okręgowy § 1 rozporzą-
dzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalania okoliczności i
przyczyn wypadków przy pracy.... (Dz.U. Nr 115, poz. 744) wydaje się wręcz niepo-
rozumieniem. Przepisy tego rozporządzenia nie miały zastosowania w postępowaniu
sądowym. Są to przepisy wydane z mocy delegacji zawartej w art. 237 § 1 pkt 1 KP o
charakterze instrukcyjnym dla pracodawcy. Ubocznie Sąd Najwyższy zauważa, że
zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że § 1 tego rozpo-
rządzenia ma jedynie charakter instrukcyjny i brak poinformowania przełożonego
bezpośrednio po wypadku nie pozbawia pracownika lub pozostałej po nim rodziny
prawa dochodzenia ustalenia, że zdarzenie miało charakter wypadku przy pracy w
rozumieniu art. 6 ustawy wypadkowej, nawet po upływie dłuższego czasu od zdarze-
nia.
Kierując się powyższymi względami Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================

II UKN 702/99

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia