Pełny tekst orzeczenia

UCHWAŁA Z DNIA 5 MARCA 2002 R.
SN0 1/02
Sąd Dyscyplinarny wydając uchwałę o zawieszeniu sędziego w
czynnościach służbowych na podstawie art. 130 § 2 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze
zm.), po zarządzeniu przez prezesa Sądu natychmiastowej przerwy w
czynnościach służbowych sędziego na podstawie art. 130 § 1 powołanej
ustawy, nie może jednocześnie obniżać wysokości jego wynagrodzenia – w
trybie art. 129 § 3.
Stosownie do treści tego przepisu Sąd Dyscyplinarny, zawieszając w
czynnościach służbowych sędziego, obniża (obligatoryjnie) wysokość jego
wynagrodzenia tylko w sytuacji, kiedy przeciwko sędziemu wszczęto
postępowanie dyscyplinarne (art. 129 § 1 Prawa o ustroju sądów
powszechnych).
Przewodniczący: sędzia SN Lidia Misiurkiewicz (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Halina Gordon-Krakowska, Tadeusz Wiśniewski.
Sąd Najwyższy w postępowaniu dyscyplinarnym w sprawie sędziego Sądu
Okręgowego w związku z zażaleniem sędziego na uchwałę Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 grudnia 2001 r., sygn. akt (...) w przedmiocie zawieszenia sędziego w
czynnościach służbowych i obniżenia wynagrodzenia
u c h w a l i ł
1) zmienia zaskarżoną uchwałę w ten tylko sposób, że ustala iż obniżenie
wynagrodzenia sędziego następuje z dniem 17 stycznia 2002 r.;
2) w pozostałym zakresie zaskarżoną uchwałę utrzymuje w mocy.
U z a s a d n i e n i e
Wiceprezes Sądu Okręgowego, zarządzeniem z dnia 8 listopada 2001 r. Nr
(...) w oparciu o przepis art. 130 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) zarządził
natychmiastową przerwę w czynnościach służbowych sędziego Sądu
Okręgowego wobec podejrzenia popełnienia przez sędziego przestępstwa i
uznania, że w tych warunkach powaga sądu wymaga natychmiastowego
odsunięcia sędziego Sądu Okręgowego od wykonywania obowiązków
służbowych.
Podstawą decyzji Wiceprezesa Sądu było zdarzenie w dniu 7 listopada
2001 r., sprowadzające się do zatrzymania sędziego pod zarzutem
spowodowania wypadku drogowego przez prowadzenie samochodu w stanie
nietrzeźwości i uderzenie w tył samochodu osobowego marki Fiat 170, w
następstwie czego obrażeń ciała w postaci urazu kręgosłupa doznała kierująca
tym samochodem Edyta T.
Stosownie do wymogu § 2 art. 130 powołanej wyżej ustawy – Prawo o
ustroju sądów powszechnych Prezes Sądu w zarządzeniu wydanym w trybie art.
130 § 1 zawiadomił niezwłocznie właściwy Sąd Dyscyplinarny.
Sąd Apelacyjny, działający jako sąd dyscyplinarny pierwszej instancji, w
dniu 7 grudnia 2001 r., sygn. akt (...), na podstawie art. 130 § 2 i art. 129 § 3
ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych, wydał
uchwałę, którą:
1) zawiesił sędziego Sądu Okręgowego w czynnościach służbowych oraz
2) obniżył wynagrodzenie sędziego do 50% jego wysokości.
Powyższą uchwałę – w odniesieniu do jej pkt 2 – tj. obniżenia
wynagrodzenia o 50%, zaskarżył zażaleniem zawieszony w czynnościach
sędzia, powołując się na trudną sytuację rodzinną i materialną oraz wniósł o
zmianę uchwały w części zaskarżonej przez obniżenie wynagrodzenia do 25%.
Sąd Najwyższy jako sąd dyscyplinarny drugiej instancji zważył, co
następuje:
Sąd Apelacyjny orzekając jako sąd dyscyplinarny pierwszej instancji w
przedmiocie zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych dopuścił się
naruszenia art. 129 § 3 Prawa o ustroju sądów powszechnych, podejmując
uchwałę o obniżeniu sędziemu wynagrodzenia w sytuacji, kiedy w dacie
wydania uchwały nie było wobec sędziego wszczęte postępowanie
dyscyplinarne, a zawieszenie sędziego w czynnościach służbowych nastąpiło w
trybie art. 130 § 2, a nie art. 129 § 1 powołanej ustawy.
Sąd Dyscyplinarny wydając uchwałę o zawieszeniu sędziego w
czynnościach służbowych na podstawie art. 130 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001
r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), po
zarządzeniu przez prezesa Sądu natychmiastowej przerwy w czynnościach
służbowych sędziego na podstawie art. 130 § 1 powołanej ustawy, nie może
jednocześnie obniżać wysokości jego wynagrodzenia – w trybie art. 129 § 3.
Stosownie do treści tego przepisu Sąd Dyscyplinarny, zawieszając w
czynnościach służbowych sędziego, obniża (obligatoryjnie) wysokość jego
wynagrodzenia tylko w sytuacji, kiedy przeciwko sędziemu wszczęto
postępowanie dyscyplinarne (art. 129 § 1 Prawa o ustroju sądów
powszechnych).
W stosunku do sędziego Sądu Okręgowego, jak ustalił Sąd Najwyższy,
postępowanie dyscyplinarne wszczęte zostało po wydaniu uchwały przez Sąd
Dyscyplinarny pierwszej instancji dnia 17 stycznia 2002 r. I dopiero od tej daty
istniała możliwość obniżenia temu sędziemu wynagrodzenia na podstawie art.
129 § 3.
Dlatego też Sąd Najwyższy zmienił uchwałę Sądu Apelacyjnego z dnia 7
grudnia 2001 r. w ten sposób, że obniżył sędziemu wynagrodzenie od dnia 17
stycznia 2002 r., to jest od daty wszczęcia przeciwko niemu postępowania
dyscyplinarnego, nie znajdując jednocześnie podstaw do zmiany granicy w
jakiej obniżenie wynagrodzenia przyjął w zaskarżonej uchwale Sąd Apelacyjny.
Jak wynika z treści art. 129 § 3 ustawy – Prawo o ustroju sądów
powszechnych Sąd Dyscyplinarny, zawieszając sędziego w czynnościach
służbowych, obniża wysokość jego wynagrodzenia w granicach od 25% do
50%.
Charakter postawionego sędziemu Sądu Okręgowego zarzutu
(postanowienie o przedstawieniu zarzutów oraz notatka służbowa – akta Sądu
Apelacyjnego sygn. /.../) oraz postawa sędziego po zdarzeniu wyrażona m. in.
treścią wyjaśnień złożonych przed Sądem Apelacyjnym, na posiedzeniu dnia 7
grudnia 2001 r., w pełni uzasadniają obniżenie sędziemu wynagrodzenia o 50%.
Argumenty podniesione w zażaleniu nie przekonują o obniżeniu
wynagrodzenia jedynie o 25%, jak wnioskuje sędzia Sądu Okręgowego.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy zmienił uchwałę Sądu
Apelacyjnego z dnia 7 grudnia 2001 r. w ten tylko sposób, że ustalił obniżenie
wynagrodzenia od dnia 17 stycznia 2002 r., a w pozostałym zakresie zaskarżoną
uchwałę utrzymał w mocy.