V CZ 125/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-06-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V CKN 1371/00
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 125/04
POSTANOWIENIE
Dnia 9 listopada 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Bronisław Czech
SSA Wojciech Kościołek (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi B. P. i A. P.
o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa B. P.
przeciwko Spółce Węglowej Spółce Akcyjnej w J.
o zapłatę,
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Najwyższego
z dnia 20 listopada 2002 r., sygn. akt V CKN 1371/00,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 listopada 2004 r.,
zażalenia B. P. i A. P.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 marca 2004 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
W dniu 20 października 2003 r. powodowie A. P. i B. P. złożyli skargę o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 13 października 1999 r. na podstawie art. 4011
k.p.c., a to
wobec treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23 września 2003 r. (opublik.
Dz.U. Nr 170 poz. 1660).
Nadto na posiedzeniu sądu w dniu 11 lutego 2004 r. powód zarzucił, że
sprawę rozpoznawał sędzia, który nie mógł orzekać w sprawie, gdyż orzekał
w Okręgowej Komisji ds. Szkód Górniczych.
W dniu 1 marca 2004 r. powodowie zostali wezwani do podania kiedy
dowiedzieli się o podstawie wznowienia postępowania (dotyczącej podstawy
wyłączenia sędziego).
W odpowiedzi wyjaśnili, że stosowną wiedzę posiadają od dnia 15 albo
16 października 2003 r., kiedy o treści orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego
powiadomił ich Poseł na Sejm RP.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17 marca 2004 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił skargę uznając, że niewykonanie przez powodów zarządzenia i nie
wskazanie daty powzięcia wiadomości o przyczynie wyłączenia sędziego
uzasadnia rozstrzygnięcie po myśli art. 410 § 1 k.p.c.
Zażalenie na postanowienie złożyli powodowie, wnosząc o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i o przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga powodów o wznowienie postępowania oparta została na dwóch
podstawach, a to na okolicznościach mających wynikać z art. 401 pkt. 1 k.p.c.
i z art. 4011
k.p.c. Kumulacja w skardze podstaw wznowienia jest prawnie
dozwolona i nakłada na sąd powinność zbadania, w stosunku do każdej
z podstaw z osobna, (m.in.) zdarzeń dotyczących zachowania ustawowych
terminów złożenia skargi oraz wyjaśnienia, czy twierdzenia skargi odpowiadają
3
ustawowej podstawie. W tym kontekście trafnie zarzuca zażalenie pominięcie przez
Sąd Apelacyjny okoliczności dotyczących znaczenia dla skargi treści opisanego
wyroku Trybunału Konstytucyjnego. A ponieważ zagadnienie to łączy się z istotą
skargi powodów, dlatego należało orzec jak w sentencji postanowienia na
podstawie art. 39319
k.p.c. w zw. z art. 386 § 4 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 listopada 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Bronisław Czech
SSA Wojciech Kościołek (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi B. P. i A. P.
o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa B. P.
przeciwko Spółce Węglowej Spółce Akcyjnej w J.
o zapłatę,
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Najwyższego
z dnia 20 listopada 2002 r., sygn. akt V CKN 1371/00,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 listopada 2004 r.,
zażalenia B. P. i A. P.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 marca 2004 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
W dniu 20 października 2003 r. powodowie A. P. i B. P. złożyli skargę o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 13 października 1999 r. na podstawie art. 4011
k.p.c., a to
wobec treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23 września 2003 r. (opublik.
Dz.U. Nr 170 poz. 1660).
Nadto na posiedzeniu sądu w dniu 11 lutego 2004 r. powód zarzucił, że
sprawę rozpoznawał sędzia, który nie mógł orzekać w sprawie, gdyż orzekał
w Okręgowej Komisji ds. Szkód Górniczych.
W dniu 1 marca 2004 r. powodowie zostali wezwani do podania kiedy
dowiedzieli się o podstawie wznowienia postępowania (dotyczącej podstawy
wyłączenia sędziego).
W odpowiedzi wyjaśnili, że stosowną wiedzę posiadają od dnia 15 albo
16 października 2003 r., kiedy o treści orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego
powiadomił ich Poseł na Sejm RP.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17 marca 2004 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił skargę uznając, że niewykonanie przez powodów zarządzenia i nie
wskazanie daty powzięcia wiadomości o przyczynie wyłączenia sędziego
uzasadnia rozstrzygnięcie po myśli art. 410 § 1 k.p.c.
Zażalenie na postanowienie złożyli powodowie, wnosząc o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i o przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga powodów o wznowienie postępowania oparta została na dwóch
podstawach, a to na okolicznościach mających wynikać z art. 401 pkt. 1 k.p.c.
i z art. 4011
k.p.c. Kumulacja w skardze podstaw wznowienia jest prawnie
dozwolona i nakłada na sąd powinność zbadania, w stosunku do każdej
z podstaw z osobna, (m.in.) zdarzeń dotyczących zachowania ustawowych
terminów złożenia skargi oraz wyjaśnienia, czy twierdzenia skargi odpowiadają
3
ustawowej podstawie. W tym kontekście trafnie zarzuca zażalenie pominięcie przez
Sąd Apelacyjny okoliczności dotyczących znaczenia dla skargi treści opisanego
wyroku Trybunału Konstytucyjnego. A ponieważ zagadnienie to łączy się z istotą
skargi powodów, dlatego należało orzec jak w sentencji postanowienia na
podstawie art. 39319
k.p.c. w zw. z art. 386 § 4 k.p.c.