Pełny tekst orzeczenia

21
WYROK Z DNIA 5 STYCZNIA 2006 R.
WK 26/05
Łącząc orzeczone różnymi wyrokami jednostkowe kary ograniczenia
wolności z określonym w stosunku miesięcznym wymiarem czasu nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne, sąd w wyroku łącznym obowiązany jest
– ze względu na treść art. 86 § 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. – na nowo określić
wymiar godzin tej pracy w stosunku miesięcznym.
Przewodniczący: Sędzia SN J. Steckiewicz (sprawozdawca).
Sędziowie SN: M. Pietruszyński, J. Bogdan Rychlicki.
Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: płk J.
Balcerak.
Sąd Najwyższy w sprawie szer. rez. Łukasza S., skazanego za popełnienie
przestępstwa określonego w art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k., po
rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na rozprawie w dniu 5 stycznia 2006 r. kasacji,
wniesionej przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego na niekorzyść, od wyroku
łącznego Wojskowego Sądu Garnizonowego w L. z dnia 8 czerwca 2005 r.
u c h yl i ł zaskarżony wyrok i sprawę p r z e k a z a ł Wojskowemu Sądowi
Garnizonowemu w L. do ponownego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e :
Wojskowy Sąd Garnizonowy w L., na dwóch rozprawach, wyrokami z dnia 30
grudnia 2004 r. skazał szer. rez. Łukasza S. za popełnienie przestępstwa
określonego w art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. na kary 3 i 4 miesięcy
ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej
pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, po czym
wykonanie tych kar warunkowo zawiesił na okres roku.
W dniu 8 czerwca 2005 r. Wojskowy Sąd Garnizonowy w L. wydał wyrok
łączny, w którym biorąc za podstawę kary wyżej przedstawione wymierzył karę
łączną 5 miesięcy ograniczenia wolności „w czasie której (skazany) – zgodnie z
treścią art. 35 § 1 k.k. – wykonywać będzie nieodpłatną kontrolowaną pracę w
placówce służby zdrowia”, po czym wykonanie tej kary warunkowo zawiesił na
okres próby wynoszący rok.
Kasację od wyroku łącznego, na niekorzyść skazanego, wniósł Naczelny
Prokurator Wojskowy i zarzucając rażące naruszenie prawa materialnego, art. 35 §
1 w zw. z art. 86 § 3 k.k., mające istotny wpływ na treść orzeczenia, a polegające na
zaniechaniu określenia ilości godzin wykonywania przez skazanego nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy, postulował uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy Wojskowemu Sądowi Garnizonowemu w L. do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest uzasadniona.
Kara ograniczenia wolności polega na tym, że w czasie jej odbywania skazany na nią
nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu, jest obowiązany do
wykonywania pracy wskazanej przez sąd oraz ma obowiązek udzielania wyjaśnień
dotyczących przebiegu odbywania kary (art. 34 § 2 k.k.).
O ile przez sam fakt skazania obowiązki wymienione jako pierwszy i trzeci są
określone jednoznacznie, to drugi z nich – obowiązek wykonywania nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne – musi być dookreślony, ponieważ istnieje
możliwość jego miarkowania. Artykuł 35 § 1 k.k. stanowi bowiem, że skazany na
karę ograniczenia wolności musi wykonywać pracę na cele społeczne, w wymiarze
od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym. Tym samym, sąd orzekający karę
ograniczenia wolności, z którą związany jest obowiązek wykonywania nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne, obowiązany jest do określenia w wyroku
wymiaru godzin tej pracy w stosunku miesięcznym.
Wojskowy Sąd Garnizonowy w L., wydając wyroki jednostkowe obowiązek ten
spełnił, natomiast orzekł nieprawidłowo, określając karę łączną w wyroku łącznym.
Przepis art. 86 § 3 k.k. stanowi bowiem, że wymierzając karę łączną ograniczenia
wolności, sąd określa na nowo wymiar czasu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na
cele społeczne, a zatem również w wyroku zaskarżonym kasacją należało określić
wymiar godzin pracy jaką w stosunku miesięcznym ma wykonywać skazany.
Ponieważ zaskarżony kasacją wyrok wydany został z obrazą art. 86 § 3 k.k. w
zw. z art. 35 § 1 k.k. należało go uchylić i sprawę przekazać Wojskowemu Sądowi
Garnizonowemu w L. do ponownego rozpoznania, z dodatkową uwagą, że czas
pracy na cele społeczne w przypadku kary łącznej nie może przekraczać 40 godzin
w stosunku miesięcznym (odpowiednie stosowanie art. 35 § 1 k.k.).