Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 158/06
POSTANOWIENIE
Dnia 13 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi W. D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 24 lipca 2006 r.,
w sprawie z powództwa W. D.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń "Na Życie" S.A.
w W. - Oddziałowi w P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 grudnia 2006 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił apelację
powódki W. D. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 28 lutego 2006 r. w sprawie o
zapłatę.
Powódka, reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła apelację wraz
z wnioskiem o zwolnienie jej od kosztów sądowych. Zarządzeniem z dnia
4 kwietnia 2006 r. wniosek ten został zwrócony na podstawie art. 130 § 2 k.p.c.
w związku z art. 102 ust. 3 u.k.s.c. Po doręczeniu odpisu zarządzenia,
pełnomocnik powódki złożył ponownie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych,
który został w całości przez Sąd I instancji uwzględniony. Sąd II instancji stwierdził,
że Sąd I instancji nieprawidłowo postąpił rozpoznając merytorycznie kolejny
wniosek powódki o zwolnienie od kosztów sądowych, zamiast odrzucić apelację.
Sąd Okręgowy orzekł zatem, że apelacja powódki podlegała odrzuceniu zgodnie
z art. 373 k.p.c.
Powódka wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia
Sądu Okręgowego odrzucającego jej apelację, powołując się na naruszenie
przepisów postępowania, a mianowicie art. 373 k.p.c. w związku z art. 370 k.p.c.,
art. 130 § 2 i 3 k.p.c., art. 1302
§ 3 k.p.c., art. 359 § 1 w związku z art. 362 k.p.c.,
art. 360 k.p.c., art. 365, 366 k.p.c., art. 10 w związku z art. 96 ust. 1 pkt 10, art. 100
oraz art. 102 ust. 2, 3 i 4 u.k.s.c., przez co powódka poniosła szkodę. Zdaniem
powódki, w wyniku formalnego zamknięcia rozprawy przez Sąd II instancji poniosła
szkodę, gdyż nie może dochodzić w procesie swoich roszczeń majątkowych wobec
pozwanego na kwotę 2 891,77 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W rozpoznawanej sprawie istotne jest to, że kwestionowane postanowienie
Sądu II instancji zamknęło powódce tylko możliwość kontroli instancyjnej
(apelacyjnej) wyroku Sądu I instancji. W konsekwencji istnieje wyrok Sądu
Rejonowego z dnia 28 lutego 2006 r. korzystający z waloru prawomocności i
3
powagi rzeczy osądzonej (art. 365 i 366 k.p.c.). Nie został on zakwestionowany
również w tej skardze, zatem nie może podlegać jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie
skargowej.
Skarga powódki nie spełnia także istotnego wymagania, przewidzianego
w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., tj. uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego dotyczy. Strona skarżąca
bowiem – w następstwie procesowego ukształtowania swojej skargi – została
pozbawiona możliwości dowodzenia, że wynik postępowania odwoławczego byłby
dla niej korzystny. Sąd Najwyższy nie może zastępować sądu drugiej instancji
i rozstrzygać, jakiej treści orzeczenie odwoławcze powinno zapaść w następstwie
nieodrzucenia apelacji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca
2006 r. V CNP 86/06 Biul. SN 2006/10/14). Zaskarżając jedynie postanowienie
o odrzuceniu apelacji strona skarżąca nie uprawdopodobniła, gdyż nie mogła
uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Należało więc odrzucić skargę 4248
§ 1 k.p.c.

V CNP 158/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia