V CZ 109/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 109/06
POSTANOWIENIE
Dnia 4 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa Szpitala Wojskowego z Przychodnią - Samodzielnego
Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w O.
przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia Oddziałowi Wojewódzkiemu w O.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 4 stycznia 2007 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 31 sierpnia 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2006 r. odrzucił
skargę powoda o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym
wyrokiem oddalającym powództwo, stwierdzając, że wskazana przez skarżącego
uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2006 r. oraz
wcześniejszy wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 grudnia 2002 r. (znany i
powoływany w postępowaniu, którego skarga o wznowienie dotyczy), nie mogą –
w świetle art. 403 § 2 k.p.c. – stanowić podstawy skargi o wznowienie
postępowania.
Rozpoznając zażalenie, zawierające wniosek o uchylenie zaskarżonego
postanowienia, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie stanowi polemikę z trafną argumentacją Sądu Apelacyjnego,
który prawidłowo wywiódł, że poglądy wyrażone w doktrynie lub judykatach Sądu
Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego, nie mogą stanowić podstawy skargi
o wznowienie postępowania. Niezależnie od tego podkreślić należy, że powołany
przez skarżącego wyrok Trybunału Konstytucyjnego znany był stronom i Sądom
rozpoznającym sprawę zakończoną prawomocnym wyrokiem. Z kolei stanowisko
wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2006 r. nie stanowi
powszechnie obowiązującej wykładni prawa. Twierdzenie strony skarżącej, że
gdyby sprawa rozstrzygana była po jej wydaniu, to wynik sprawy byłby inny, nie
znajduje żadnego uzasadnienia. Uchwały Sądu Najwyższego wiążą sądy niższej
instancji jedynie w danej sprawie. W innych sprawach, choćby podobnych czy zgoła
identycznych, są tylko pomocne przy rozstrzyganiu i powoływane jedynie ze
względu na poziom prezentowanej w nich argumentacji. Wskazanie przez stronę,
że przepisy przyjęte za podstawę prawomocnego wyroku zostały następnie inaczej
zinterpretowane w uchwale Sądu Najwyższego nie uzasadnia wznowienia
postępowania na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. (postanowienie SN z dnia
17 listopada 1998 r., II UKN 402/98, OSNP 1999, nr 24, poz.8). Poglądy prawne
Sądu Najwyższego nie są zatem okolicznościami faktycznymi ani środkami
dowodowymi, o których mowa w art. 403 § 2 k.p.c.
3
Z wyżej wskazanych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 4 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa Szpitala Wojskowego z Przychodnią - Samodzielnego
Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w O.
przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia Oddziałowi Wojewódzkiemu w O.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 4 stycznia 2007 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 31 sierpnia 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2006 r. odrzucił
skargę powoda o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym
wyrokiem oddalającym powództwo, stwierdzając, że wskazana przez skarżącego
uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2006 r. oraz
wcześniejszy wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 grudnia 2002 r. (znany i
powoływany w postępowaniu, którego skarga o wznowienie dotyczy), nie mogą –
w świetle art. 403 § 2 k.p.c. – stanowić podstawy skargi o wznowienie
postępowania.
Rozpoznając zażalenie, zawierające wniosek o uchylenie zaskarżonego
postanowienia, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie stanowi polemikę z trafną argumentacją Sądu Apelacyjnego,
który prawidłowo wywiódł, że poglądy wyrażone w doktrynie lub judykatach Sądu
Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego, nie mogą stanowić podstawy skargi
o wznowienie postępowania. Niezależnie od tego podkreślić należy, że powołany
przez skarżącego wyrok Trybunału Konstytucyjnego znany był stronom i Sądom
rozpoznającym sprawę zakończoną prawomocnym wyrokiem. Z kolei stanowisko
wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2006 r. nie stanowi
powszechnie obowiązującej wykładni prawa. Twierdzenie strony skarżącej, że
gdyby sprawa rozstrzygana była po jej wydaniu, to wynik sprawy byłby inny, nie
znajduje żadnego uzasadnienia. Uchwały Sądu Najwyższego wiążą sądy niższej
instancji jedynie w danej sprawie. W innych sprawach, choćby podobnych czy zgoła
identycznych, są tylko pomocne przy rozstrzyganiu i powoływane jedynie ze
względu na poziom prezentowanej w nich argumentacji. Wskazanie przez stronę,
że przepisy przyjęte za podstawę prawomocnego wyroku zostały następnie inaczej
zinterpretowane w uchwale Sądu Najwyższego nie uzasadnia wznowienia
postępowania na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. (postanowienie SN z dnia
17 listopada 1998 r., II UKN 402/98, OSNP 1999, nr 24, poz.8). Poglądy prawne
Sądu Najwyższego nie są zatem okolicznościami faktycznymi ani środkami
dowodowymi, o których mowa w art. 403 § 2 k.p.c.
3
Z wyżej wskazanych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
db