I CZ 119/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 119/06
POSTANOWIENIE
Dnia 18 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa H. - Wydawcy Prasy Spółki z o.o. w W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Skarbu Państwa
przy udziale E. I.P. Spółki z o.o. w W.
o nakazanie wydania i stwierdzenie obowiązku zawarcia umowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 stycznia 2007 r.,
zażalenia E. I. P. Spółki z o.o. w W.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 5 września 2006 r.,
odrzuca zażalenie i zasądza od E. I. P. Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w W. na rzecz strony pozwanej kwotę 3.600
(trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w następstwie uwzględnienia opozycji pozwanego
postanowieniem z dnia 5 września 2006 r. nie dopuścił do udziału w sprawie w
charakterze interwenienta ubocznego po stronie powodowej spółki „E. I.P.” i
odrzucił wniesioną przez tę Spółkę apelację.
Rozpoznając zażalenie „E. I. P.” spółki z o.o. Sąd Najwyższy zważył, co
następuje:
Nie budzi wątpliwości, że postanowienie Sądu Apelacyjnego w części
orzekającej o niedopuszczeniu spółki „E. I. P.” do udziału w sprawie w charakterze
interwenienta ubocznego, jako że nie jest postanowieniem kończącym
postępowanie w sprawie, nie podlegało odrębnemu zaskarżeniu (art. 3941
k.p.c.).
Oznacza to, że prawomocnym i nie podlegającym zaskarżeniu postanowieniem
Sąd Apelacyjny odmówił spółce „E. I. P.” przyznania statusu interwenienta
ubocznego. Nie mając takiego statusu Spółka ta nie mogła skutecznie wnieść
apelacji. Podmiot, który zgłosił swój udział w sprawie w charakterze interwenienta
ubocznego może wprawdzie dokonać innej czynności procesowej, np. wniesienia
środka odwoławczego, ale skuteczność tej czynności jest uzależniona od uzyskania
statusu interwenienta ubocznego. Odmienna interpretacja art. 77 § 2 k.p.c.
sprzeczna byłaby z gramatyczną wykładnią tego przepisu, który pozwala na
dokonanie innych czynności „interwenientowi ubocznemu”, a więc podmiotowi,
który taki status uzyskał przez dopuszczenie go w takim charakterze do udziału w
sprawie. Wniesioną przez spółkę „E. I. P.” interwencję uboczną należało więc – jak
trafnie to uczynił Sąd Apelacyjny – odrzucić jako wniesioną przez nieuprawniony
podmiot. Nie mając statusu interwenienta ubocznego Spółka nie była także
uprawniona do zaskarżenia postanowienia o odrzuceniu apelacji. Wniesione przez
nią zażalenie podlegało odrzuceniu, jako niedopuszczalne (art. 370 w zw. z art.
3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.). O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd
Najwyższy orzekł na podstawie art.107 i 108 § 1 w zw. z art. 3941
§ 3, art. 39821
i
art. 391 § 1 k.p.c.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 18 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa H. - Wydawcy Prasy Spółki z o.o. w W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Skarbu Państwa
przy udziale E. I.P. Spółki z o.o. w W.
o nakazanie wydania i stwierdzenie obowiązku zawarcia umowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 stycznia 2007 r.,
zażalenia E. I. P. Spółki z o.o. w W.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 5 września 2006 r.,
odrzuca zażalenie i zasądza od E. I. P. Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w W. na rzecz strony pozwanej kwotę 3.600
(trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w następstwie uwzględnienia opozycji pozwanego
postanowieniem z dnia 5 września 2006 r. nie dopuścił do udziału w sprawie w
charakterze interwenienta ubocznego po stronie powodowej spółki „E. I.P.” i
odrzucił wniesioną przez tę Spółkę apelację.
Rozpoznając zażalenie „E. I. P.” spółki z o.o. Sąd Najwyższy zważył, co
następuje:
Nie budzi wątpliwości, że postanowienie Sądu Apelacyjnego w części
orzekającej o niedopuszczeniu spółki „E. I. P.” do udziału w sprawie w charakterze
interwenienta ubocznego, jako że nie jest postanowieniem kończącym
postępowanie w sprawie, nie podlegało odrębnemu zaskarżeniu (art. 3941
k.p.c.).
Oznacza to, że prawomocnym i nie podlegającym zaskarżeniu postanowieniem
Sąd Apelacyjny odmówił spółce „E. I. P.” przyznania statusu interwenienta
ubocznego. Nie mając takiego statusu Spółka ta nie mogła skutecznie wnieść
apelacji. Podmiot, który zgłosił swój udział w sprawie w charakterze interwenienta
ubocznego może wprawdzie dokonać innej czynności procesowej, np. wniesienia
środka odwoławczego, ale skuteczność tej czynności jest uzależniona od uzyskania
statusu interwenienta ubocznego. Odmienna interpretacja art. 77 § 2 k.p.c.
sprzeczna byłaby z gramatyczną wykładnią tego przepisu, który pozwala na
dokonanie innych czynności „interwenientowi ubocznemu”, a więc podmiotowi,
który taki status uzyskał przez dopuszczenie go w takim charakterze do udziału w
sprawie. Wniesioną przez spółkę „E. I. P.” interwencję uboczną należało więc – jak
trafnie to uczynił Sąd Apelacyjny – odrzucić jako wniesioną przez nieuprawniony
podmiot. Nie mając statusu interwenienta ubocznego Spółka nie była także
uprawniona do zaskarżenia postanowienia o odrzuceniu apelacji. Wniesione przez
nią zażalenie podlegało odrzuceniu, jako niedopuszczalne (art. 370 w zw. z art.
3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.). O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd
Najwyższy orzekł na podstawie art.107 i 108 § 1 w zw. z art. 3941
§ 3, art. 39821
i
art. 391 § 1 k.p.c.
db