I CNP 86/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-03-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 86/06
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi J. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 21 grudnia 2005 r.,
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko D. Z.
o ochronę własności i odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lutego 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2005 r. Sąd Rejonowy uchylił w całości wyrok
zaoczny wydany przez ten Sąd dnia 13 czerwca 2003 r. i oddalił powództwo.
W związku ze wskazanym wyrokiem Sądu Rejonowego powód wniósł
o stwierdzenie jego niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Przymus adwokacko-radcowski jest wyłączony jedynie w postępowaniu
o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy
prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub
pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor
habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub jej
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.), a ponadto gdy zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu
Państwa (art. 871
§ 3 k.p.c.). Przymus adwokacko-radcowski obowiązuje w każdym
postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych postępowań wpadkowych, w tym również
w postępowaniu wywołanym skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia. Przedmiotowa skarga sporządzona i wniesiona została
osobiście przez powoda, a zatem bez zachowania przymusu adwokacko-
radcowskiego. Z tego względu Sąd Najwyższy odrzucił skargę jako
niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi J. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 21 grudnia 2005 r.,
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko D. Z.
o ochronę własności i odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lutego 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2005 r. Sąd Rejonowy uchylił w całości wyrok
zaoczny wydany przez ten Sąd dnia 13 czerwca 2003 r. i oddalił powództwo.
W związku ze wskazanym wyrokiem Sądu Rejonowego powód wniósł
o stwierdzenie jego niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Przymus adwokacko-radcowski jest wyłączony jedynie w postępowaniu
o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy
prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub
pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor
habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub jej
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.), a ponadto gdy zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu
Państwa (art. 871
§ 3 k.p.c.). Przymus adwokacko-radcowski obowiązuje w każdym
postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych postępowań wpadkowych, w tym również
w postępowaniu wywołanym skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia. Przedmiotowa skarga sporządzona i wniesiona została
osobiście przez powoda, a zatem bez zachowania przymusu adwokacko-
radcowskiego. Z tego względu Sąd Najwyższy odrzucił skargę jako
niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jz