Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 64/07
POSTANOWIENIE
Dnia 22 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie z wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej B. przy uczestnictwie E.
W.
o przyjęcie uczestniczki postępowania do szpitala psychiatrycznego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 marca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w B.
z dnia 21 grudnia 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 14 września 2006 r. Sąd Rejonowy w B. (sygn. akt V RNs
…/06) orzekł konieczność przyjęcia, w trybie art. 29 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994
r. o ochronie zdrowia psychicznego, do szpitala psychiatrycznego E. W., mimo
braku jej zgody. W sprawie ustalono, że E. W., ur. […] od dłuższego czasu
zachowuje się w sposób wskazujący na występowanie zaburzeń i choroby
psychicznej, które nasiliły się wraz ze śmiercią jej matki we wrześniu 2003 r.
Sąd l instancji uznał, iż spełnione zostały przesłanki z art. 29 ustawy
o ochronie zdrowia psychicznego, a ocenę tę podzielił Sąd Okręgowy w B., który
postanowieniem z dnia 21 grudnia 2006 r. (sygn. akt II Ca …/06), oddalił apelację
uczestniczki postępowania.
Postanowienie Sądu Okręgowego zaskarżyła skargą kasacyjną uczestniczka
postępowania. Jako podstawę skargi wskazała naruszenie prawa materialnego
(art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c.) przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie
art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego w związku z art. 316
§ 1 k.p.c. przez przyjęcie, że krótkotrwałość i motywacja leczenia uczestniczki, jak
i ewentualne skutki zaniechania leczenia uzasadniają stwierdzenie o konieczności
leczenia uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym, a nie przyjęcie jej do szpitala
spowoduje znaczne pogorszenie jej stanu psychicznego, w sytuacji, kiedy poddała
się ona leczeniu psychiatrycznemu przynoszącemu pozytywne rezultaty.
Wskazując na powyższe, skarżąca wniosła: 1) o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania na podstawie art. 3989
§ 1 pkt 1 i 4 k.p.c. z uwagi na rażące
naruszenie prawa materialnego, a tym samym oczywistą zasadność skargi
kasacyjnej, jak również wystąpienia w sprawie istotnych zagadnień prawnych
wymagających właściwej interpretacji; 2) o uchylenie zaskarżonego postanowienia
oraz postanowienia Sądu Rejonowego w całości oraz przekazanie sprawy temu
sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna między innymi
zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie (pkt 2) oraz wniosek
o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego uzasadnienie (pkt 3). Wymagania istotne
skargi kasacyjnej są od siebie niezależne i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi
do rozpoznania nie może polegać na odwołaniu się do uzasadnienia jej podstaw.
Art. 3989
§ 1 k.p.c. wymienia przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania, które zachodzą, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Strona wnosząca o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinna
zatem wyraźnie określić, która z wymienionych przesłanek - jej zdaniem zachodzi -
oraz twierdzenie to uzasadnić. Pełnomocnik skarżącej zamieścił co prawda
wniosek o przyjęcie skargi kasacyjne do rozpoznania, jednak należycie go nie
uzasadnił. W skardze tej nie sformułowano zagadnienia prawnego, ani nie
wskazano, które przepisy potrzebują wykładni.
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
sprowadzające się do uzasadnienia podstawy skargi, bez powiązania
z przesłankami, które Sąd Najwyższy ocenia pod kątem przyjęcia jej do
rozpoznania, nie czyni zadość istotnemu wymaganiu skargi, przewidzianemu w art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Przedstawione w skardze kasacyjnej uzasadnienie podstawy kasacyjnej
należy także uznać za niewystarczające. Pełnomocnik skarżącej sporządził
sprawozdanie z przebiegu sprawy i zaproponował własną interpretację oceny stanu
faktycznego i oceny dowodu w postaci opinii biegłego.
W konsekwencji Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną (art. 3986
§ 2
k.p.c.).
jz