Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 27/07
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
SSA Marta Romańska
w sprawie z wniosku A. N.-M. i R. M.
przy uczestnictwie J.- C. P. syndyka masy upadłości firmy "C. "
w Paryżu
o wykreślenie ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu egzekucyjnym w Kw
12928,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 kwietnia 2007 r.,
zażalenia wnioskodawców na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 14 grudnia 2006 r.,
oddala zażalenie i zasądza od wnioskodawców na rzecz
uczestnika postępowania 120 zł kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. – na podstawie art. 3986
§ 2 w związku z art. 13 § 2 k.p.c. – odrzucił skargę kasacyjna wnioskodawców jako
niedopuszczalną.
Z uzasadnienia tego orzeczenia wynika, że Sąd Okręgowy postanowieniem
z dnia 7 września 2006 r. – na skutek apelacji uczestników postępowania – uchylił
wykreślnie wpisu ostrzeżenia o wszczęciu egzekucji z nieruchomości i oddalił
wniosek. Powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, Sąd drugiej instancji
uznał, że wymienione postanowienie nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną,
ponieważ nie należy do kategorii postanowień co do istoty kończących
postępowanie w sprawie.
W zażaleniu wnioskodawcy zarzucili naruszenie art. 5191
§ 1 k.p.c. i wnieśli
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kwestia, czy przysługuje skarga kasacyjna od postanowienia sądu drugiej
instancji w przedmiocie wpisu ostrzeżenia w księdze wieczystej nie jest nowym
zagadnieniem w orzecznictwie. Sąd Najwyższy wielokrotnie wypowiadał się już
w tej kwestii po przywróceniu kasacji.
W postanowieniu z dnia 7 stycznia 1997 r., I CKN 31/96 (OSNC 1997, nr 5,
poz. 55) i postanowieniu z dnia 15 stycznia III CZ 1/97 (OSNC, nr 4, poz. 37) Sąd
Najwyższy uznał, że nie jest dopuszczalna kasacja w sprawie o wpis ostrzeżenia
z art. 10 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Oddalenie apelacji nie
kończy bowiem postępowania w sprawie jako całości, czego wymagał art. 392 § 1
k.p.c., lecz prowadzi do rozstrzygnięcia określonej kwestii wpadkowej wiążącej się
z postępowaniem wieczystoksięgowym, bez zmiany ujawnionych w księdze
wieczystej praw podmiotowych. To stanowisko znalazło wyraz także w późniejszym
niepublikowanym postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1997 r.,
I CZ 147/97.
W niepublikowanym postanowieniu z dnia 17 czerwca 1997 r., III CKN 7/97
Sąd Najwyższy uznał, że nie jest dopuszczalna kasacja od wpisu w księdze
3
wieczystej wzmianki, że w stosunku do nieruchomości dłużnika została wszczęta
przez komornika – na wniosek wierzyciela – egzekucja (art. 924 k.p.c.).
Potwierdzeniem tego stanowiska jest teza opublikowanego już postanowienia
z dnia 18 listopada 1997 r., I CKN 155/97 (OSNC 1998, nr 5, poz. 80), w której Sąd
Najwyższy stwierdził, że kasacja nie przysługuje od postanowienia sądu drugiej
instancji w przedmiocie wpisu (lub wykreślenia wpisu) w księdze wieczystej
wszczęcia egzekucji z nieruchomości, przewidzianego w art. 924 k.p.c.
W postanowieniu z dnia 29 czerwca 2004 r. (OSNC 2005, nr 6, poz. 112)
Sąd Najwyższy – podkreślając, że „istotę sprawy” w postępowaniu
wieczystoksięgowym określają przesłanki materialnoprawne wniosku, taka bowiem
postać orzeczeń jest właściwa rozstrzygnięciu o zasadności żądania wnioskodawcy
domagającego się udzielenia ochrony prawnej przez potwierdzenie jego praw
rzeczowych (wpisy w dziale II), ukonstytuowania ich, jeżeli przepis takiego wpisu
wymaga (wpisy w dziale II albo IV) lub wzmocnienia skuteczności praw osobistych
i roszczeń (wpisy w dziale III, wymienione w art. 16 u.k.w.h. i innych ustawach) –
uznał, że rozstrzygnięciem co do istoty sprawy nie są wpisy ostrzeżeń i wzmianek
o charakterze wpadkowym, zabezpieczające prawidłowy tok postępowania
wieczystoksięgowego lub innego albo zabezpieczające skuteczność ewentualnego
orzeczenia (np. ostrzeżenie przewidziane w art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia
1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, Dz. U. Nr 149, poz. 703, ze
zm., i w art. 10 ust. 2 u.k.w.h. albo przewidziane w art. 924 k.p.c. lub dokonane na
podstawie art. 755 k.p.c.).
W świetle przytoczonych orzeczeń należy przyjąć, że w judykaturze Sądu
Najwyższego ugruntował się pogląd, że nie przysługuje skarga kasacyjna od
postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie wpisu (lub wykreślenia)
w księdze wieczystej wszczęcia egzekucji z nieruchomości, przewidzianego w art.
924 k.p.c. Wymienione postanowienie nie należy bowiem – w rozumieniu art. 5191
§
1 k.p.c. – do kategorii postanowień co do istoty sprawy kończących postępowanie
w sprawie. To stanowisko spotkało się także, choć niepowszechnie, z aprobatą
w piśmiennictwie. Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejsze zażalenie
podziela przedstawione stanowisko judykatury. W tej sytuacji podniesiony
4
w zażaleniu zarzut, że Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawców
z naruszeniem art. 5191
§ 1 k.p.c. należało uznać za nieuzasadniony.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. oraz art. 98 w związku
z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.).
jc

V CZ 27/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia