Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 103/07
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z powództwa S.K.
przeciwko Skarbowi Państwa – Wojewodzie […]
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 maja 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 października 2006 r., sygn. akt [...],
I. odrzuca skargę kasacyjną;
II. nie obciąża powoda kosztami postępowania
kasacyjnego na rzecz strony pozwanej
2
Uzasadnienie
W skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 12 października
2006 r. powód S.K. wniósł o przyjęcie jej do rozpoznania „w oparciu o art. 3989
§ 1
pkt 1 k.p.c., albowiem w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne polegające
na dopuszczalności ustalenia wysokości szkody powstałej po stronie powoda na
skutek działań i zaniechań pozwanego w przypadku uniemożliwienia powodowi
realizacji prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami
Rzeczpospolitej Polskiej za pomocą dostępnych stronie środków dowodowych w
postaci świadków i informacji z instytucji wymienionych w piśmie procesowym z
dnia 29.03.2006 r. złożonym w postępowaniu przed Sądem I instancji i
powtórzonych w apelacji”. Twierdzenie to powód pozostawił w skardze bez
uzasadnienia.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną pozwany Skarb Państwa - Wojewoda
[…] zastępowany przez Prokuratorię Generalną domagał się odrzucenia skargi
bądź odmowy przyjęcia jej do rozpoznania ewentualnie jej oddalenia oraz
zasądzenia od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga powoda, jako dotknięta istotnym, nieusuwalnym brakiem, jest
niedopuszczalna.
Jedną z przesłanek, na których Sąd Najwyższy opiera badanie kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania stanowi występowanie w sprawie istotnego
zagadnienia prawnego (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.) i chociaż powód w skardze
powołał się tę przesłankę, stanowiska swego w tym zakresie nie uzasadnił.
Spełnienie wymagania skargi kasacyjnej w postaci sformułowania
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania oraz jego uzasadnienia
nie może ograniczać się do wskazania przez skarżącego jednej z przesłanek,
których wystąpienie przesądza o tym przyjęciu, gdyż, jak to wynika z art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c., wniosek taki musi zostać uzasadniony, a zatem wymaga stosownego
3
wsparcia przy pomocy jurydycznej argumentacji, którą skarżący bezwzględnie jest
obowiązany przedstawić.
W wypadku powołania się na przesłankę określoną w art. 3989
§ 1
pkt 1 k.p.c., konieczne jest dokładne wyjaśnienie przez skarżącego na czym
przedstawione przez niego zagadnienie prawne polega, wskazanie pojawiających
się na jego tle poważnych wątpliwości oraz sprecyzowanie, jakie w związku
z tym przepisy powinny stać się przedmiotem wykładni Sądu Najwyższego.
Ponadto na skarżącym spoczywa także obowiązek wykazania, że sformułowane
przez niego zagadnienie prawne rzeczywiście w sprawie występuje,
a jego rozstrzygnięcie jest w ramach rozpoznania skargi dopuszczalne,
jak również wyjaśnienia dlaczego zagadnienie to jest - jego zdaniem - istotne.
W sytuacji natomiast, gdy wywołało już ono w orzecznictwie sądów bądź
doktrynie rozbieżne oceny, skarżący powinien je w skardze przytoczyć
(por. zachowujące aktualność postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10
maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11 i z dnia 11 stycznia
2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151). Zagadnieniem
prawnym w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. nie jest więc każdy
problem, na jaki w trakcie rozpoznawania sprawy sąd może natrafić. Chodzi
bowiem tylko o takie zagadnienie, które ma charakter prawny, a nie faktyczny,
a rozwiązanie tego zagadnienia nastręcza poważnych, rzeczywistych trudności
i jest w istocie potrzebne dla rozstrzygnięcia danej sprawy. Zagadnienie to musi
mieć ponadto znaczenie uniwersalne, a nie tylko jednostkowe, gdyż jego
wyjaśnienie powinno również służyć rozstrzyganiu innych podobnych spraw. W tym
też zwłaszcza wyraża się „istotność” tego zagadnienia (por. nie publ. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2003 r., V CZ 123/03 oraz z dnia 7 stycznia
2005 r., I CZ 183/04). Na taką wykładnię pojęcia „istotnego zagadnienia prawnego”
bezpośrednio rzutuje charakter skargi kasacyjnej jako szczególnego środka
zaskarżenia, który ma przede wszystkim zapewniać realizację interesu
publicznego, gdyż rozpoznanie skargi ma w praktyce zmierzać do zapewnienia
jednolitości orzecznictwa oraz wspierania rozwoju prawa.
Skarga powoda nie czyni zadość wymaganiu określonemu w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Wprawdzie skarżący sformułował wniosek o przyjęcie skargi
4
kasacyjnej do rozpoznania przez Sąd Najwyższy i wskazał na występujące
- jego zdaniem - w sprawie niniejszej zagadnienie prawne, a zatem odwołał
się do jednej z ustawowych przesłanek, których wystąpienie warunkuje to
przyjęcie (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.), jednakże w skardze powoda zabrakło
uzasadnienia tego wniosku. Należy także zwrócić uwagę, że zagadnienie,
na które powód się powołał, w istocie nie stanowi „zagadnienia prawnego”
w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. Już bowiem z jego ogólnego określenia
wynika, że nie dotyczy ono kwestii prawnych, lecz jedynie oceny pewnych
kwestii dowodowych, które pojawiły się na tle niniejszej sprawy, a ich wyjaśnienie
miałoby tylko posłużyć dla celu jej rozstrzygnięcia.
Podsumowując, skoro skarga powoda nie zawiera opowiadającego
ustawowym wymaganiom uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania
(art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.), skargę tę należało uznać za niedopuszczalną
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 75 oraz z dnia z dnia 20 października 2005 r., II CZ 89/05,
OSNC 2006, nr 7-8, poz. 135).
Z tych więc przyczyn Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, stosownie
do art. 3986
§ 3 k.p.c.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 102
§ 1 k.p.c.

IV CSK 103/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia