Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 93/07
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z wniosku K.N.
przy uczestnictwie M.N., T.M., [...]
o rozgraniczenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 maja 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania T.M.
od postanowienia Sądu Okręgowego w S.
z dnia 28 grudnia 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną
2
Uzasadnienie
Uczestniczka postępowania T.M., wnosząc od postanowienia Sądu
Okręgowego w S. z dnia 28 grudnia 2006 r. skargę kasacyjną, domagała się
przyjęcia jej do rozpoznania na podstawie art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c., wskazując, że
jest ona - jej zdaniem - oczywiście uzasadniona.
Badając dopuszczalność tej skargi kasacyjnej, Sąd Najwyższy zważył, co
następuje:
Jak wynika z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. oraz art. 3986
§ 2 k.p.c., jednym
z zasadniczych i niezbędnych elementów skargi kasacyjnej jest wniosek o przyjęcie
jej do rozpoznania oraz jego uzasadnienie. Uzasadnienie tego wniosku powinno
nawiązywać do okoliczności opisanych w art. 3989
§ 1 pkt 1-4 k.p.c., gdyż jedynie
wtedy, gdy okoliczności te w danej sprawie występują, Sąd Najwyższy przyjmuje
skargę kasacyjną do rozpoznania (por. m. in. postanowienie SN z dnia
20 października 2005 r., II CZ 89/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 135). Wydanie
takiego rozstrzygnięcia nie może nastąpić bez podjęcia przez skarżącego próby
wykazania, że okoliczności te w rzeczywistości zachodzą, gdyż nie jest rolą Sądu
Najwyższego samodzielne doszukiwanie się ich w zastępstwie skarżącego.
Ograniczenie się do wskazania jednej z przesłanek, które zostały określone w art.
3989
§ 1 pkt 1-4 k.p.c. nie jest równoznaczne ze spełnieniem obowiązku
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania. Uzasadnienie takie
powinno bowiem także obejmować przedstawienie argumentacji prawnej
zmierzającej do wykazania, że powołana przesłanka istotnie w sprawie zachodzi.
W tym zakresie niewystarczające jest odwołanie się do uzasadnienia podstaw
skargi kasacyjnej, gdyż, jak to już zostało wielokrotnie powiedziane
w orzecznictwie, wymaganie uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania oraz uzasadnienia jej podstaw nie mogą być ze sobą utożsamiane.
Każde z tych wymagań powinno być spełnione samodzielnie i niezależnie (por.
zachowujące nadal aktualność postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2003 r., I CK
421/03, Prok. i Pr. 2004, nr 2, poz. 38).
3
W sprawie niniejszej uczestniczka wniosła o przyjęcie skargi do rozpoznania
z powodu jej oczywistej zasadności (art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.), wskazując, że
okoliczność ta zostanie wykazana w uzasadnieniu skargi. Uzasadnienie to odnosi
się jednak tylko do podstaw skargi. Skarżąca, mimo spoczywającego na niej
obowiązku, nie przedstawiła więc w formie odrębnego, jurydycznego wywodu
argumentacji, która przemawiałaby na rzecz wyrażonego przez nią stanowiska
o oczywistej zasadności wniesionego środka odwoławczego. Prowadzi to do
konkluzji, że skarga kasacyjna uczestniczki nie zawiera odpowiadającego
ustawowym wymaganiom uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania.
W konsekwencji środek ten, biorąc pod uwagę treść art. 3986
§ 2 k.p.c., należy
uznać za dotknięty nieusuwalnym brakiem i z tego względu odrzucić (por.
postanowienie SN z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 75).
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie art.
3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

IV CSK 93/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia