V CNP 52/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 52/07
POSTANOWIENIE
Dnia 10 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi Towarzystwa D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 12 czerwca 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa A.D.
przeciwko Towarzystwu D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 22 kwietnia
2006 r. w sprawie o zapłatę.
Strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika,
wniosła apelację od wyroku z dnia 12 czerwca 2006 r. Zarządzeniem z dnia
25 maja 2006 r. pełnomocnik wezwany został do złożenia w terminie 7 dni
pełnomocnictwa procesowego oraz wykazania, że osoby, które podpisały
pełnomocnictwo są umocowane do reprezentowania stowarzyszenia.
W odpowiedzi na wezwanie złożono kserokopię pełnomocnictwa z dnia 2 czerwca
2006 r., nie uwierzytelnioną zgodnie z art. 89 § 1 k.p.c., oraz odpis aktualny
z rejestru stowarzyszeń (KRS) według stanu na dzień 2 czerwca 2006 r. i daty
dokonania wpisu 2 maja 2006 r. Sąd Okręgowy uznał, że brak formalny apelacji nie
został usunięty w zakreślonym terminie i orzekł o odrzuceniu apelacji zgodnie z art.
370 k.p.c. w związku z art. 373 k.p.c.
Strona pozwana wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego odrzucającego jej apelację, powołując się na
naruszenie przepisów art. 370 k.p.c. w związku z art. 373 k.p.c., przez co poniosła
szkodę. Zdaniem skarżącej, postanowienie Sądu Okręgowego odrzucające
apelację uniemożliwiło kontrolę instancyjną wyroku Sądu Rejonowego i pozbawiło
stronę pozwaną szansy zmiany niekorzystnego dla siebie wyroku, czym
w konsekwencji wyrządziło jej szkodę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W rozpoznawanej sprawie istotne jest to, że zakwestionowano orzeczenie
formalne Sądu II instancji, które zamknęło skarżącej tylko możliwość kontroli
instancyjnej (apelacyjnej) wyroku Sądu l instancji. W konsekwencji istnieje wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 22 kwietnia 2006 r., korzystający z waloru prawomocności
i powagi rzeczy osądzonej (art. 365 i 366 k.p.c.). Nie został on zakwestionowany
również w tej skardze, zatem nie może podlegać jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie
skargowej.
3
Skarga strony pozwanej nie spełnia także istotnego wymagania,
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., tj. uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego dotyczy. Strona
skarżąca bowiem - w następstwie procesowego ukształtowania swojej skargi -
została pozbawiona możliwości dowodzenia, że wynik postępowania
odwoławczego byłby dla niej korzystny. Sąd Najwyższy nie może zastępować sądu
drugiej instancji i rozstrzygać, jakiej treści orzeczenie odwoławcze powinno zapaść
w następstwie nieodrzucenia apelacji (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 4 lipca 2006 r. V CNP 86/06; OSNC 2007/3/47). Zaskarżając jedynie
postanowienie o odrzuceniu apelacji strona skarżąca nie uprawdopodobniła, gdyż
nie mogła uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
W konsekwencji należało więc odrzucić skargę (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 10 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi Towarzystwa D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 12 czerwca 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa A.D.
przeciwko Towarzystwu D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 22 kwietnia
2006 r. w sprawie o zapłatę.
Strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika,
wniosła apelację od wyroku z dnia 12 czerwca 2006 r. Zarządzeniem z dnia
25 maja 2006 r. pełnomocnik wezwany został do złożenia w terminie 7 dni
pełnomocnictwa procesowego oraz wykazania, że osoby, które podpisały
pełnomocnictwo są umocowane do reprezentowania stowarzyszenia.
W odpowiedzi na wezwanie złożono kserokopię pełnomocnictwa z dnia 2 czerwca
2006 r., nie uwierzytelnioną zgodnie z art. 89 § 1 k.p.c., oraz odpis aktualny
z rejestru stowarzyszeń (KRS) według stanu na dzień 2 czerwca 2006 r. i daty
dokonania wpisu 2 maja 2006 r. Sąd Okręgowy uznał, że brak formalny apelacji nie
został usunięty w zakreślonym terminie i orzekł o odrzuceniu apelacji zgodnie z art.
370 k.p.c. w związku z art. 373 k.p.c.
Strona pozwana wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego odrzucającego jej apelację, powołując się na
naruszenie przepisów art. 370 k.p.c. w związku z art. 373 k.p.c., przez co poniosła
szkodę. Zdaniem skarżącej, postanowienie Sądu Okręgowego odrzucające
apelację uniemożliwiło kontrolę instancyjną wyroku Sądu Rejonowego i pozbawiło
stronę pozwaną szansy zmiany niekorzystnego dla siebie wyroku, czym
w konsekwencji wyrządziło jej szkodę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W rozpoznawanej sprawie istotne jest to, że zakwestionowano orzeczenie
formalne Sądu II instancji, które zamknęło skarżącej tylko możliwość kontroli
instancyjnej (apelacyjnej) wyroku Sądu l instancji. W konsekwencji istnieje wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 22 kwietnia 2006 r., korzystający z waloru prawomocności
i powagi rzeczy osądzonej (art. 365 i 366 k.p.c.). Nie został on zakwestionowany
również w tej skardze, zatem nie może podlegać jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie
skargowej.
3
Skarga strony pozwanej nie spełnia także istotnego wymagania,
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., tj. uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego dotyczy. Strona
skarżąca bowiem - w następstwie procesowego ukształtowania swojej skargi -
została pozbawiona możliwości dowodzenia, że wynik postępowania
odwoławczego byłby dla niej korzystny. Sąd Najwyższy nie może zastępować sądu
drugiej instancji i rozstrzygać, jakiej treści orzeczenie odwoławcze powinno zapaść
w następstwie nieodrzucenia apelacji (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 4 lipca 2006 r. V CNP 86/06; OSNC 2007/3/47). Zaskarżając jedynie
postanowienie o odrzuceniu apelacji strona skarżąca nie uprawdopodobniła, gdyż
nie mogła uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
W konsekwencji należało więc odrzucić skargę (art. 4248
§ 1 k.p.c.).