V CNP 55/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 55/07
POSTANOWIENIE
Dnia 10 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi H.B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 6 lipca 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa H.B.
przeciwko L.B.
o alimenty,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 6 lipca 2006 r. Sąd Rejonowy w W. Sąd
Rodzinny oddalił powództwo H.B. o alimenty.
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
wskazanego wyżej wyroku Sądu Rejonowego oraz wniosek o wznowienie
postępowania sądowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Wymaganie to ma charakter konstrukcyjny, w związku z czym skarga wniesiona
osobiście przez stronę niebędącą sędzią, prokuratorem, notariuszem, profesorem
lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym, radcą
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.) jest dotknięta tzw.
brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych (art. 130 k.p.c.) i podlega odrzuceniu a limine. Wniesiona skarga
sporządzona i wniesiona została osobiście przez powódkę, a zatem bez
zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego.
Ponadto skarga nie spełnia wszystkich wymagań określonych w art. 4245
§ 1
k.p.c.
Odnosząc się natomiast do wniosku powódki „o wznowienie postępowania
sądowego w zakresie przeliczenia alimentów zasądzonych prawomocnym
wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 23 maja 1983 r." należy stwierdzić, że
wznowienia postępowania można żądać w wypadkach przewidzianych w art. 399 i
następnych k.p.c., a Sąd Najwyższy nie jest właściwy do rozpoznania tej skargi.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna. Zawiera bowiem
nieusuwalne braki. W konsekwencji należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 10 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi H.B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 6 lipca 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa H.B.
przeciwko L.B.
o alimenty,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 6 lipca 2006 r. Sąd Rejonowy w W. Sąd
Rodzinny oddalił powództwo H.B. o alimenty.
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
wskazanego wyżej wyroku Sądu Rejonowego oraz wniosek o wznowienie
postępowania sądowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Wymaganie to ma charakter konstrukcyjny, w związku z czym skarga wniesiona
osobiście przez stronę niebędącą sędzią, prokuratorem, notariuszem, profesorem
lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym, radcą
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.) jest dotknięta tzw.
brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych (art. 130 k.p.c.) i podlega odrzuceniu a limine. Wniesiona skarga
sporządzona i wniesiona została osobiście przez powódkę, a zatem bez
zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego.
Ponadto skarga nie spełnia wszystkich wymagań określonych w art. 4245
§ 1
k.p.c.
Odnosząc się natomiast do wniosku powódki „o wznowienie postępowania
sądowego w zakresie przeliczenia alimentów zasądzonych prawomocnym
wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 23 maja 1983 r." należy stwierdzić, że
wznowienia postępowania można żądać w wypadkach przewidzianych w art. 399 i
następnych k.p.c., a Sąd Najwyższy nie jest właściwy do rozpoznania tej skargi.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna. Zawiera bowiem
nieusuwalne braki. W konsekwencji należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).