Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 32/07
POSTANOWIENIE
Dnia 25 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi J.K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Apelacyjnego z dnia 11 maja 2006 r., sygn. akt [...],
wydanego w sprawie
ze skargi J.K. o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "S."
przeciwko J.K. o zapłatę
i z powództwa wzajemnego J.K.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "S."
o zapłatę, zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 października 2005 r., sygn. akt [...],
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 maja 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
pozwanego-powoda wzajemnego J.K. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 21 października 2005 r.
W związku ze wskazanym postanowieniem Sądu Apelacyjnego skarżący
wniósł o stwierdzenie jego niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Przymus adwokacko-radcowski jest wyłączony jedynie w postępowaniu
o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy
prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub
pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor
habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub jej
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.), a ponadto gdy zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu
Państwa (art. 871
§ 3 k.p.c.). Przymus adwokacko-radcowski obowiązuje w każdym
postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych postępowań wpadkowych, w tym również
w postępowaniu wywołanym skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia. Przedmiotowa skarga sporządzona i wniesiona została
osobiście przez pozwanego-powoda wzajemnego, a zatem bez zachowania
przymusu adwokacko-radcowskiego. Z tego względu Sąd Najwyższy odrzucił
skargę jako niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 k.p.c.).