II CZ 49/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 49/07
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSN Tadeusz Żyznowski
w sprawie z powództwa K.W.
przeciwko P. Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2007 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 19 kwietnia 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Ł. postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2007 r. odrzucił
skargę kasacyjną powoda K.W. od wyroku tego Sądu z dnia 12 grudnia 2006 r.,
jako niedopuszczalną z tej przyczyny, że dotyczy roszczenia majątkowego, a
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Powód w zażaleniu na to postanowienie zarzucił naruszenie art. 22 oraz art.
26 k.p.c. oraz błąd w ustaleniach faktycznych wyrażający się w niewłaściwym
obliczeniu wartości przedmiotu zaskarżenia.
W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W przedmiotowej sprawie powód w pozwie skierowanym przeciwko P. –
Spółce Akcyjnej wnosił o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 56 286,95 zł, na którą
składała się kwota 7 095,66 zł tytułem waloryzacji sumy ubezpieczenia z polisy
posagowej oraz skapitalizowana renta z tytułu trwałej niezdolności do pracy
powstałej w czasie trwania umowy ubezpieczenia.
Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powoda kwotę 7 095,66, w pozostałym
zakresie powództwo oddalił. Wyrok ten powód zaskarżył apelacją w części
oddalającej powództwo w zakresie żądania renty, którą Sąd Okręgowy w Ł. oddalił.
Od tego wyroku w części oddalającej apelację powód wniósł skargę kasacyjną,
która została odrzucona, jako niedopuszczalna ze względu na zbyt niską wartość
przedmiotu zaskarżenia.
Powód w zażaleniu zarzucił naruszenie art. 22 oraz art. 26 k.p.c. oraz błąd
w ustaleniach faktycznych wyrażający się w niewłaściwym obliczeniu wartości
przedmiotu zaskarżenia.
Stanowisko Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie może być
skutecznie zwalczane, albowiem znajduje ono uzasadnienie w art. 3982
§ 1 k.p.c.
zgodnie z którym, skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa
majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt
tysięcy złotych. Zatem o dopuszczalności skargi kasacyjnej ze względu na wartość
3
przedmiotu zaskarżenia decyduje zakres zaskarżenia apelacją, odpowiadająca mu
wartość przedmiotu zaskarżenia i zakres rozpoznania oraz treść rozstrzygnięcia
sądu drugiej instancji.
W rozpoznawanej sprawie powód w apelacji wyraźnie określił, że zaskarża
wyrok w części oddalającej powództwo. Sąd drugiej instancji nie miał więc
wątpliwości, że zaskarżył tę część wyroku w której oddalono jego roszczenie.
Wprawdzie powód w apelacji sprostował oznaczoną w pozwie wartość przedmiotu
sporu, powiększając ją o kwotę 7. 095,66 zł, jednakże zgodnie z art. 383 k.p.c.
w postępowaniu apelacyjnym można jedynie rozszerzyć żądania pozwu
w sprawach o świadczenia powtarzające się, co do świadczeń za dalsze okresy.
Warunku tego nie spełnia sprostowanie omyłkowo oznaczonej w pozwie wartości
przedmiotu sporu.
Zatem niezależnie od tego, jaką wartość przedmiotu zaskarżenia powód
wskazał w apelacji, stanowiła ją tylko część oddalonego powództwa
i konsekwentnie stanowi wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną, a więc
kwota 49 191,34 zł. Skoro nie przekracza ona progu dopuszczalności skargi
kasacyjnej, Sąd Apelacyjny słusznie odrzucił ją jako niedopuszczalną,
co przesądza o bezzasadności zażalenia i skutkuje orzeczenie jak w sentencji (art.
3941
k.p.c. oraz art. 39814
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSN Tadeusz Żyznowski
w sprawie z powództwa K.W.
przeciwko P. Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2007 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 19 kwietnia 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Ł. postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2007 r. odrzucił
skargę kasacyjną powoda K.W. od wyroku tego Sądu z dnia 12 grudnia 2006 r.,
jako niedopuszczalną z tej przyczyny, że dotyczy roszczenia majątkowego, a
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Powód w zażaleniu na to postanowienie zarzucił naruszenie art. 22 oraz art.
26 k.p.c. oraz błąd w ustaleniach faktycznych wyrażający się w niewłaściwym
obliczeniu wartości przedmiotu zaskarżenia.
W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W przedmiotowej sprawie powód w pozwie skierowanym przeciwko P. –
Spółce Akcyjnej wnosił o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 56 286,95 zł, na którą
składała się kwota 7 095,66 zł tytułem waloryzacji sumy ubezpieczenia z polisy
posagowej oraz skapitalizowana renta z tytułu trwałej niezdolności do pracy
powstałej w czasie trwania umowy ubezpieczenia.
Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powoda kwotę 7 095,66, w pozostałym
zakresie powództwo oddalił. Wyrok ten powód zaskarżył apelacją w części
oddalającej powództwo w zakresie żądania renty, którą Sąd Okręgowy w Ł. oddalił.
Od tego wyroku w części oddalającej apelację powód wniósł skargę kasacyjną,
która została odrzucona, jako niedopuszczalna ze względu na zbyt niską wartość
przedmiotu zaskarżenia.
Powód w zażaleniu zarzucił naruszenie art. 22 oraz art. 26 k.p.c. oraz błąd
w ustaleniach faktycznych wyrażający się w niewłaściwym obliczeniu wartości
przedmiotu zaskarżenia.
Stanowisko Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie może być
skutecznie zwalczane, albowiem znajduje ono uzasadnienie w art. 3982
§ 1 k.p.c.
zgodnie z którym, skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa
majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt
tysięcy złotych. Zatem o dopuszczalności skargi kasacyjnej ze względu na wartość
3
przedmiotu zaskarżenia decyduje zakres zaskarżenia apelacją, odpowiadająca mu
wartość przedmiotu zaskarżenia i zakres rozpoznania oraz treść rozstrzygnięcia
sądu drugiej instancji.
W rozpoznawanej sprawie powód w apelacji wyraźnie określił, że zaskarża
wyrok w części oddalającej powództwo. Sąd drugiej instancji nie miał więc
wątpliwości, że zaskarżył tę część wyroku w której oddalono jego roszczenie.
Wprawdzie powód w apelacji sprostował oznaczoną w pozwie wartość przedmiotu
sporu, powiększając ją o kwotę 7. 095,66 zł, jednakże zgodnie z art. 383 k.p.c.
w postępowaniu apelacyjnym można jedynie rozszerzyć żądania pozwu
w sprawach o świadczenia powtarzające się, co do świadczeń za dalsze okresy.
Warunku tego nie spełnia sprostowanie omyłkowo oznaczonej w pozwie wartości
przedmiotu sporu.
Zatem niezależnie od tego, jaką wartość przedmiotu zaskarżenia powód
wskazał w apelacji, stanowiła ją tylko część oddalonego powództwa
i konsekwentnie stanowi wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną, a więc
kwota 49 191,34 zł. Skoro nie przekracza ona progu dopuszczalności skargi
kasacyjnej, Sąd Apelacyjny słusznie odrzucił ją jako niedopuszczalną,
co przesądza o bezzasadności zażalenia i skutkuje orzeczenie jak w sentencji (art.
3941
k.p.c. oraz art. 39814
k.p.c.).