V CZ 42/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 42/07
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie ze skargi A.Ś., B.K. i S.K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w W. Wydziału Gospodarczego z dnia 8 lutego 1999 r.
w sprawie o sygn. akt [...]
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2007 r.,
zażalenia skarżących na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 14 listopada 2005 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 listopada 2005 r. odrzucił
zażalenia S.K., B.K. i A.Ś. na postanowienia tego Sądu z dnia 23 września 2005 r.,
odrzucające skargi o wznowienie postępowania. W uzasadnieniu wyjaśnił, że skargi
o wznowienie dotyczyły postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Okręgowego, wydanym przez ten Sąd jako sąd drugiej instancji. Sąd
Okręgowy rozstrzygnął więc skargi o wznowienie jako sąd drugiej instancji. Jego
postanowienie odrzucające skargi o wznowienie nie podlegało w świetle właściwej
regulacji zaskarżeniu zażaleniem do Sądu Najwyższego, ponieważ regulacja ta
dopuszcza zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej
instancji kończące postępowanie w sprawie tylko wtedy, gdy w sprawie
dopuszczalna jest skarga kasacyjna, a w rozpoznawanej sprawie skarga kasacyjna
nie była dopuszczalna ze względu na nieodpowiednią wysokość wartości
przedmiotu zaskarżenia.
W zażaleniu skarżący powołują się na oczywistą bezzasadność
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 14 listopada 2005 r. oraz podnoszą inne
zarzuty, nie negując samej niedopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawie,
w której to postanowienie zapadło, ze względu na nieodpowiednią wysokość
wartości przedmiotu zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Według art. 3941
§ 2 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego na
postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie jest dopuszczalne
tylko w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna. Zgodnie z art. 398 2
§2 k.p.c., w procesie skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa
majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt
tysięcy złotych, a nie ulega wątpliwości, że w sprawie, w której zapadło
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 14 listopada 2005 r., wartość ta jest
znacznie niższa. Dlatego Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 listopada
2005 r. trafnie odrzucił zażalenie na postanowienie odrzucające skargę
3
o wznowienie postępowania. Z tych samych przyczyn należało też odrzucić
zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 14 listopada 2005 r.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art.
373 w związku z art. 39821
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie ze skargi A.Ś., B.K. i S.K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w W. Wydziału Gospodarczego z dnia 8 lutego 1999 r.
w sprawie o sygn. akt [...]
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2007 r.,
zażalenia skarżących na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 14 listopada 2005 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 listopada 2005 r. odrzucił
zażalenia S.K., B.K. i A.Ś. na postanowienia tego Sądu z dnia 23 września 2005 r.,
odrzucające skargi o wznowienie postępowania. W uzasadnieniu wyjaśnił, że skargi
o wznowienie dotyczyły postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Okręgowego, wydanym przez ten Sąd jako sąd drugiej instancji. Sąd
Okręgowy rozstrzygnął więc skargi o wznowienie jako sąd drugiej instancji. Jego
postanowienie odrzucające skargi o wznowienie nie podlegało w świetle właściwej
regulacji zaskarżeniu zażaleniem do Sądu Najwyższego, ponieważ regulacja ta
dopuszcza zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej
instancji kończące postępowanie w sprawie tylko wtedy, gdy w sprawie
dopuszczalna jest skarga kasacyjna, a w rozpoznawanej sprawie skarga kasacyjna
nie była dopuszczalna ze względu na nieodpowiednią wysokość wartości
przedmiotu zaskarżenia.
W zażaleniu skarżący powołują się na oczywistą bezzasadność
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 14 listopada 2005 r. oraz podnoszą inne
zarzuty, nie negując samej niedopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawie,
w której to postanowienie zapadło, ze względu na nieodpowiednią wysokość
wartości przedmiotu zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Według art. 3941
§ 2 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego na
postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie jest dopuszczalne
tylko w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna. Zgodnie z art. 398 2
§2 k.p.c., w procesie skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa
majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt
tysięcy złotych, a nie ulega wątpliwości, że w sprawie, w której zapadło
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 14 listopada 2005 r., wartość ta jest
znacznie niższa. Dlatego Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 listopada
2005 r. trafnie odrzucił zażalenie na postanowienie odrzucające skargę
3
o wznowienie postępowania. Z tych samych przyczyn należało też odrzucić
zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 14 listopada 2005 r.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art.
373 w związku z art. 39821
§ 3 k.p.c.).