Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 35/07
POSTANOWIENIE
Dnia 6 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku Kopalni […]
przy uczestnictwie Skarbu Państwa -
o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 czerwca 2007 r.,
na skutek skargi uczestnika C. D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 31 stycznia 2005 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Uczestnik postępowania wniósł osobiście sporządzoną skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
2
Okręgowego w K. z dnia 31 stycznia 2005 r. oddalającego jego apelację od
postanowienia Sądu Rejonowego w S. z dnia 5 listopada 2004 r., którym został
uwzględniony wniosek Skarbu Państwa o stwierdzenie nabycia własności
nieruchomości przez zasiedzenie.
Sąd Najwyższy, dokonując kontroli wniesionej skargi na podstawie w art.
4288
k.p.c., stwierdził, że jest ona niedopuszczalna z powodu niezachowania
wymagania przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c. Przytoczony przepis stanowi, że
w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez
adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to dotyczy także czynności
procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym,
podejmowanych przed sądem niższej instancji.
Zacytowanego przepisu nie stosuje się w postępowaniu o zwolnienie
o kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata z urzędu lub radcy prawnego
oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem
jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk
prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub jej przedstawicielem ustawowym jest
adwokat lub radca prawny lub radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
(art. 871
§ 2 k.p.c.). Przepisu art. 871
§ 1 k.p.c. nie stosuje się także wtedy, gdy
zastępstwo procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię
Generalną Skarbu Państwa (art. 871
§ 3 k.p.c.).
Skarżący nie wykazał, aby należał do kręgu wymienionych wyżej osób, które
są zwolnione od zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. Wniesiona przez
niego skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
sporządzona osobiście, podlega zatem odrzuceniu jako niedopuszczalna z innych
przyczyn (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.
db