Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 102/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 20 lipca 2007 r.,
skargi MW
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 9 listopada 2004 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa MW
przeciwko PS, AW, ZG i EG
o uznanie za bezskuteczną umowy sprzedaży,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
MW wniósł sporządzoną osobiście skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 9 listopada 2004 r.
którym Sąd ten oddalił apelację powoda MW wniesioną od wyroku Sądu
Okręgowego w Ł. z dnia 9 kwietnia 2004 r. Sąd Apelacyjny przedstawił skargę wraz
z aktami sprawy Sądowi Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Dotyczy ono
także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem
Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Przepisu tego jednak
nie stosuje się, gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub
pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor
habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub jej
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.). Przewidziany w art. 871
§ 1 k.p.c.
przymus adwokacko – radcowski pozbawia strony zdolności postulacyjnej. Skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sporządzona
z naruszeniem art. 871
k.p.c., podlega zatem odrzuceniu jako niedopuszczalna
z powodu braku zdolności postulacyjnej (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Skarżący nie wykazał, by należał do kręgu osób zwolnionych
z przymusowego zastępstwa przez adwokata lub radcę prawnego, które zostały
wymienione w art. 871
§ 2 k.p.c. W tej sytuacji skarga, wniesiona przez niego
z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c., podlega odrzuceniu jako z innych przyczyn
niedopuszczalna w rozumieniu art. 4248
§ 1 k.p.c.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji.