Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I UK 175/07
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z odwołania J. A.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o rentę w związku z deportacją,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 października 2007 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 lutego 2007 r., sygn. akt (...)
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 21 lutego 2006 r. odmówił
ubezpieczonej J. A. (ur. w 1939 r.) prawa do renty w związku z deportacją do ZSRR
wobec orzeczenia komisji lekarskiej o braku związku niezdolności do pracy z
deportacją.
Sąd Okręgowy w O. po opinii zespołu biegłych również nie stwierdzającej
takiego związku wyrokiem z 27 czerwca 2006 r. oddalił odwołanie ubezpieczonej od
decyzji organu rentowego.
Po apelacji ubezpieczonej Sąd Apelacyjny uzupełnił postępowanie o kolejną
opinię innego zespołu biegłych, który także nie stwierdził związku niezdolności do
pracy z deportacją. Wyrokiem z 8 lutego 2007 r. apelacja została oddalona na
2
podstawie przepisów ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych
osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.
Skargę kasacyjną ubezpieczona oparła na zarzucie naruszenia art. 233 § 1
k.p.c. przez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału
przy ocenie opinii obu zespołów biegłych lekarzy, polegającego na
nieuwzględnieniu stanowiska prof. dr. hab. A. S. w oświadczeniu skierowanym do
Zarządu Głównego Sybiraków w Warszawie z 28 kwietnia 1997 r. W uzasadnieniu
wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania wskazano na istotne zagadnienie
prawne polegające na ustaleniu, czy jest możliwe 50 lat po wojnie ustalenie w jakim
stopniu aktualny stan zdrowia osób przebywających na przymusowych zesłaniach i
deportacji w ZSRR jest wynikiem prześladowań czy chorób doznanych w czasie
deportacji, a w jakim skutkiem wieku, urazów i chorób w okresie powojennym i jak
w takiej sytuacji stosować wobec tych osób przepisy art. 12 ust. 1 ustawy z 24
stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego.
Na tej podstawie skarżąca wniosła o uchylenie wyroku i przyznanie renty
deportacyjnej albo przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Warunkiem przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania jest wystąpienie co
najmniej jednej z podstaw wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (przesłanek
przedsądu).
Skarżąca wskazała na istnienie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego
(art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.).
Istotność zagadnienia prawnego ocenia się z uwzględnieniem jego
znaczenia dla systemu prawa (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.). Nie wystarcza więc samo
twierdzenie o istnieniu takiego zagadnienia.
Przedstawione w skardze zagadnienie nie ma doniosłości prawnej z dwóch
przyczyn.
Przede wszystkim żądanie odpowiedzi czy po określonym czasie możliwe
jest ustalenie niezdolności do pracy jako skutku deportacji jest kwestią prawną lecz
tylko w aspekcie dowodowym, dotyczącym ustalenia faktów lub oceny dowodów.
Tego rodzaju zarzuty nie mogą być podstawą skargi kasacyjnej (art. 3983
§ 3
3
k.p.c.), stąd i postawiona kwestia nie uzasadnia twierdzenia o istnieniu istotnego
zagadnienia prawnego, w tym znaczeniu też tylko o procesowym a nie
materialnoprawnym charakterze. Niejako z boku tej oceny można by też zauważyć,
że z racji wskazanego ograniczenia zarzut naruszenia tylko art. 233 § 1 k.p.c. nie
jest przyjmowany jako wystarczająca podstawa skargi kasacyjnej (art. 3983
§ 1 pkt
2 i art. 3983
§ 3 k.p.c.).
Po wtóre odpowiedź na postawione zagadnienie prawne daje sama ustawa z
24 stycznia 1991 r. o kombatantach. Nie przyjęto bowiem w niej rozwiązania, które
zdaje się wynikać z intencji zagadnienia, że skoro pobyt na deportacji powodował
ujemne skutki u wszystkich deportowanych to świadczenia winny wynikać z faktu
deportacji. Przeciwnie, ustawa o kombatantach wymaga wpierw niezdolności do
pracy (inwalidztwa) i to skutkiem nie samej deportacji, lecz zranień, kontuzji bądź
innych obrażeń lub chorób w związku z tym pobytem (art. 12 ust. 3).
Inaczej ujmując odpowiedź na postawione pytanie jest pozytywna i zawarta
jest w samej ustawie. Wyraźnie stwierdza się w niej, że oceny wymaganego
związku dokonuje się w postępowaniu dowodowym, w tym w oparciu o wiedzę
medyczną (art. 12 ust. 4 ustawy).
W sprawie nie występuje więc istotne zagadnienie prawne, które
uzasadniałoby przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Z tych motywów orzeczono na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.