V CZ 119/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 119/07
POSTANOWIENIE
Dnia 11 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi A. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 stycznia 2008 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Rejonowego w N. z dnia 13 lutego 2007
r., sygn. akt I WSC (…),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w N. postanowieniem z dnia 13 lutego 2007 r. umorzył
postępowanie w sprawie o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia tegoż Sądu z dnia 25 listopada 2004 r., sygn. akt I Ns (…), z uwagi na
skuteczne cofnięcie skargi przez skarżącego A. B. (art. 203 § 1 w związku z art. 13 § 2
k.p.c.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący zarzucił, że jego pismo
procesowe z dnia 7 lutego 2007 r. zostało błędnie zinterpretowane. Podniósł, że w
piśmie tym nie zamieścił oświadczenia o cofnięciu skargi, lecz wniosek o jej odesłanie
celem uzupełnienia brakujących załączników. Powołując się na powyższe skarżący – jak
wynika z treści zażalenia – oczekiwał uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
W świetle powyższego unormowania przymus adwokacko-radcowski obowiązuje
w każdym postępowaniu przed Sądem Najwyższym, w tym również w postępowaniu
wywołanym skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
do którego zgodnie z treścią art. 42412
k.p.c. stosuje się odpowiednio przepisy o skardze
kasacyjnej, a także w postępowaniu zażaleniowym.
Wymieniony przepis nie znajduje zastosowania gdy – jak stanowi art. 871
§ 2
k.p.c. - stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest
sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, a
także gdy stroną, jej organem lub jej przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca
prawny lub radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.
Możliwość samodzielnego udziału strony bez adwokata lub radcy prawnego
zależy zatem od tego, czy posiada ona zdolności postulacyjną, o której mowa w art. 87
§ 2 k.p.c.
Skarżący zdolności tej nie ma. Sporządzone i wniesione przez niego zażalenie
podlegało zatem odrzuceniu.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 373 w zw. z art.
3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 11 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi A. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 stycznia 2008 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Rejonowego w N. z dnia 13 lutego 2007
r., sygn. akt I WSC (…),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w N. postanowieniem z dnia 13 lutego 2007 r. umorzył
postępowanie w sprawie o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia tegoż Sądu z dnia 25 listopada 2004 r., sygn. akt I Ns (…), z uwagi na
skuteczne cofnięcie skargi przez skarżącego A. B. (art. 203 § 1 w związku z art. 13 § 2
k.p.c.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący zarzucił, że jego pismo
procesowe z dnia 7 lutego 2007 r. zostało błędnie zinterpretowane. Podniósł, że w
piśmie tym nie zamieścił oświadczenia o cofnięciu skargi, lecz wniosek o jej odesłanie
celem uzupełnienia brakujących załączników. Powołując się na powyższe skarżący – jak
wynika z treści zażalenia – oczekiwał uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
W świetle powyższego unormowania przymus adwokacko-radcowski obowiązuje
w każdym postępowaniu przed Sądem Najwyższym, w tym również w postępowaniu
wywołanym skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
do którego zgodnie z treścią art. 42412
k.p.c. stosuje się odpowiednio przepisy o skardze
kasacyjnej, a także w postępowaniu zażaleniowym.
Wymieniony przepis nie znajduje zastosowania gdy – jak stanowi art. 871
§ 2
k.p.c. - stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest
sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, a
także gdy stroną, jej organem lub jej przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca
prawny lub radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.
Możliwość samodzielnego udziału strony bez adwokata lub radcy prawnego
zależy zatem od tego, czy posiada ona zdolności postulacyjną, o której mowa w art. 87
§ 2 k.p.c.
Skarżący zdolności tej nie ma. Sporządzone i wniesione przez niego zażalenie
podlegało zatem odrzuceniu.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 373 w zw. z art.
3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.