III CSK 26/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZ 61/05 III CZP 72/02
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 26/08
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa L. Z.
przeciwko B. G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 marca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 6 lipca 2007 r., sygn. akt III Ca (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać między innymi
wniosek o przyjęcie do rozpoznania i uzasadnienie tego wniosku.
Skarga pozwanego zawiera wniosek o przyjęcie, nie zawiera jednak
odpowiadającego wymaganiom art. 3989
§ 1 k.p.c. uzasadnienia tego wniosku.
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinno odwoływać
się do okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. Jeżeli przesłanką wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jest – tak jak w niniejszej sprawie -
twierdzenie skarżącego, że zachodzi potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości oraz twierdzenie o występowaniu nieważności postępowania, to
skarżący powinien w uzasadnieniu wniosku określić przepisy budzące poważne
wątpliwości i przytoczyć argumenty przemawiające za potrzebą ich wykładni, jak też
wskazać uchybienia skutkujące nieważnością postępowania przed sądem drugiej
2
instancji. (por. między innymi postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r.,
III CZ 61/05, niepubl., oraz uchwałę połączonych izb Sądu Najwyższego: Izby Cywilnej
oraz Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 2002 r.
III CZP 72/02 OSNC 2003/7-8/92).
Skarga kasacyjna pozwanego nie spełnia powyższych wymagań, nie wymienia
bowiem nawet przepisów, które miałyby być przedmiotem wykładni, ani nie wskazuje
przyczyn podnoszonej nieważność postępowania.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. orzekł jak w
sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa L. Z.
przeciwko B. G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 marca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 6 lipca 2007 r., sygn. akt III Ca (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać między innymi
wniosek o przyjęcie do rozpoznania i uzasadnienie tego wniosku.
Skarga pozwanego zawiera wniosek o przyjęcie, nie zawiera jednak
odpowiadającego wymaganiom art. 3989
§ 1 k.p.c. uzasadnienia tego wniosku.
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinno odwoływać
się do okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. Jeżeli przesłanką wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jest – tak jak w niniejszej sprawie -
twierdzenie skarżącego, że zachodzi potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości oraz twierdzenie o występowaniu nieważności postępowania, to
skarżący powinien w uzasadnieniu wniosku określić przepisy budzące poważne
wątpliwości i przytoczyć argumenty przemawiające za potrzebą ich wykładni, jak też
wskazać uchybienia skutkujące nieważnością postępowania przed sądem drugiej
2
instancji. (por. między innymi postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r.,
III CZ 61/05, niepubl., oraz uchwałę połączonych izb Sądu Najwyższego: Izby Cywilnej
oraz Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 2002 r.
III CZP 72/02 OSNC 2003/7-8/92).
Skarga kasacyjna pozwanego nie spełnia powyższych wymagań, nie wymienia
bowiem nawet przepisów, które miałyby być przedmiotem wykładni, ani nie wskazuje
przyczyn podnoszonej nieważność postępowania.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. orzekł jak w
sentencji.