II CNP 6/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 6/08
POSTANOWIENIE
Dnia 14 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 marca 2008 r.
skargi Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w K. z dnia 21 maja 2007 r., sygn. akt II Cz (…)
wydanego w sprawie ze skargi dłużnika Szpitala Rejonowego Samodzielnego
Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w T. M.
przeciwko wierzycielowi Statil spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.
przy udziale Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w K.
o świadczenie pieniężne,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skarżący wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 21 maja 2007 r.
Skarga pozbawiona jest niezbędnego elementu konstrukcyjnego, określonego w
art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Za spełnienie tego wymogu nie można uznać samego
sformułowania zamieszczonego w pkt V skargi, które brzmi, że od zaskarżonego
orzeczenia nie przysługuje żaden inny środek zaskarżenia, „... osobliwie zaś skarga
kasacyjna”. Bezsporna niedopuszczalność skargi kasacyjnej z mocy art. 7674
§ 2 k.p.c.
nie jest równoznaczna z wykazaniem przez skarżącego, zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5,
uprzedniej lub obecnej niemożliwości zaskarżenia kwestionowanego orzeczenia w
drodze innych środków prawnych, np. w drodze wniesienia skargi o wznowienie
2
postępowania. Ustawodawca wymaga jednak wykazania tej niemożliwości, co oznacza
przedstawienie przez wnoszącego skargę pogłębionego i przekonywującego jurydycznie
wywodu w tym przedmiocie, a nie jedynie gołosłownego ogólnego stwierdzenia istnienia
takiej możliwości.
W tej sytuacji należało uznać, że skarga pozbawiona jest jednego z niezbędnych
elementów konstrukcyjnych, co czyni ją niedopuszczalną, a w konsekwencji przesądza
o obowiązku jej odrzucenia.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 marca 2008 r.
skargi Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w K. z dnia 21 maja 2007 r., sygn. akt II Cz (…)
wydanego w sprawie ze skargi dłużnika Szpitala Rejonowego Samodzielnego
Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w T. M.
przeciwko wierzycielowi Statil spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.
przy udziale Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w K.
o świadczenie pieniężne,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skarżący wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 21 maja 2007 r.
Skarga pozbawiona jest niezbędnego elementu konstrukcyjnego, określonego w
art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Za spełnienie tego wymogu nie można uznać samego
sformułowania zamieszczonego w pkt V skargi, które brzmi, że od zaskarżonego
orzeczenia nie przysługuje żaden inny środek zaskarżenia, „... osobliwie zaś skarga
kasacyjna”. Bezsporna niedopuszczalność skargi kasacyjnej z mocy art. 7674
§ 2 k.p.c.
nie jest równoznaczna z wykazaniem przez skarżącego, zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5,
uprzedniej lub obecnej niemożliwości zaskarżenia kwestionowanego orzeczenia w
drodze innych środków prawnych, np. w drodze wniesienia skargi o wznowienie
2
postępowania. Ustawodawca wymaga jednak wykazania tej niemożliwości, co oznacza
przedstawienie przez wnoszącego skargę pogłębionego i przekonywującego jurydycznie
wywodu w tym przedmiocie, a nie jedynie gołosłownego ogólnego stwierdzenia istnienia
takiej możliwości.
W tej sytuacji należało uznać, że skarga pozbawiona jest jednego z niezbędnych
elementów konstrukcyjnych, co czyni ją niedopuszczalną, a w konsekwencji przesądza
o obowiązku jej odrzucenia.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.