Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 20/08
POSTANOWIENIE
Dnia 19 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z wniosku K. B.
przy uczestnictwie W. U.
o podział majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 marca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. akt II Ca
(…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
W skardze kasacyjnej uczestniczki postępowania W. U. od postanowienia Sądu
Okręgowego w S. z dnia 12 kwietnia 2007 r. oddalającego apelację uczestniczki od
postanowienia Sądu pierwszej instancji dokonującego podziału majątku wspólnego
byłych małżonków K. B. i W. U. - opartej wyłącznie na zarzucie naruszenia art. 328 § 2
w zw. z art. 391 k.p.c. - jako uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania wskazano przesłankę z art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c., podnosząc, że oczywiście
uzasadniony jest kasacyjny zarzut naruszenia art. 328 § 2 w zw. z art. 391 k.p.c.,
uniemożliwiający przeprowadzenie kontroli kasacyjnej, gdyż część motywacyjna
uzasadnienia orzeczenia Sądu II instancji nie zawiera odniesienia się do treści
podnoszonego przez uczestniczkę w apelacji zarzutu nie rozważenia w treści
zaskarżonego orzeczenia istniejącego od wielu lat między stronami postępowania
konfliktu na tle majątkowym, co w oczywisty sposób stało na przeszkodzie, aby strony
2
doszły w tym zakresie do jakiegokolwiek porozumienia, a tym bardziej, aby wspólnie
sporządziły dokument o rażąco niekorzystnej dla uczestniczki treści.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, jeżeli strona, jako
uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazuje na to, że
skarga jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.), przewidziane w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymaganie konstrukcyjne skargi kasacyjnej jest spełnione tylko wtedy,
jeżeli skarżący wskaże , że zaskarżone orzeczenie zapadło z oczywistym, rażącym
naruszeniem przepisów prawa, widocznym prima facie, przy wykorzystaniu
podstawowej wiedzy prawniczej, bez konieczności przeprowadzenia bardziej
szczegółowej analizy. Chodzi zatem o wskazanie szczególnego, kwalifikowanego
przypadku naruszenia prawa przez Sąd drugiej instancji, nie do zaakceptowania w
praworządnym państwie (porównaj między innymi orzeczenia z dnia 10 stycznia 2003 r.
V CZ 187/02, OSNC 2004/3/49 i z dnia 16 września 2003 r. IV CZ 100/03, nie publ.).
Analiza uzasadnienia wniosku uczestniczki o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, opartego na przesłance z art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c., pozwala stwierdzić, że
nie spełnia on powyższych wymogów. Skarżąca bowiem nie powołuje się na żadne
szczególne, kwalifikowane fakty naruszenia prawa przez Sąd drugiej instancji, a jedynie
na kasacyjny zarzut naruszenia art. 328 § 2 w zw. z art. 391 k.p.c. uzasadniony w
sposób, który nie daje żadnych podstaw do twierdzenia o oczywistości naruszenia
prawa ani oczywistej zasadności skargi kasacyjnej.
Uznając zatem, że skarga kasacyjna nie spełnia wymagania art. 3984
§ 1 pkt 3 w
zw. z art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. odrzucił
skargę.

II CSK 20/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia