III CZ 11/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 11/08
POSTANOWIENIE
Dnia 2 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa D. J. i W. J.
przeciwko J. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 kwietnia 2008 r.,
zażalenia powodów
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powodów D. i W. J. od wyroku tego Sądu z dnia 3 października 2007 r. Sąd
Apelacyjny wskazał, iż skarga kasacyjna powodów nie zawiera wniosku o przyjęcie
skargi do rozpoznania oraz jego uzasadnienia, podlega więc odrzuceniu.
W zażaleniu z dnia 27 grudnia 2007 r. powodowie wnieśli o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował odrębnie w czterech punktach konstrukcyjne elementy
każdej skargi kasacyjnej, a więc cechy istotne (kreatywne) tego nadzwyczajnego środka
zaskarżenia, podkreślając zarazem w ten sposób rangę tychże elementów. Brak
2
któregokolwiek z nich nie podlega naprawieniu w trybie art. 130 § 1 k.p.c., a więc skarga
kasacyjna dotknięta takim nieusuwalnym brakiem podlegała odrzuceniu a limine.
Skarga kasacyjna powodów nie spełnia wskazanych wyżej wymogów, gdyż nie
zawiera wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego uzasadnienia. To uzasadnienie
powinno mieć postać odrębnego wywodu, przedstawiającego analizę prawną
skoncentrowaną na wykazaniu przesłanki uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Zdecydowanie nie jest wystarczający, wynikający z całości skargi
kasacyjnej, negatywny stosunek skarżącego do wyroku sądu II instancji.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art. 3941
§
3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 2 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa D. J. i W. J.
przeciwko J. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 kwietnia 2008 r.,
zażalenia powodów
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powodów D. i W. J. od wyroku tego Sądu z dnia 3 października 2007 r. Sąd
Apelacyjny wskazał, iż skarga kasacyjna powodów nie zawiera wniosku o przyjęcie
skargi do rozpoznania oraz jego uzasadnienia, podlega więc odrzuceniu.
W zażaleniu z dnia 27 grudnia 2007 r. powodowie wnieśli o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował odrębnie w czterech punktach konstrukcyjne elementy
każdej skargi kasacyjnej, a więc cechy istotne (kreatywne) tego nadzwyczajnego środka
zaskarżenia, podkreślając zarazem w ten sposób rangę tychże elementów. Brak
2
któregokolwiek z nich nie podlega naprawieniu w trybie art. 130 § 1 k.p.c., a więc skarga
kasacyjna dotknięta takim nieusuwalnym brakiem podlegała odrzuceniu a limine.
Skarga kasacyjna powodów nie spełnia wskazanych wyżej wymogów, gdyż nie
zawiera wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego uzasadnienia. To uzasadnienie
powinno mieć postać odrębnego wywodu, przedstawiającego analizę prawną
skoncentrowaną na wykazaniu przesłanki uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Zdecydowanie nie jest wystarczający, wynikający z całości skargi
kasacyjnej, negatywny stosunek skarżącego do wyroku sądu II instancji.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art. 3941
§
3 k.p.c.).