I CZ 33/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CZ 23/99
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 33/08
POSTANOWIENIE
Dnia 16 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa „W.(...)” S.A. z siedzibą w W.
przeciwko „I.(...)” S.A. z siedzibą w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 kwietnia 2008 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 29 stycznia 2008 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powódki, ponieważ została ona wniesiona na skutek doręczenia odpisu wyroku z
uzasadnieniem na wniosek powódki złożony po upływie tygodniowego terminu
przewidzianego w art. 387 § 3 k.p.c. Z ustaleń Sądu wynika, że Sąd Apelacyjny wydał
wyrok dnia 30 sierpnia 2007 r., a pełnomocnik powódki wniosek o doręczenie tego
orzeczenia z uzasadnieniem nadał na poczcie dnia 7 września 2007 r.
W zażaleniu pełnomocnik powódki, zarzucając naruszenie art. 387 § 3, art. 3985
§ 2 i art. 3986
§ 2 k.p.c., wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ze znajdujących potwierdzenie w materiale sprawy ustaleń Sądu Apelacyjnego
wynika, że przewidziany w art. 387 § 3 k.p.c. tygodniowy termin do złożenia wniosku o
2
doręczenie odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 sierpnia 2007 r. z
uzasadnieniem, liczony od ogłoszenia sentencji tego wyroku, upłynął z dniem 6
września 2007 r. Tymczasem wspomniany wniosek został nadany na poczcie w dniu 7
września 2007 r. Nie ulega więc wątpliwości, że został on wniesiony po upływie
ustawowego terminu przewidzianego w art. 387 § 3 k.p.c.
Skarżąca zarzuciła jednak, że uchybienie temu terminowi nie ma wpływu na bieg
terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Doręczenie przez Sąd odpisu wyroku z
uzasadnieniem, mimo uchybienia terminowi z art. 387 § 3 k.p.c., oznacza bowiem, że
Sąd uznał – zdaniem skarżącej – iż wniosek jest skuteczny i przewidziany w art. 3985
§
1 k.p.c. termin do wniesienia skargi kasacyjnej rozpoczął bieg z chwilą dokonania tego
doręczenia.
Tego poglądu nie można podzielić. Zgodnie bowiem z ugruntowanym
orzecznictwem Sądu Najwyższego, które ukształtowało się jeszcze w okresie
obowiązywania kasacji i zachowało aktualność po wprowadzeniu skargi kasacyjnej,
unormowanie zwarte w art. 3985
§ 1 k.p.c. należy rozumieć w ten sposób, że
dwumiesięczny termin do wniesienia skargi kasacyjnej jest liczony od doręczenia
orzeczenia z uzasadnieniem w sposób prawidłowy, tj. zgodnie z wymaganiami
przewidzianymi w art. 387 § 3 k.p.c. To zaś oznacza, że tylko wtedy, gdy strona
zażądała w terminie tygodniowym doręczenia wyroku z uzasadnieniem, można mówić,
iż spełnione zostało wstępne wymaganie dla powstania możliwości wniesienia skargi
kasacyjnej. W sytuacji, w której strona z takim żądaniem nie wystąpiła bądź zgłosiła je
po upływie ustawowego terminu (w art. 387 § 3 k.p.c.), przewidziany w art. 3985
§ 1
dwumiesięczny termin do wniesienia skargi kasacyjnej nie może natomiast w ogóle
rozpocząć biegu, a tym samym niemożliwe jest wniesienie skargi kasacyjnej (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 1999 r., II CZ 23/99, OSNC 1999,
nr 11, poz. 195). W konsekwencji wniesiona skarga kasacyjna podlega – na podstawie
art. 3986
§ 2 k.p.c. – odrzuceniu jako niedopuszczalna z innych przyczyn.
Zaskarżonego postanowienia nie podważa zarzut naruszenia art. 387 § 4 k.p.c.
Unormowanie zawarte w tym przepisie znajduje bowiem zastosowanie wówczas, gdy
skargę kasacyjną wnosi Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich albo
wtedy, gdy jest wnoszona skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego
orzeczenia z prawem (a uzasadnienie nie zostało sporządzone, bo skarga dotyczy np.
prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji). Taka sytuacja nie zachodzi w
sprawie.
3
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 16 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa „W.(...)” S.A. z siedzibą w W.
przeciwko „I.(...)” S.A. z siedzibą w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 kwietnia 2008 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 29 stycznia 2008 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powódki, ponieważ została ona wniesiona na skutek doręczenia odpisu wyroku z
uzasadnieniem na wniosek powódki złożony po upływie tygodniowego terminu
przewidzianego w art. 387 § 3 k.p.c. Z ustaleń Sądu wynika, że Sąd Apelacyjny wydał
wyrok dnia 30 sierpnia 2007 r., a pełnomocnik powódki wniosek o doręczenie tego
orzeczenia z uzasadnieniem nadał na poczcie dnia 7 września 2007 r.
W zażaleniu pełnomocnik powódki, zarzucając naruszenie art. 387 § 3, art. 3985
§ 2 i art. 3986
§ 2 k.p.c., wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ze znajdujących potwierdzenie w materiale sprawy ustaleń Sądu Apelacyjnego
wynika, że przewidziany w art. 387 § 3 k.p.c. tygodniowy termin do złożenia wniosku o
2
doręczenie odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 sierpnia 2007 r. z
uzasadnieniem, liczony od ogłoszenia sentencji tego wyroku, upłynął z dniem 6
września 2007 r. Tymczasem wspomniany wniosek został nadany na poczcie w dniu 7
września 2007 r. Nie ulega więc wątpliwości, że został on wniesiony po upływie
ustawowego terminu przewidzianego w art. 387 § 3 k.p.c.
Skarżąca zarzuciła jednak, że uchybienie temu terminowi nie ma wpływu na bieg
terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Doręczenie przez Sąd odpisu wyroku z
uzasadnieniem, mimo uchybienia terminowi z art. 387 § 3 k.p.c., oznacza bowiem, że
Sąd uznał – zdaniem skarżącej – iż wniosek jest skuteczny i przewidziany w art. 3985
§
1 k.p.c. termin do wniesienia skargi kasacyjnej rozpoczął bieg z chwilą dokonania tego
doręczenia.
Tego poglądu nie można podzielić. Zgodnie bowiem z ugruntowanym
orzecznictwem Sądu Najwyższego, które ukształtowało się jeszcze w okresie
obowiązywania kasacji i zachowało aktualność po wprowadzeniu skargi kasacyjnej,
unormowanie zwarte w art. 3985
§ 1 k.p.c. należy rozumieć w ten sposób, że
dwumiesięczny termin do wniesienia skargi kasacyjnej jest liczony od doręczenia
orzeczenia z uzasadnieniem w sposób prawidłowy, tj. zgodnie z wymaganiami
przewidzianymi w art. 387 § 3 k.p.c. To zaś oznacza, że tylko wtedy, gdy strona
zażądała w terminie tygodniowym doręczenia wyroku z uzasadnieniem, można mówić,
iż spełnione zostało wstępne wymaganie dla powstania możliwości wniesienia skargi
kasacyjnej. W sytuacji, w której strona z takim żądaniem nie wystąpiła bądź zgłosiła je
po upływie ustawowego terminu (w art. 387 § 3 k.p.c.), przewidziany w art. 3985
§ 1
dwumiesięczny termin do wniesienia skargi kasacyjnej nie może natomiast w ogóle
rozpocząć biegu, a tym samym niemożliwe jest wniesienie skargi kasacyjnej (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 1999 r., II CZ 23/99, OSNC 1999,
nr 11, poz. 195). W konsekwencji wniesiona skarga kasacyjna podlega – na podstawie
art. 3986
§ 2 k.p.c. – odrzuceniu jako niedopuszczalna z innych przyczyn.
Zaskarżonego postanowienia nie podważa zarzut naruszenia art. 387 § 4 k.p.c.
Unormowanie zawarte w tym przepisie znajduje bowiem zastosowanie wówczas, gdy
skargę kasacyjną wnosi Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich albo
wtedy, gdy jest wnoszona skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego
orzeczenia z prawem (a uzasadnienie nie zostało sporządzone, bo skarga dotyczy np.
prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji). Taka sytuacja nie zachodzi w
sprawie.
3
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).