V CZ 28/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-03-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 28/08
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Antoni Górski
w sprawie ze skargi G. J., K. H., J. G., S. J. i W. W.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2006 r., sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa Agencji Nieruchomości Rolnych w W.
przeciwko G. J., K. H., J. G., S. J. i W. W.
o wydanie
i z powództwa wzajemnego G. J., K. H., J. G., S. J. i W. W.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych w W.
o ustalenie i zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 maja 2008 r.,
zażalenia pozwanych (powodów wzajemnych)
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28 lutego 2008 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2006 r., sygn. akt I ACa (…). W ocenie tego Sądu, nie było
podstaw do złożenia skargi, przewidzianych w art. 403 § 2 k.p.c., w postaci
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które
2
mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w
poprzednim postępowaniu.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 28 lutego 2008 r. pozwani (powodowie
wzajemni) podnosili zarzut naruszenia art. 403 § 2 k.p.c., art. 410 § 1 k.p.c. oraz
eksponowali błąd w ocenie materiału dowodowego, polegający na uznaniu, że zeznanie
świadka Z. Z. nie odnoszą się do przedłużenia trwania umowy dzierżawy. Sformułowali
wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia i rozpoznanie złożonej skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W toku postępowania zakończonego o prawomocnym wyrokiem z dnia 9 lutego
2006 r. strona powodowa (Agencja Nieruchomości Rolnych) domagała się, aby
wspólnicy spółki cywilnej „A.(...)” wydali jej opisaną w pozwie nieruchomość w związku z
wygaśnięciem umowy dzierżawy tej nieruchomości. Pozwani wystąpili z powództwem
wzajemnym o ustalenie, że pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy dzierżawy w
sposób dorozumiany oraz o zobowiązanie strony powodowej do złożenia oświadczenia
woli zawierającego zobowiązanie się do sprzedaży wydzierżawionej nieruchomości na
rzecz pozwanych.
Z treści uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2006 r. wynika
to, że dzierżawa nieruchomości wygasła po upływie wskazanego w umowie terminu i nie
doszło do dorozumianego przedłużenia czasu trwania tej umowy. Pozwani (powodowie
wzajemni) nie wykazali żadnej materialno-prawnej podstawy obowiązku Agencji do
złożenia oświadczenia woli w przedmiocie sprzedaży spornej nieruchomości. Wbrew
twierdzeniom zawartym w zażaleniu, zeznania świadka Z. Z. (złożone w innym
postępowaniu) nie stanowią środka dowodowego, który mógłby mieć wpływ na wynik
sprawy zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2006 r., jeżeli weźmie
się pod uwagę zasadniczy przedmiot tej sprawy, tj. kwestię dorozumianej kontynuacji
umowy dzierżawy i wykazania zdarzenia prawnego, uzasadniającego przyjęcie po
stronie Agencji obowiązku sprzedaży nieruchomości na rzecz byłych dzierżawców.
Ponadto zeznania wspomnianego świadka nie mogą być traktowane jako późniejsze
wykrycie środka dowodowego, z którego strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu (art. 403 § 2 k.p.c.) i to niezależnie od tego, kto złożył wniosek o
przesłuchanie wspomnianego świadka i dlaczego ostatecznie do takiego przesłuchania
nie doszło. Świadek ten był już bowiem znany stronie pozwanej (powodom wzajemnym)
w toku postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem.
3
Z przedstawionych względów należało oddalić zażalenie skarżących jako
nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Antoni Górski
w sprawie ze skargi G. J., K. H., J. G., S. J. i W. W.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2006 r., sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa Agencji Nieruchomości Rolnych w W.
przeciwko G. J., K. H., J. G., S. J. i W. W.
o wydanie
i z powództwa wzajemnego G. J., K. H., J. G., S. J. i W. W.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych w W.
o ustalenie i zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 maja 2008 r.,
zażalenia pozwanych (powodów wzajemnych)
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28 lutego 2008 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2006 r., sygn. akt I ACa (…). W ocenie tego Sądu, nie było
podstaw do złożenia skargi, przewidzianych w art. 403 § 2 k.p.c., w postaci
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które
2
mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w
poprzednim postępowaniu.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 28 lutego 2008 r. pozwani (powodowie
wzajemni) podnosili zarzut naruszenia art. 403 § 2 k.p.c., art. 410 § 1 k.p.c. oraz
eksponowali błąd w ocenie materiału dowodowego, polegający na uznaniu, że zeznanie
świadka Z. Z. nie odnoszą się do przedłużenia trwania umowy dzierżawy. Sformułowali
wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia i rozpoznanie złożonej skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W toku postępowania zakończonego o prawomocnym wyrokiem z dnia 9 lutego
2006 r. strona powodowa (Agencja Nieruchomości Rolnych) domagała się, aby
wspólnicy spółki cywilnej „A.(...)” wydali jej opisaną w pozwie nieruchomość w związku z
wygaśnięciem umowy dzierżawy tej nieruchomości. Pozwani wystąpili z powództwem
wzajemnym o ustalenie, że pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy dzierżawy w
sposób dorozumiany oraz o zobowiązanie strony powodowej do złożenia oświadczenia
woli zawierającego zobowiązanie się do sprzedaży wydzierżawionej nieruchomości na
rzecz pozwanych.
Z treści uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2006 r. wynika
to, że dzierżawa nieruchomości wygasła po upływie wskazanego w umowie terminu i nie
doszło do dorozumianego przedłużenia czasu trwania tej umowy. Pozwani (powodowie
wzajemni) nie wykazali żadnej materialno-prawnej podstawy obowiązku Agencji do
złożenia oświadczenia woli w przedmiocie sprzedaży spornej nieruchomości. Wbrew
twierdzeniom zawartym w zażaleniu, zeznania świadka Z. Z. (złożone w innym
postępowaniu) nie stanowią środka dowodowego, który mógłby mieć wpływ na wynik
sprawy zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2006 r., jeżeli weźmie
się pod uwagę zasadniczy przedmiot tej sprawy, tj. kwestię dorozumianej kontynuacji
umowy dzierżawy i wykazania zdarzenia prawnego, uzasadniającego przyjęcie po
stronie Agencji obowiązku sprzedaży nieruchomości na rzecz byłych dzierżawców.
Ponadto zeznania wspomnianego świadka nie mogą być traktowane jako późniejsze
wykrycie środka dowodowego, z którego strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu (art. 403 § 2 k.p.c.) i to niezależnie od tego, kto złożył wniosek o
przesłuchanie wspomnianego świadka i dlaczego ostatecznie do takiego przesłuchania
nie doszło. Świadek ten był już bowiem znany stronie pozwanej (powodom wzajemnym)
w toku postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem.
3
Z przedstawionych względów należało oddalić zażalenie skarżących jako
nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).