Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 77/08
POSTANOWIENIE
Dnia 26 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku Marii Maślanki
przy uczestnictwie W. K., J. O., A. F., M. F., M. P. i in.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez posiadacza samoistnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 czerwca 2008 r., na skutek skargi
kasacyjnej uczestniczki W. K.
od postanowienia Sądu Okręgowego w N. z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. akt III Ca
(…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2007 r. Sąd Okręgowy w N. oddalił apelację
uczestniczki postępowania W. K. od postanowienia Sądu Rejonowego w N. w sprawie o
stwierdzenie nabycia własności oznaczonej nieruchomości na podstawie ustawy z dnia
26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27,
poz. 250).
Skargę kasacyjną od tego postanowienia wniosła uczestniczka postępowania W.
K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna powinna spełniać wymagania określone w art. 3984
k.p.c.
Podział przytoczonego przepisu na dwa paragrafy odpowiada rozróżnieniu,
przyjmowanemu wcześniej w orzecznictwie Sądu Najwyższego, na cechy istotne
(konstrukcyjne) skargi kasacyjnej (§ 1) i cechy skargi kasacyjnej jako pisma
2
procesowego (§ 2). Określone w art. 3984
§ 1 k.p.c. wymagania skargi kasacyjnej – w
przeciwieństwie do wskazanych w art. 3984
§ 2 k.p.c. mają charakter nieusuwalnych
wad skargi kasacyjnej i powodują odrzucenie skargi a limine (art. 3986
k.p.c.).
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek o
przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie uzasadniania wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nawiązuje do instytucji przedsądu,
uregulowanej w art. 3989
k.p.c., i stanowi jej dopełnienie. Jest to zatem obowiązek
nałożony na skarżącego polegający na wykazaniu argumentów przemawiających za
tym, aby skarga kasacyjna została przyjęta do rozpoznania przez Sąd Najwyższy.
Należy przy tym podkreślić, że spełnieniem tego obowiązku nie jest przedstawienie
dowolnych argumentów uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
istotnych tylko w ocenie samego skarżącego.
Uzasadnienie omawianego wniosku, ze względu na związek z przedsądem, musi
ściśle nawiązywać do przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. To oznacza, że wnoszący skargę kasacyjną powinien
wykazać – w formie wyodrębnionego wywodu prawnego – że w sprawie występuje
istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi
nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2005 r., II CZ 89/05 niepubl.).
Zawarte w skardze kasacyjnej uczestniczki postępowania uzasadnienie wniosku
o przyjęcie skargi do rozpoznania nie spełnia wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c., ponieważ nie nawiązuje do żadnej z taksatywnie wymienionych przesłanek
uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Skarżąca nie wykazała, że
w sprawie wystąpiło istotne zagadnie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawa budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie
sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona.
Nieusuwalną wadą skargi kasacyjnej jest także nieprawidłowe przytoczenie
podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało
wyjaśnione, że spełnienie wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. polega
na tym, że skarżący powinien wskazać, na jakiej z przewidzianych w art. 3983
§ 1 k.p.c.
podstaw kasacyjnych opiera skargę kasacyjną, przytoczyć – oznaczone numerem
artykułu (paragrafu, ustępu) ustawy – naruszone przepisy prawa i wyjaśnić, na czym ich
3
naruszenie polega oraz wykazać, że naruszenie przepisów postępowania mogło mieć
wpływ na wynik sprawy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 1997 r.,
III CKN 13/97, OSNC 1997, nr 8, poz. 114). Zgodnie z art. 3983
§ 3 podstawą skargi
kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów i oceny dowodów.
Tymczasem uczestniczka postępowania, opierając skargę kasacyjną na obu
podstawach, nie przytoczyła uzasadnienia pierwszej podstawy, wyjaśniającego na czym
konkretnie – jej zdaniem – polega niewłaściwe zastosowanie przytoczonych przepisów
prawa materialnego. W ramach drugiej podstawy kasacyjnej podniosła natomiast
zarzuty naruszenia przepisów postępowania, dotyczące w istocie ustalenia faktów.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 3986
§ 3 k.p.c.).