Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 4 września 2008 r.
III PO 5/08
Dopuszczalność przeniesienia w stan spoczynku prokuratora, który z po-
wodu choroby nie pełni służby przez okres roku (art. 71 § 1 ustawy z dnia 27
lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze
zm. w związku z art. 62a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, jed-
nolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 ze zm.) nie jest uzależniona od
uprzedniego poinformowania go o zbliżającym się terminie kończącym okres
12 miesięcznej niezdolności do pracy.
Przewodniczący SSN Andrzej Wróbel, Sędziowie SN: Małgorzata Gersdorf
(sprawozdawca), Herbert Szurgacz.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2008 r.
sprawy z odwołania Heleny D. od decyzji Prokuratora Generalnego z dnia 20 maja
2008 r. [...] w przedmiocie przeniesienia w stan spoczynku z dniem 11 maja 2008 r.,
o d d a l i ł odwołanie.
U z a s a d n i e n i e
Helena D. - prokurator Prokuratury Rejonowej w S. wniosła odwołanie od de-
cyzji Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego z dnia 20 maja 2008 r. [...],
przenoszącej ją na zasadzie art. 71 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o
ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz.1070 ze zm.) w związku z art. 62a
ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr
21, poz. 206 ze zm.) w stan spoczynku. Przejście w stan spoczynku nastąpiło 11
maja 2008 r. Odwołująca się domagała się uchylenia decyzji i przywrócenia jej do
pracy.
Jako podstawę odwołania Helena D. wskazała niewyjaśnienie wszystkich oko-
liczności sprawy mających wpływ na treść zaskarżonej decyzji. Za okoliczności
szczególnie istotne, które powinny być uwzględnione przy podejmowaniu decyzji
2
przez Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego, odwołująca się uznała: 1)
mylne własne przekonanie o tym, że roczny termin niezdolności do pracy, o którym
mowa w powołanym art. 71 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych
upływa później, a mianowicie 10 czerwca 2008 r., a nie 11 maja 2008 r.; 2) fakt, że
utrata zdrowia nastąpiła u odwołującej się w czasie wykonywania pracy prokurator-
skiej; 3) fakt samodzielnego sfinansowania operacji oczu, która uratowała jej wzrok,
ale była bardzo kosztowna i doprowadziła do powstania u skarżącej poważnych dłu-
gów; 4) fakt braku zainteresowania pracodawcy przez cały okres choroby jej stanem
zdrowia; 5) fakt odzyskania w pełni wzroku, poświadczony zaświadczeniem lekar-
skim wydanym dnia 27 maja 2008 r.
W odwołaniu Helena D. nie kwestionowała upływu 12 miesięcznego okresu
braku pełnienia służby w prokuraturze na skutek choroby, o czym mowa w art. 71 § 1
ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych. Wskazała natomiast, że pracodawca
z premedytacją - wiedząc że nie jest w stanie z powodu choroby oczu na bieżąco
śledzić swojej sytuacji prawnej - nigdy nie poinformował jej o zbliżającym się rocz-
nym terminie nie wykonywania czynnie zawodu i w ten sposób pozbył się jej z pracy.
Odwołująca się sugerowała, że mogłaby „skrócić okres swej niezdolności do pracy i
zachować bezwzględnie prawo wykonywania zawodu”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W sprawie bezsporne jest, że niezdolność do pracy z powodu choroby i brak
wykonywania pracy trwały ponad 12 miesięcy, a odwołująca się otrzymała decyzję
przenoszącą ją w stan spoczynku w trakcie trwania niezdolności do pracy. Niezdol-
ność do pracy odwołującej się była udokumentowana medycznie. Przepis art. 71 §1
ustawy z dnia 27 lipca 2001 r - Prawo o ustroju sądów powszechnych związku z art.
62a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze wskazuje, że prokurator może
być przeniesiony w stan spoczynku na wniosek właściwych prokuratorów, jeżeli z
powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełni służby przez
okres 1 roku. Odwołująca się nie kwestionuje wystąpienia określonych przepisem
podstaw przeniesienia w stan spoczynku prokuratora. Wskazuje natomiast, iż proce-
dura wymagała wcześniejszego poinformowania jej o zbliżającym się upływie okresu
12 miesięcznego niepełnienia służby. Stanowisko odwołującej się nie znajduje pod-
stawy prawnej.
3
Sąd Najwyższy wydając orzeczenie w niniejszej sprawie uznaje, iż zarówno
prokurator, jak i jego pracodawca, mając na uwadze właściwą realizację stosunku
pracy, powinni wzajemnie informować się o sytuacji faktycznej, w jakiej znajduje się
pracownik. Takie zachowanie stanowi o właściwej, wynikającej z dobrych obyczajów
panujących w służbie, realizacji praw i obowiązków wynikających ze stosunku pracy.
Ad casum ścisłej komunikacji między stronami stosunku pracy zabrakło. Wynikało to
z zachowań obu stron stosunku pracy. Odwołująca się przedstawiała pracodawcy
jedynie kolejne zaświadczenia lekarskie o niezdolności do pracy z powodu choroby,
nie informując go o swych zamierzeniach na przyszłość. Pracodawca nie nawiązał
dodatkowego kontaktu ze swym wieloletnim pracownikiem. Nie oznacza to jednak, iż
brak owego kontaktu uniemożliwia pracodawcy skorzystanie z prawa wynikającego z
art. 71 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych.
Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 lutego 2004 r., III AO
23/03 (OSNP 2004 nr 23, poz. 410), przepis art. 71 § 1 Prawa o ustroju sądów po-
wszechnych stosowany w związku z art. 62a ustawy o prokuraturze nie wprowadza
innych - poza wskazanymi w normie prawnej w przepisie tym zamieszczonej - prze-
słanek przeniesienia w stan spoczynku prokuratora. W szczególności dopuszczal-
ność przeniesienia w stan spoczynku prokuratora, który z powodu choroby nie pełni
służby przez okres roku (art. 71 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnychw związku z art. 62a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o proku-
raturze) nie jest uzależniona od uprzedniego poinformowania go o zbliżającym się
terminie kończącym okres 12 miesięcznej niezdolności do pracy.
========================================