Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 69/08
POSTANOWIENIE
Dnia 14 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku P. P.
przy uczestnictwie K. H. i D. S.
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 listopada 2008 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania K. H. na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z
dnia 15 lipca 2008 r., sygn. akt IV Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 15 lipca 2008 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił wniosek
uczestniczki postępowania K. H. o sporządzenie uzasadnienia i doręczenie odpisu
postanowienia Sądu Okręgowego w K. [sygn. IV Ca (…)]. Orzeczenie to było wynikiem
odrzucenia wniosku uczestniczki o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o
sporządzenie uzasadnienia.
Zdaniem Sądu, przyczyna uchybienia terminu do podjęcia czynności ustała w
dniu 22 marca 2008 r., kiedy to uczestniczka postępowania została poinformowana
przez reprezentującego ją pełnomocnika procesowego o oddaleniu apelacji. Wniosek o
przywrócenie terminu został złożony w dniu 31 marca 2008 r., a więc po upływie
tygodniowego terminu. Tym samym, zgodnie z art. 171 k.p.c., spóźniony wniosek o
przywrócenie terminu należało odrzucić. Niezależnie od tego Sąd wskazał, że gdyby
2
nawet merytorycznie oceniać wniosek to i tak nie zasługiwał on na uwzględnienie.
Wynikało to z potwierdzonego orzecznictwem i wypowiedziami doktryny poglądu, że
błąd procesowy pełnomocnika obciąża stronę.
Zażalenie na postanowienie wniosła uczestniczka wskazując, że doszło do
naruszenia art. 387 § 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez niezasadne ustalenie, że
wniosek o przywrócenie terminu został złożony z przekroczeniem tygodniowego
terminu. Kolejny zarzut dotyczył art. 233 k.p.c. przez ustalenie, że wniosek został
złożony w dniu 31 marca 2008 r. osobiście, podczas gdy według jej twierdzeń nastąpiło
to już w dniu 28 marca 2008 r. przez oddanie pisma w polskiej placówce pocztowej.
Skarżąca dodatkowo podniosła, że nietrafne jest aprioryczne uznanie, że bez względu
na sytuację, każde uchybienia terminowi procesowemu przez pełnomocnika powoduje w
każdym przypadku negatywne konsekwencje dla uczestnika postępowania sądowego, w
sytuacji, w której ustanowiony w tej sprawie nieprofesjonalny pełnomocnik, będący
jednocześnie uczestnikiem o sprzecznych wobec skarżącej uczestniczki interesach,
poprzez brak należytego działania, uniemożliwił uczestniczce zaskarżenie
niekorzystnego dla niej, a korzystnego dla siebie orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że przedmiotem zaskarżenia i rozpoznania
zażalenia jest postanowienie o odrzuceniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia
i doręczenie odpisu postanowienia z uzasadnieniem, które było następstwem wydania
postanowienia o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu. Tak jak Sąd odwoławczy
nie rozstrzygał merytorycznie o wniosku o przywrócenie terminu, tak też Sąd Najwyższy
nie może objąć kontrolą wydanego postanowienia w zakresie jego merytorycznej
zasadności.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd Okręgowy oparł się na ustaleniu,
że wniosek o przywrócenie terminu został złożony w biurze podawczym w dniu
31 marca 2008 r., taka bowiem data widnieje na piśmie. Nie ma na tym piśmie żadnych
adnotacji, pozwalających na ustalenie, czy pismo wniesiono osobiście do sądu, czy też
za pośrednictwem poczty. Sąd Okręgowy nie zwrócił uwagi, że do akt nie została
wszyta koperta pozwalająca na powiązanie dowodu nadania przesyłki poleconej
zawierającej przedmiotowy wniosek z dołączonym do zażalenia potwierdzeniem
nadania [nr (…)], znajdująca się luzem w aktach sprawy. Zbieżność daty widniejącej na
piśmie z potwierdzeniem nadania i oraz koperta pozwala na przyjęcie (art. 231 k.p.c.),
3
że w dniu 28 marca 2008 r. został złożony wniosek o przywrócenie terminu do sądu (art.
165 § 2 k.p.c.).
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy uznał zażalenie za zasadne, wobec
czego na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39815
k.p.c. postanowił jak w
sentencji.