IV CNP 69/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 69/08
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi wierzyciela J. O.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w G. z dnia 22 stycznia 2007 r., sygn. akt III Cz (…),
w sprawie ze skargi J. O.
przy uczestnictwie M. B. i R. B.
o ustalenie kosztów postępowania egzekucyjnego, na posiedzeniu niejawnym w Izbie
Cywilnej w dniu 21 listopada 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez wierzyciela J. O., zastępowanego przez profesjonalnego
pełnomocnika, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 22 stycznia 2007 r. podlegała odrzuceniu
z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem w
części określającej jej istotne wymogi, czyli warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c.,
powinna zawierać między innymi „wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których
zastosowanie - w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z
innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżąca powinien zatem
wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie
2
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę o
wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia (Zob. T. Ereciński w: Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Część
pierwsza - Postępowanie rozpoznawcze, Część druga - Postępowanie zabezpieczające,
wyd. 2, tom 2, red. T. Ereciński, Warszawa 2007, s. 327).
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić wskazując przepisy
prawa, na których oparł swoja argumentację.
Zawarta w punkcie 5 wniesionej skargi argumentacja nie może być uznane za
prawidłowe (wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Mając na względzie, że skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała
odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.), Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi wierzyciela J. O.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w G. z dnia 22 stycznia 2007 r., sygn. akt III Cz (…),
w sprawie ze skargi J. O.
przy uczestnictwie M. B. i R. B.
o ustalenie kosztów postępowania egzekucyjnego, na posiedzeniu niejawnym w Izbie
Cywilnej w dniu 21 listopada 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez wierzyciela J. O., zastępowanego przez profesjonalnego
pełnomocnika, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 22 stycznia 2007 r. podlegała odrzuceniu
z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem w
części określającej jej istotne wymogi, czyli warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c.,
powinna zawierać między innymi „wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których
zastosowanie - w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z
innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżąca powinien zatem
wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie
2
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę o
wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia (Zob. T. Ereciński w: Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Część
pierwsza - Postępowanie rozpoznawcze, Część druga - Postępowanie zabezpieczające,
wyd. 2, tom 2, red. T. Ereciński, Warszawa 2007, s. 327).
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić wskazując przepisy
prawa, na których oparł swoja argumentację.
Zawarta w punkcie 5 wniesionej skargi argumentacja nie może być uznane za
prawidłowe (wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Mając na względzie, że skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała
odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.), Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.