IV CNP 70/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 70/08
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi pozwanego o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 10 października 2007 r., sygn. akt III Ca (…)
w sprawie z powództwa A. S.
przeciwko A. F.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 listopada 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez pozwanego A. F., zastępowanego przez profesjonalnego
pełnomocnika, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G. z dnia 10 października 2007 r. podlegała odrzuceniu z
następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotne wymogi, czyli warunki przewidziane w art. 4245
§ 1
k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia – jest
niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący
powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego
2
orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę o
wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia (Zob. T. Ereciński w: Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Część
pierwsza - Postępowanie rozpoznawcze, Część druga – Postępowanie
zabezpieczające, wyd. 2, tom 2, red. T. Ereciński, Warszawa 2007, s. 327).
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia, a także przekonująco uzasadnić wskazując
przepisy prawne na których oparł swoja argumentację.
Zawarta w punkcie IV niniejszej skargi argumentacja nie może być uznane za
prawidłowe (wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Mając na względzie, że skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała
odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.), Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi pozwanego o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 10 października 2007 r., sygn. akt III Ca (…)
w sprawie z powództwa A. S.
przeciwko A. F.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 listopada 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez pozwanego A. F., zastępowanego przez profesjonalnego
pełnomocnika, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G. z dnia 10 października 2007 r. podlegała odrzuceniu z
następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotne wymogi, czyli warunki przewidziane w art. 4245
§ 1
k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia – jest
niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący
powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego
2
orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę o
wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia (Zob. T. Ereciński w: Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Część
pierwsza - Postępowanie rozpoznawcze, Część druga – Postępowanie
zabezpieczające, wyd. 2, tom 2, red. T. Ereciński, Warszawa 2007, s. 327).
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia, a także przekonująco uzasadnić wskazując
przepisy prawne na których oparł swoja argumentację.
Zawarta w punkcie IV niniejszej skargi argumentacja nie może być uznane za
prawidłowe (wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Mając na względzie, że skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała
odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.), Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.