II CZ 81/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 81/08
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa Miasta G.
przeciwko Przedsiębiorstwu Dróg Komunalnych - Spółce z ograniczoną
odpowiedzialnością w G.
o wydanie nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2008 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w G. z dnia 24 czerwca
2008 r., sygn. akt VII Ga (…) [WSC (…)],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 24 czerwca 2008 r. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej Spółki jako niedopuszczalną, z tej przyczyny, że wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych.
Pozwana w zażaleniu na to postanowienie zarzuciła obrazę art. 25 § 1 i 2 k.p.c.
polegającą na niesprawdzeniu przez Sąd z urzędu wartości przedmiotu sporu, skoro
przy wielkości spornej nieruchomości powinien mieć wątpliwości co do prawidłowego
oznaczenia tej wartości i podjąć czynności zmierzające do ustalenia właściwej wartości,
zaś strona pozwana nie zgłosiła w tym przedmiocie zarzutu, gdyż nie znała zarządzenia
Prezydenta Miasta G., bowiem powód je ujawnił dopiero w toku sporu.
2
W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i nadanie skardze
kasacyjnej biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Okręgowego o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie może być
skutecznie zwalczane, bowiem znajduje uzasadnienie w art. 3982
§ 1 i art. 370
w związku z art. 39821
k.p.c.
Strona powodowa w pozwie określiła wartość przedmiotu sporu na kwotę
1.615, 16 zł. i tak określona wartość pozostaje niezmieniona do końca postępowania,
chyba że nastąpi zmiana tej wartości w wyniku sprawdzenia przez Sąd z urzędu lub na
zarzut pozwanego, albo gdy nastąpiła zmiana powództwa pociągająca za sobą taką
zmianę.
Zgodnie z art. 25 § 1 k.p.c. Sąd może z urzędu – do chwili doręczenia
pozwanemu odpisu pozwu - sprawdzić wartość przedmiotu sporu, a po dokonaniu
doręczenia aż do chwili wdania się w spór co do istoty sprawy, tylko na zgłoszony przez
pozwanego zarzut w tym przedmiocie (art. 25 § 2 k.p.c.).
Jak wynika z akt sprawy, Sąd nie podejmował z urzędu czynności w celu
sprawdzenia wartości przedmiotu sporu, a strona pozwana nie zgłosiła w tym zakresie
zarzutu. W tej sytuacji, określona w pozwie wartość przedmiotu sporu pozostała
niezmieniona aż do zakończenia postępowania apelacyjnego i strona pozwana nie
może w skardze kasacyjnej skutecznie określić wyższej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Zatem Sąd Okręgowy prawidłowo przyjął, że wartość przedmiotu
zaskarżenia nie przekracza kwotowego progu dopuszczalności skargi kasacyjnej i
skargę tę odrzucił, co przesądza o bezzasadności zażalenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy zażalenie oddalił (art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa Miasta G.
przeciwko Przedsiębiorstwu Dróg Komunalnych - Spółce z ograniczoną
odpowiedzialnością w G.
o wydanie nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2008 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w G. z dnia 24 czerwca
2008 r., sygn. akt VII Ga (…) [WSC (…)],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 24 czerwca 2008 r. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej Spółki jako niedopuszczalną, z tej przyczyny, że wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych.
Pozwana w zażaleniu na to postanowienie zarzuciła obrazę art. 25 § 1 i 2 k.p.c.
polegającą na niesprawdzeniu przez Sąd z urzędu wartości przedmiotu sporu, skoro
przy wielkości spornej nieruchomości powinien mieć wątpliwości co do prawidłowego
oznaczenia tej wartości i podjąć czynności zmierzające do ustalenia właściwej wartości,
zaś strona pozwana nie zgłosiła w tym przedmiocie zarzutu, gdyż nie znała zarządzenia
Prezydenta Miasta G., bowiem powód je ujawnił dopiero w toku sporu.
2
W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i nadanie skardze
kasacyjnej biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Okręgowego o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie może być
skutecznie zwalczane, bowiem znajduje uzasadnienie w art. 3982
§ 1 i art. 370
w związku z art. 39821
k.p.c.
Strona powodowa w pozwie określiła wartość przedmiotu sporu na kwotę
1.615, 16 zł. i tak określona wartość pozostaje niezmieniona do końca postępowania,
chyba że nastąpi zmiana tej wartości w wyniku sprawdzenia przez Sąd z urzędu lub na
zarzut pozwanego, albo gdy nastąpiła zmiana powództwa pociągająca za sobą taką
zmianę.
Zgodnie z art. 25 § 1 k.p.c. Sąd może z urzędu – do chwili doręczenia
pozwanemu odpisu pozwu - sprawdzić wartość przedmiotu sporu, a po dokonaniu
doręczenia aż do chwili wdania się w spór co do istoty sprawy, tylko na zgłoszony przez
pozwanego zarzut w tym przedmiocie (art. 25 § 2 k.p.c.).
Jak wynika z akt sprawy, Sąd nie podejmował z urzędu czynności w celu
sprawdzenia wartości przedmiotu sporu, a strona pozwana nie zgłosiła w tym zakresie
zarzutu. W tej sytuacji, określona w pozwie wartość przedmiotu sporu pozostała
niezmieniona aż do zakończenia postępowania apelacyjnego i strona pozwana nie
może w skardze kasacyjnej skutecznie określić wyższej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Zatem Sąd Okręgowy prawidłowo przyjął, że wartość przedmiotu
zaskarżenia nie przekracza kwotowego progu dopuszczalności skargi kasacyjnej i
skargę tę odrzucił, co przesądza o bezzasadności zażalenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy zażalenie oddalił (art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c.).