Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 73/08
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w R.
z dnia 4 kwietnia 2007 r., sygn. akt VIII Ga (…),
w sprawie z powództwa W.(…) GmbH & CO KG w K., Niemcy
przeciwko J. M.
o zapłatę kwoty 44.128,62 złotych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2008 r.,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
Powód W.(…) GmbH & CO KG w K. – Niemcy wniósł skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 4
kwietnia 2007 r., którym Sąd II instancji oddalił apelację powoda od wyroku Sądu
Rejonowego w R. z dnia 11 stycznia 2007 r. Sądy obydwu instancji uznały, że powód
nie udowodnił czy i na jakiej podstawie przysługują mu opłaty licencyjne za zakupione
przez pozwanego krzewy róż, nie przedstawił bowiem przy pozwie umowy licencyjnej,
nie wykazał też, że odmiany róż, będące przedmiotem sporu, są objęte prawami
wyłącznymi z rejestracji.
W skardze o stwierdzenie niezgodności tego orzeczenia z prawem powód
zarzucił naruszenie:
- art. 386 § 4 k.p.c. przez jego niezastosowanie;
2
- art. 378 § 1 k.p.c. przez odstąpienie przez sąd odwoławczy od badania z urzędu
błędów popełnionych przez Sąd I instancji,
- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez odstąpienie od wszechstronnego rozważenia
materiału dowodowego sprawy.
Artykuły 386 § 6 i 378 § 1 k.p.c. wskazane zostały również jako przepisy,
z którymi orzeczenie jest niezgodne.
Fakt wyrządzenia szkody powód uprawdopodobnił przedkładając odpis
zaskarżonego wyroku i stwierdzając, że szkoda ta wyraża się rozmiarem
niezaspokojonego roszczenia powoda, dochodzonego w sporze zakończonym tym
orzeczeniem.
Wyjaśnił także, że nie istniała możliwość wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w
drodze innych środków prawnych.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga ta dotyczy. Warunek ten jest
spełniony jedynie wówczas, gdy strona skarżąca złoży oświadczenie, że szkoda w jej
majątku nastąpiła i wskaże rodzaj i rozmiar tej szkody, a ponadto powoła lub przedstawi
dowody lub inne środki uwiarygodniające jej twierdzenie (por. np. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ., postanowienia tego
Sądu z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ.; z dnia 11 sierpnia 2005 r., III
CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16, z 15 lutego 2006 r., IV CNP 7/05, nie publ.).
Skarga powoda nie wypełnia tych warunków, a w konsekwencji nie czyni zadość
wymaganiu ustanowionemu w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Skarżący jako dowód
uwiarygodniający jego szkodę przedłożył prawomocny wyrok (stanowiący zresztą
przedmiot skargi), z którego wynika, że jego roszczenie o zapłatę powyższej sumy jest
nieuzasadnione. Ponieważ prawomocny wyrok wiąże nie tylko strony i sąd, który go
wydał, ale także inne sądy oraz inne organy państwowe (art. 365 § 1 k.p.c.),
przedstawiony dokument uwiarygodnia stanowisko, że skarżącemu wskazana
należność nie przysługuje, a więc w wyniku zaskarżonego orzeczenia nie poniósł żadnej
szkody.
Z przytoczonych względów należało orzec jak w sentencji, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 4244
§ 1 pkt 4 k.p.c.